Adolf Hitler: przemówienie wypowiadające wojnę Stanom Zjednoczonym

deputowani, ludzie niemieckiego Reichstagu ! Rok wydarzeń o znaczeniu historycznym dobiega końca. Przed nami rok największych decyzji. W tych poważnych czasach zwracam się do was, posłów niemieckiego Reichstagu, jak do przedstawicieli narodu niemieckiego. Poza tym cały naród niemiecki powinien zwrócić uwagę na to spojrzenie w przeszłość, jak również na nadchodzące decyzje, które na nas nakładają teraźniejszość i przyszłość.

Po ponownym odrzuceniu mojej oferty pokojowej w styczniu 1940 r.przez ówczesnego premiera Wielkiej Brytanii i klikę, która go popierała lub zdominowała, stało się jasne, że tę wojnę-wbrew wszelkim względom zdrowego, rozsądnego i koniecznego-trzeba walczyć do końca. Znacie mnie, moi dawni towarzysze partyjni: wiecie, że zawsze byłem wrogiem półśrodków lub słabych decyzji. Jeżeli Opatrzność tak chciała, że narodowi niemieckiemu nie można oszczędzić tej walki, to mogę być tylko wdzięczny, że powierzyła mi przywództwo w tej historycznej walce, która przez następne 500 czy 1000 lat będzie określana jako decydująca, nie tylko dla historii Niemiec, ale dla całej Europy, a nawet dla całego świata. Naród niemiecki i jego żołnierze pracują i walczą dzisiaj, nie tylko o teraźniejszość, ale o przyszłe, Nie najbardziej odległe, pokolenia. Twórca narzucił nam rewizję historyczną na unikalną skalę.

wkrótce po zakończeniu kampanii w Norwegii dowództwo niemieckie zostało zmuszone przede wszystkim do zapewnienia bezpieczeństwa militarnego podbitych terenów. Od tego czasu obrona podbitych krajów znacznie się zmieniła. Od Kirkenes do granicy hiszpańskiej znajduje się pas wielkich baz i fortyfikacji; zbudowano wiele lotnisk, baz morskich i zabezpieczeń dla okrętów podwodnych, które są praktycznie niezniszczalne od morza lub powietrza. Zaplanowano i zbudowano ponad 1500 nowych baterii. Sieć dróg i linii kolejowych została zbudowana w taki sposób, że dziś komunikacja od granicy hiszpańskiej do Petsamo jest niezależna od morza. Instalacje te w żaden sposób nie ustępują tym, które znajdują się w zachodniej ścianie i nieustannie trwają prace nad ich wzmocnieniem. Jestem nieodwołalnie zdeterminowany, aby Front Europejski stał się nieosiągalny dla żadnego wroga.

to dzieło obronne zostało uzupełnione o działania ofensywne. Niemieckie nawodne i podwodne siły morskie prowadziły ciągłą wojnę na wyniszczenie przeciwko brytyjskiej marynarce handlowej i okrętom w jej służbie. Niemieckie lotnictwo wspierało te ataki przez rozpoznanie, przez uszkadzanie wrogiej żeglugi, przez liczne naloty odwetowe, które dały Anglikom lepsze wyobrażenie o tak czarującej wojnie wywołanej przez ich obecnego premiera.

W połowie ubiegłego roku Niemcy były wspierane przede wszystkim przez Włochy. Przez wiele miesięcy duża część brytyjskiej potęgi ważyła się na barkach Włoch. Tylko z powodu ich ogromnej przewagi w czołgach ciężkich Anglicy mogli wywołać chwilowy kryzys w Afryce Północnej. 24 marca niewielki oddział niemiecko-włoski pod dowództwem Rommla rozpoczął Kontratak. (Daty, w których padły pewne punkty.) Niemiecki Korpus Afrykański dokonał wybitnych osiągnięć, choć zupełnie nie był przyzwyczajony do klimatu tego teatru wojny. Podobnie jak kiedyś w Hiszpanii, teraz w Afryce Północnej Niemcy i Włosi podjęli walkę z tym samym wrogiem.

podczas gdy w tych śmiałych działaniach Front Północnoafrykański został ponownie zabezpieczony krwią niemieckich i włoskich żołnierzy, Cień straszliwego niebezpieczeństwa zagrażającego Europie zebrał się nad głową. Tylko w posłuszeństwie gorzkiej konieczności postanowiłem w swoim sercu w 1939 r.podjąć przynajmniej próbę stworzenia warunków wstępnych dla trwałego pokoju w Europie poprzez wyeliminowanie przyczyn napięcia niemiecko-rosyjskiego. Było to psychologicznie trudne ze względu na ogólną postawę narodu niemieckiego, a przede wszystkim partii, wobec bolszewizmu. Nie było to trudne z czysto materialnego punktu widzenia – ponieważ Niemcy były nastawione tylko na swoje interesy gospodarcze na wszystkich terytoriach, które Anglia uznała za zagrożone przez nas i które zaatakowała swoimi obietnicami pomocy-pozwolę sobie bowiem przypomnieć, że Anglia przez całą wiosnę i późne lato 1939 r.oferowała pomoc wielu krajom, oświadczając, że naszym zamiarem było najazd na te kraje i w ten sposób pozbawienie ich wolności. Rzesza Niemiecka i jej rząd byli zatem w stanie z czystym sumieniem stwierdzić, że zarzuty te są fałszywe i nie mają żadnego wpływu na rzeczywistość. Dodajmy do tego świadomość militarną, że w przypadku wojny, którą brytyjska dyplomacja miała wymusić na Niemcach, dojdzie do wojny na dwóch frontach i będzie wymagała ogromnych poświęceń.

Kiedy do tego wszystkiego kraje bałtyckie i Rumunia wykazywały skłonność do przyjmowania brytyjskich paktów pomocy i tym samym pokazywały, że one również wierzą w takie zagrożenie, nie tylko prawo rządu Rzeszy, ale jego obowiązek ustalenia granic niemieckich interesów. Kraje, o których mowa, a przede wszystkim rząd Rzeszy, nie mogły nie zdać sobie sprawy, że jedynym czynnikiem, który może być podporą przeciwko wschodowi, są Niemcy. W chwili, gdy zerwali więź z Rzeszą Niemiecką i powierzyli swój los na pomoc tej władzy, która w swoim przysłowiowym egoizmie nigdy nie udzieliła pomocy, ale zawsze o nią prosiła, byli zagubieni. Jednak los tych krajów wzbudził sympatię narodu niemieckiego. Zimowe zmagania Finów wymuszały na nas uczucie zmieszane z goryczą i podziwem. Podziw, bo mamy serce wrażliwe na poświęcenie i heroizm, będąc narodem żołnierzy: gorycz, bo patrząc na groźnego wroga na Zachodzie i na niebezpieczeństwo na Wschodzie, nie byliśmy w stanie udzielić pomocy wojskowej. Gdy tylko stało się jasne, że Rosja Radziecka wydedukowała prawo do wymazywania narodów żyjących poza granicami Niemieckiej sfery interesów, w wyniku tego ograniczenia interesów nasze późniejsze stosunki były jedynie rządzone względami utylitarystycznymi, podczas gdy nasz rozum i uczucia były wrogie.

z każdym miesiącem byłem coraz bardziej przekonany, że plany ludzi na Kremlu zmierzają do dominacji i unicestwienia całej Europy. Musiałem podporządkować narodowi pełny zakres rosyjskich przygotowań wojskowych. W czasach, gdy Niemcy miały tylko kilka podziałów w prowincjach graniczących z Rosją, dla ślepego byłoby oczywiste, że następuje koncentracja władzy o jednostkowych i światowych wymiarach historycznych i że nie po to, aby bronić czegoś, co było zagrożone, ale po to, aby zaatakować obiekt, którego nie można było bronić. Błyskawiczne zakończenie kampanii Zachodniej pozbawiło jednak moskiewskich władców nadziei na rychłe przejęcie władzy przez Niemców. Nie zmieniło to ich zamiarów-doprowadziło jedynie do przesunięcia terminu, w którym zamierzali uderzyć. Latem 1941 roku uznali, że nadszedł czas. Nowa mongolska burza miała teraz zmieść Europę. Jednocześnie jednak Churchill mówił o angielskim aspekcie walki z Niemcami. Uważał za stosowne, w tchórzliwy sposób zaprzeczyć, że na tajnej sesji w 1940 r.w Izbie Gmin wskazał, że wejście Rosjan do wojny, która miała nastąpić najpóźniej w 1941 r., jest najważniejszym czynnikiem, który umożliwi pomyślne zakończenie wojny. Miało to również umożliwić Anglii podjęcie ofensywy. Wiosną tego roku Europa miała odczuć pełnię potęgi światowej potęgi, która zdawała się dysponować niewyczerpanymi zasobami ludzkimi. Ciemne chmury zaczęły gromadzić się na europejskim niebie. Moi posłowie, czym jest Europa? Nie ma odpowiedniej definicji geograficznej naszego kontynentu, a jedynie narodową i kulturową.

nie Ural stanowi granicę naszego kontynentu, ale wieczną linię, która dzieli Wschodnie i Zachodnie koncepcje życia. Był czas, kiedy Europa była tą grecką wyspą, na którą przeniknęły plemiona nordyckie, aby po raz pierwszy zapalić pochodnię, która od tego czasu zaczęła się powoli, ale z pewnością, aby rozjaśnić świat człowieka. Kiedy ci Grecy odparli inwazję perskich zdobywców, nie tylko bronili swojej ojczyzny, jaką była Grecja, ale tej idei, którą dziś nazywamy Europą. Następnie Europa podróżowała z Hellady do Rzymu. Z duchem greckim i kulturą grecką łączył się rzymski sposób myślenia i rzymski stan. Powstało Imperium, które do dziś nie dorównuje swym znaczeniem i mocą twórczą, a co dopiero przeszłością. Kiedy jednak legiony rzymskie broniły Rzymu przed afrykańskim atakiem Kartaginy i w końcu odniosły zwycięstwo, znowu nie walczyły o Rzym, ale o Europę tamtych czasów, która składała się ze świata grecko-rzymskiego.

kolejny atak na tę zagrodę Kultury Europejskiej miał miejsce z Dalekiego Wschodu. Straszliwy strumień barbarzyńskich, niekulturalnych hord wypływał z wnętrza Azji głęboko w serca kontynentu europejskiego, paląc, plądrując, mordując-prawdziwa plaga Pana. W bitwie na polach katalońskich (Zachód?) został sformowany. Na ruinach Rzymu zbudowano Zachód, a jego obrona była zadaniem nie tylko Rzymian, ale przede wszystkim Teutonów (Niemców). W nadchodzących wiekach Zachód, oświecony kulturą grecką, zbudował imperium rzymskie, a następnie rozszerzony przez kolonizację Teutonów mógł nazwać się Europą. Niezależnie od tego, czy to cesarz niemiecki odpierał ataki ze wschodu na pole Lecha, czy też Afryka była odepchnięta od Hiszpanii w długich walkach, była to również walka powstającej Europy z otaczającym światem obcym w swej istocie. Kiedy Rzym otrzymał należność za twórczą obronę tego kontynentu, Krzyżacy przejęli obronę i ochronę rodziny narodów, które nadal mogą się różnić I różnić w swojej strukturze politycznej i celu, ale które mimo to reprezentowały kulturową jedność z więzami krwi. I to właśnie z tej Europy wyszła duchowa i kulturowa obfitość, o której każdy musi być świadomy, kto chce szukać prawdy, zamiast jej zaprzeczać.

Tak więc to nie Anglia sprowadziła kulturę na kontynent, ale potomstwo krzyżackiego narodu na kontynencie, który udał się jako Anglosasi i Normanowie na tę wyspę, umożliwiło rozwój w sposób z pewnością wyjątkowy. W ten sam sposób To Nie Ameryka odkryła Europę, ale na odwrót. A wszystko, czego Ameryka nie wyciągnęła z Europy, może wydawać się godne podziwu dla judejskiej, mieszanej rasy; Europa natomiast widzi w niej znak kulturalnego rozkładu.

deputowani i ludzie niemieckiego Reichstagu, musiałem przeprowadzić tę ankietę, aby walka, która w pierwszych miesiącach tego roku stopniowo zaczęła stawać się jasna, a której Rzesza Niemiecka jest Tym razem powołana na przywódcę, znacznie wykracza poza interesy naszego narodu i kraju. Tak jak Grecy kiedyś walczyli z Persami w wojnie, a Rzymianie z Mongołami, hiszpańscy bohaterowie bronili nie tylko Hiszpanii, ale całej Europy przed Afryką, tak Niemcy walczą dzisiaj, nie dla siebie, ale dla całego kontynentu. Szczęśliwym objawem jest to, że to uświadomienie jest dziś tak głęboko w podświadomości większości narodów europejskich, że niezależnie od tego, czy zajmują swoje stanowisko otwarcie, czy też poprzez strumień wolontariuszy, dzielą się tą walką.

Kiedy 6 kwietnia tego roku wojska niemieckie i włoskie zajęły swoje pozycje do walki z Jugosławią i Grecją, było to wprowadzenie wielkiej walki, w którą wciąż jesteśmy zaangażowani. Bunt w Belgradzie, który doprowadził do obalenia byłego Regenta i jego rządu, był decydujący dla dalszego biegu wydarzeń w tej części Europy, ponieważ Anglia była również stroną tego puczu. Ale główną rolę odegrała Rosja Radziecka. To, czego odmówiłem Panu Mołotowowi podczas jego wizyty w Berlinie, Stalin myślał teraz, że może osiągnąć dzięki ruchowi rewolucyjnemu, nawet wbrew naszej woli. Bez uwzględnienia zawartych porozumień intencje bolszewików u władzy rosły jeszcze szerzej. Pakt przyjaźni z nowym rewolucyjnym reżimem oświetlał bliskość groźnego zagrożenia jak błyskawica.

wyczyny dokonane przez niemieckie siły zbrojne zostały godnie docenione w niemieckim Reichstagu 4 maja. Ale to, czego wtedy niestety nie byłem w stanie wyrazić, to uświadomienie sobie, że postępujemy z ogromną prędkością w kierunku walki z państwem, które jeszcze nie interweniowało, ponieważ nie było jeszcze w pełni przygotowane, i ponieważ nie było możliwe wykorzystanie lotnisk i lądowisk o tej porze roku z powodu topniejącego śniegu.

moi deputowani, gdy w 1940 roku zorientowałem się z komunikacji w Angielskiej Izbie Gmin i obserwacji ruchów wojsk rosyjskich na naszych granicach, że istnieje możliwość niebezpieczeństwa na Wschodzie Rzeszy, natychmiast wydałem rozkaz utworzenia licznych nowych pancernych dywizji piechoty zmotoryzowanej. Warunki do tego były dostępne zarówno z punktu widzenia materiału, jak i personelu. Dam wam, moim zastępcom, a nawet całemu narodowi niemieckiemu, tylko jedno zapewnienie: im bardziej demokracje mówią dużo o zbrojeniach, co jest zrozumiałe, tym więcej pracują Narodowosocjalistyczne Niemcy. Tak było w przeszłości, nie inaczej jest dziś. Co roku przynosi nam zwiększoną, a przede wszystkim ulepszoną broń, tam, gdzie będą podejmowane decyzje. Na przekăłr mojej determinacji w ĺľadnych okolicznoĹ „ciach nie pozwalaÄ ‡ przeciwnikowi na dokonanie pierwszego ciÄ ™ cia w nasze serce-na przekăłr ĹĽe moja decyzja byĹ’ a ogromnie trudna. Gdyby dzisiejsze gazety demokratyczne oświadczyły, że gdybym dokładniej znał siłę naszego bolszewickiego przeciwnika, zawahałbym się zaatakować, oni rozumieją pozycję tak mało, jak rozumieją mnie. Nie chciałem wojny. Wręcz przeciwnie, zrobiłem wszystko, aby tego uniknąć. Ale zapomniaĺ 'bym o moim obowiÄ … zku i odpowiedzialnoĹ” ci, jeĹ „li nie zdajÄ … c sobie sprawy z nieuchronnoĺ” ci walki siĹ 'Ä … broni, nie wyciągnä … Ĺ’ em jedynych moĺźliwych wnioskĂłw. Wobec śmiertelnego niebezpieczeństwa ze strony Rosji Sowieckiej, nie tylko Rzeszy Niemieckiej, ale całej Europy, postanowiłem, jeśli to możliwe, na kilka dni przed wybuchem tej dalszej walki dać sygnał do ataku na siebie.

dzisiaj mamy przytłaczający i autentyczny dowód na to, że Rosja zamierzała zaatakować; jesteśmy również dość pewni daty, w której miał nastąpić atak. Wobec wielkiego niebezpieczeństwa, którego proporcje uświadamiamy sobie być może dopiero dzisiaj, mogę tylko podziękować Bogu, że oświecił mnie we właściwym czasie i dał mi siłę, by zrobić to, co należało zrobić!

temu nie tylko milionom niemieckich żołnierzy zawdzięczamy życie, ale Europie jej istnienie. To mogę dziś powiedzieć: gdyby ta fala ponad 20 000 czołgów, setki dział, dziesiątki tysięcy dział, w towarzystwie ponad 10 000 samolotów, nagle ruszyła przeciwko Rzeszy, Europa byłaby stracona. Los przeznaczył wiele narodów, aby zapobiec temu atakowi, aby odeprzeć go ofiarą swojej krwi. Gdyby Finlandia nie podjęła natychmiastowej decyzji o zdobyciu broni po raz drugi, leniwe burżuazyjne życie innych krajów nordyckich wkrótce dobiegłoby końca.

gdyby Rzesza Niemiecka nie stanęła twarzą w twarz z wrogiem ze swoimi żołnierzami i bronią, nad Europą przetoczyłaby się powódź, która raz na zawsze skończyłaby absurdalną brytyjską ideę utrzymania Europejskiej równowagi sił w całej jej bezsensowności i głupiej tradycji. Gdyby Słowacy, Węgrzy, Rumuni nie przejęli części ochrony tego europejskiego świata, Hordy bolszewickie przetoczyłyby się jak Hunowie Attyli nad państwami Naddunajskimi, a kosztem Morza Jońskiego Tatarzy i Mongołowie wyegzekwowaliby dziś rewizję porozumienia z Montreux. Gdyby Włochy, Hiszpania i Chorwacja Nie wysłały swoich dywizji, utworzenie Europejskiego frontu obrony byłoby niemożliwe, z którego emanowała idea nowej Europy jako propaganda dla wszystkich innych narodów.

Wyczuwając to i zdając sobie z tego sprawę, przybyli ochotnicy z Północnej i zachodniej Europy, Norwegowie, Duńczycy, Holendrzy, Flemingowie, Belgowie, a nawet Francuzi-ochotnicy, którzy nadali walce Zjednoczonych mocarstw osi charakter Europejskiej krucjaty-w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu na świecie.

nie nadszedł jeszcze czas, aby mówić o planowaniu i prowadzeniu tej kampanii, ale wierzę, że mogę szkicować w kilku zdaniach to, co udało się osiągnąć w tej gigantycznej ze wszystkich zmagań, w której wspomnienia różnych wrażeń mogą tak łatwo zanikać z powodu ogromu przestrzeni i wielkiej liczby ważnych wydarzeń.

atak rozpoczÄ … Ĺ 'siÄ ™ 22 czerwca; z nieodpartÄ … odwagÄ … przełamano przygraniczne umocnienia, ktĂłre miaĹ’ y zabezpieczyÄ ‡ natarcie Rosjan na nas i 23 czerwca padĺ ’ o Grodno. 24-go Wilna i Kovoo zostały zajęte po zajęciu Brześcia Litewskiego. 26 lipca Duenaburg był w naszych rękach, a 10 lipca zakończyły się dwie pierwsze wielkie bitwy o Białystok i Mińsk: 324 000 jeńców, 3332 czołgi i 1809 dział. Już 13 lipca linia Stalina została przełamana we wszystkich ważnych punktach. 16. Smoleńsk upadł po ciężkich walkach, a 19. formacje niemieckie i rumuńskie zmusiły do przekroczenia Dniestru. 6 sierpnia Bitwa pod Smoleńskiem zakończyła się w wielu kieszeniach i ponownie 310 000 Rosjan wpadło do niemieckiej niewoli, a 3205 czołgów i 3120 dział zostało zniszczonych lub wziętych do niewoli. Dopiero trzy dni później przypieczętowano losy innej grupy armii rosyjskiej, a 9 sierpnia w bitwie o Ouman wzięto do niewoli kolejnych 103 000 Rosjan; zniszczono lub wzięto do niewoli 317 czołgów i 1100 dział. 17 sierpnia Nicolaeff został zajęty, 21-Chersoń. Tego samego dnia Bitwa pod Homlem zakończyła się wzięciem 84 000 jeńców i zdobyciem lub zniszczeniem 124 czołgów oraz 808 dział. 21 sierpnia pozycje rosyjskie między jeziorami Peipus i Ilmen zostały przełamane, a 26 sierpnia przyczółek pod Dniepropetrowskiem wpadł w nasze ręce. 28 sierpnia wojska niemieckie po ciężkich walkach pomaszerowały do Rewala i portu w Boltisku, a 30 sierpnia Finowie zajęli Wyborg. Po zdobyciu Schluesselburga 8 września Leningrad został ostatecznie odcięty, również od południa. 6 wrzeĹ „nia udaĹ’ o nam siÄ ™ zaĹ 'oĹźyÄ ‡ przyczăłĺ’ ki na Dnieprze i 8 wrzeĹ „nia poĹ’ Tawa wpadĺ ’ a w nasze rÄ ™ ce. 9 września formacje niemieckie zaatakowały cytadelę Kijowską, a zajęcie Oesela zakończyło się zdobyciem stolicy. Dopiero teraz największe operacje dojrzały do spodziewanych sukcesów; 27 września zakończyła się Bitwa o Kijów; 665 000 jeńców zaczęło poruszać się na zachód, 884 czołgi i 3178 dział pozostało jako łup w kieszeniach. Już 2 października rozpoczęła się przełomowa Bitwa na froncie Centralnym, a 11 października Bitwa na Morzu Azowskim zakończyła się sukcesem; ponownie naliczono 107 000 jeńców, 212 czołgów i 672 działa. 16 października po ciężkich walkach wojska niemieckie i rumuńskie wkroczyły do Odessy. 8 października przełomowa Bitwa na froncie centralnym zakończyła się nowym, unikalnym w historii sukcesem, kiedy to 663 000 jeńców było tylko częścią jej wyników; 1242 czołgi i 5452 działa zostały zniszczone lub zdobyte. 31 października-zakończono podbój Dagoo.

24 października zajęto przemysłowe centrum Charkowa. 28 października wkroczenie na Krym zostało ostatecznie wymuszone z wielką prędkością, a 2 listopada już stolica Sinferopol została zdobyta przez szturm. 6 listopada przebiliśmy się przez Krym aż do Kerczu.

1 grudnia całkowita liczba Jeńców Radzieckich wynosiła 3 806 865; liczba zniszczonych lub wziętych do niewoli czołgów wynosiła 21 391, dział 32 541, a samolotów 17 322. W tym samym okresie zestrzelono 2191 samolotów brytyjskich. Marynarka zatonęła 4 170 611 g.R.t. brytyjskiej żeglugi, siły powietrzne 2 346 080 g.r.t.; w ten sposób zniszczono łącznie 6 516 791 g.r.t.

moi zastępcy, moi niemieccy ludzie, to są trzeźwe fakty, a może suche liczby. Niech jednak nigdy nie znikną z historii, a przede wszystkim z pamięci i świadomości naszego narodu niemieckiego. Za tymi postaciami kryją się bowiem osiągnięcia, ofiary, niedostatki, nieustająca heroiczna odwaga i gotowość do śmierci milionów najlepszych ludzi naszego narodu i sprzymierzonych z nami państw.

o to wszystko trzeba było walczyć moim zdrowiem i życiem i wysiłkiem, o którym ci w domu nie mają pojęcia. Maszerując w nieskończoną odległość, dręczeni upałem i pragnieniem, często trzymani przez błoto bezdennych dróg, które doprowadzały ich niemal do rozpaczy, narażeni, od Morza Czarnego do Morza Arktycznego, na niegościnność klimatu, który z płonącego upału dni lipcowych i sierpniowych, opadał na zimowe burze listopada i grudnia, torturowani przez owady, cierpiący od brudu i robactwa, zamarzający w śniegu i lodzie, walczyli-Niemcy i Finowie, Włosi, Słowacy, Węgrzy i Rumuni, Chorwaci, ochotnicy z krajów Europy Północnej i zachodniej, w sumie żołnierzy Frontu Wschodniego.

dopiero początek zimy sprawdzi ten ruch; na początku lata znowu nie będzie można go zatrzymać. W tym dniu nie chcę wspominać o żadnej poszczególnej sekcji Sił Zbrojnych, nie chcę chwalić żadnego konkretnego dowództwa; wszystkie one podjęły najwyższy wysiłek. A jednak zrozumienie i Sprawiedliwość zmuszają mnie do powtarzania jednej rzeczy; wśród naszych niemieckich żołnierzy najcięższy ciężar rodzi się dzisiaj, tak jak w przeszłości, przez naszą niezrównaną niemiecką piechotę

od 22 czerwca do 1 grudnia armia niemiecka straciła w tej bohaterskiej walce 158 773 zabitych, 563 082 rannych i 31 191 zaginionych. Siły Powietrzne straciły 3231 zabitych, 8453 rannych i 2028 zaginionych. Marynarka straciła 210 zabitych, 232 rannych i 115 zaginionych. Łączne straty sił zbrojnych wynoszą 162 314 zabitych, 571 767 rannych i 33 334 zaginionych. Oznacza to, że w zabitych i rannych nieco więcej niż na polu śmierci w bitwie nad Sommą, w zaginięciu nieco mniej niż połowy zaginionych w tym czasie. Ale wszyscy ojcowie i synowie naszego narodu niemieckiego.

a teraz pozwólcie, że zdefiniuję mój stosunek do tego innego świata, który ma swojego przedstawiciela w tym człowieku, który podczas gdy nasi żołnierze walczą w śniegu i lodzie, bardzo taktownie lubi rozmawiać z kominkiem, człowiekiem, który jest głównym winowajcą tej wojny. Kiedy w 1939 r. warunki naszego interesu narodowego w ówczesnym państwie polskim stawały się coraz bardziej nie do zniesienia, najpierw starałem się te nie do zniesienia poprzez pokojowe rozstrzygnięcie. Przez pewien czas wydawało się, że sam polski rząd poważnie rozważa zgodę na rozsądne porozumienie. Mogę dodać, że w niemieckich propozycjach nie żądano niczego, co w dawnych czasach nie było własnością niemiecką. Wręcz przeciwnie, wyrzekliśmy się bardzo wiele z tego, co przed wojną było własnością niemiecką. Przypomni pan sobie dramatyczny rozwój tamtych czasów, w którym cierpienia obywateli niemieckich stale wzrastały. Wy, moi zastępcy, jesteście w najlepszej sytuacji, aby ocenić skalę krwawej ofiary, jeśli porównacie ją do ofiar obecnej wojny. Kampania na Wschodzie do tej pory kosztowała niemieckie siły zbrojne około 160 000 zabitych, ale w środku pokoju zginęło w tych miesiącach ponad 62 000 Niemców, niektórzy pod najokrutniejszymi torturami. Trudno zaprzeczyć, że Rzesza Niemiecka miała prawo sprzeciwić się takim warunkom na swoich granicach i domagać się, by przestały one istnieć, i że miała prawo myśleć o własnym bezpieczeństwie; trudno to zakwestionować w czasie, gdy inne kraje szukały elementów swojego bezpieczeństwa nawet na obcych kontynentach. Problemy, które trzeba było przezwyciężyć, nie miały znaczenia terytorialnego. Dotyczyły one głównie Gdańska i Unii z rzeszą oderwanej prowincji, Prus Wschodnich. Trudniejsze były okrutne prześladowania, na które narażeni byli Niemcy, zwłaszcza w Polsce. Pozostałe mniejszości, nawiasem mówiąc, musiały cierpieć los prawie mniej gorzki.

Kiedy w sierpniu postawa Polski-dzięki otrzymanej od Anglii gwarancji carte blanche-stała się jeszcze ostrzejsza, rząd Rzeszy uznał za konieczne złożenie po raz ostatni propozycji, na podstawie której byliśmy gotowi podjąć negocjacje z Polską-o których negocjacjach w pełni i całkowicie poinformowaliśmy ówczesnego ambasadora brytyjskiego. Mogę dziś przypomnieć te propozycje: „Propozycja rozwiązania problemu korytarza Gdańskiego i kwestii mniejszości Polsko-Niemieckiej. Sytuacja między Rzeszą Niemiecką a Polską stała się na tyle napięta, że dalsze incydenty mogą doprowadzić do starć pomiędzy siłami zbrojnymi zgromadzonymi po obu stronach. Każda pokojowa ugoda musi być tak zorganizowana, aby Wydarzenia odpowiedzialne głównie za istniejącą sytuację nie mogły się powtórzyć-sytuacja, która spowodowała stan napięcia nie tylko w Europie Wschodniej, ale także w innych regionach. Przyczyna tej sytuacji tkwi w niemożliwych granicach ustanowionych przez dyktat wersalski i nieludzkim traktowaniu mniejszości niemieckiej w Polsce. Zamierzam teraz zapoznać się z przedmiotowymi wnioskami. To samo dotyczy propozycji ochrony mniejszości. Jest to propozycja takiego porozumienia, które nie mogło być dokonane w bardziej lojalnej i wielkodusznej formie przez jakikolwiek inny rząd niż narodowosocjalistyczny rząd Rzeszy Niemieckiej.

polski rząd w tym okresie nawet na tyle odmówił rozważenia tej propozycji. Nasuwa się więc pytanie: jak takie nieistotne państwo mogłoby po prostu odmówić takiej oferty, a ponadto nie tylko pozwolić sobie na dalsze okrucieństwa wobec swoich niemieckich mieszkańców, którzy przekazali temu krajowi całą jego kulturę, ale nawet nakazali mobilizację? Przegląd dokumentów MSZ w Warszawie dał nam później zaskakujące wyjaśnienia. Był jeden człowiek, który, z diabelskim brakiem sumienia, wykorzystał wszystkie swoje wpływy, aby pogłębić Wojownicze zamiary Polski i wyeliminować wszelkie możliwości zrozumienia. Raporty, które ówczesny ambasador Polski w Waszyngtonie hrabia Potocki, wysłał do swojego rządu, są dokumentami, z których widać z przerażającą jasnością, do jakiego stopnia jeden człowiek i napędzające go siły są odpowiedzialne za II Wojnę Światową. Nasuwa się pytanie: jak ten człowiek mógł wpaść w tak fanatyczną wrogość wobec kraju, który w całej swojej historii nigdy nie wyrządził najmniejszej szkody ani Ameryce, ani jemu samemu?

jeśli chodzi o stosunek Niemiec do Ameryki, to muszę stwierdzić: (i) Niemcy są być może jedynym wielkim mocarstwem, które nigdy nie miało Kolonii ani w Ameryce Północnej, ani Południowej, ani w żaden inny sposób nie wykazywało tam żadnej aktywności politycznej, chyba że wspomina się o emigracji wielu milionów Niemców i ich pracy, która jednak służyła tylko na korzyść kontynentu amerykańskiego i Stanów Zjednoczonych. (ii) w całej historii powstania i istnienia Stanów Zjednoczonych Rzesza Niemiecka nigdy nie przyjęła politycznie nieprzyjaznej, nie mówiąc już o wrogiej postawie, a wręcz przeciwnie z krwią wielu jej synów., pomógł w obronie USA. Rzesza Niemiecka nigdy nie brała udziału w żadnej wojnie przeciwko USA.sama miała wojnę narzuconą przez USA w 1917 roku, a następnie z powodów, które zostały dokładnie ujawnione przez komisję śledczą powołaną przez samego prezydenta Roosevelta. Nie ma innych różnic między narodem niemieckim i amerykańskim, zarówno terytorialnych, jak i politycznych, które mogłyby dotknąć interesów, nie mówiąc już o istnieniu USA.zawsze istniała różnica w konstytucji, ale to nie może być powodem działań wojennych, dopóki jedno państwo nie próbuje ingerować w drugie. Ameryka jest republiką, demokracją, a dziś jest republiką pod silnym autorytatywnym przywództwem. Ocean leży pomiędzy dwoma stanami. Różnice między kapitalistyczną Ameryką a bolszewicką Rosją, gdyby takie koncepcje miały w sobie jakąś prawdę, byłyby znacznie większe niż między Ameryką prowadzoną przez prezydenta a Niemcami dowodzonymi przez Führera.

ale faktem jest, że dwa konflikty między Niemcami a USA były inspirowane tą samą siłą i spowodowane przez dwóch mężczyzn w USA-Wilsona i Roosevelta. Historia wydała już werdykt na Wilsona, jego imię oznacza jedno z najpodlejszych naruszeń danego słowa, które doprowadziło do zakłóceń nie tylko wśród tak zwanych pokonanych, ale także wśród zwycięzców. To złamanie jego słowa umożliwiło dyktat Wersalu. Dziś wiemy, że grupa zainteresowanych finansistów stanęła za Wilsonem i wykorzystała tego profesora, ponieważ liczyli na wzrost biznesu. Naród niemiecki musiał zapłacić za uwierzenie temu człowiekowi wraz z upadkiem swojej politycznej i ekonomicznej egzystencji.

ale dlaczego jest teraz inny prezydent USA, który uważa to za swoje jedyne zadanie, aby wzmocnić antyniemieckie uczucia do wybuchu wojny? Narodowy socjalizm doszedł do władzy w Niemczech w tym samym roku, w którym Roosevelt został wybrany na prezydenta. Zbyt dobrze rozumiem, że dystans dzielący idee Roosevelta od moich. Roosevelt pochodzi z bogatej rodziny i należy do klasy, której droga jest wygładzona w demokracjach. Jestem tylko dzieckiem małej, biednej rodziny i musiałem walczyć swoją drogą przez pracę i Przemysł. Kiedy nadeszła Wielka Wojna, Roosevelt zajął stanowisko, w którym poznał tylko jej przyjemne konsekwencje, z których korzystali ci, którzy robią interesy, podczas gdy inni krwawią. Byłem tylko jednym z tych, którzy wykonywali rozkazy, jako zwykły żołnierz, i naturalnie wróciłem z wojny tak samo biedny, jak byłem jesienią 1914 roku. Podzieliłem los milionów, a Franklin Roosevelt tylko los tak zwanej górnej dziesiątki tysięcy.

Po wojnie Roosevelt próbował swoich sił w spekulacjach finansowych: on czerpał zyski z inflacji, z nędzy innych, podczas gdy ja, wraz z setkami tysięcy innych, leżałem w szpitalu. Kiedy Roosevelt w końcu wszedł na scenę polityczną ze wszystkimi zaletami swojej klasy, byłem Nieznany i walczyłem o zmartwychwstanie mojego ludu. Kiedy Roosevelt zajął miejsce na czele USA, był kandydatem Partii kapitalistycznej, która go wykorzystała: kiedy zostałem kanclerzem Rzeszy Niemieckiej, byłem Führerem Ruchu Ludowego, który stworzyłem. Mocami stojącymi za Rooseveltem były te mocarstwa, z którymi walczyłem w domu. Brains Trust składał się z ludzi, z którymi walczyliśmy w Niemczech jako pasożyty i usunięci z życia publicznego.

a jednak coś nas łączy. Roosevelt przejął Państwo w bardzo złym stanie ekonomicznym, a ja przejąłem Rzeszę w obliczu całkowitej ruiny, również dzięki demokracji. W USA było 13 000 000 bezrobotnych, a w Niemczech 7 000 000 pracowników w niepełnym wymiarze godzin. Finanse obu państw były w złym stanie, a zwykłe życie gospodarcze nie mogło być utrzymane. Następnie rozpoczęto prace rozwojowe w USA. i w Rzeszy Niemieckiej, co ułatwi potomnym wydanie wyroku w sprawie poprawności teorii.

podczas gdy bezprecedensowe ożywienie życia gospodarczego, Kultury i sztuki miało miejsce w Niemczech pod przywództwem narodowosocjalistycznym w ciągu kilku lat, prezydentowi Rooseveltowi nie udało się wprowadzić nawet najmniejszej poprawy we własnym kraju. A jednak ta praca musiała być znacznie łatwiejsza w USA, gdzie na kilometrze kwadratowym mieszka zaledwie 15 osób, wobec 140 W Niemczech. Jeśli takiemu krajowi nie uda się zapewnić dobrobytu gospodarczego, musi to wynikać albo ze złej wiary jego przywódców u władzy, albo z całkowitej nieudolności ze strony czołowych ludzi. W ciągu zaledwie pięciu lat w Niemczech Rozwiązano problemy gospodarcze i przezwyciężono bezrobocie. W tym samym okresie prezydent Roosevelt w ogromnym stopniu zwiększył dług państwowy swojego kraju, obniżył wartość dolara, doprowadził do dalszego rozpadu życia gospodarczego, nie zmniejszając liczby bezrobocia. Wszystko to nie dziwi, jeśli trzeba pamiętać, że ludzie, których powołał, aby go wspierać, a raczej ludzie, którzy go wezwali, należeli do żydowskiego żywiołu, którego interesy są tylko dla dezintegracji, a nigdy dla porządku. Podczas gdy spekulacje były zwalczane w Narodowosocjalistycznych Niemczech, kwitło zdumiewająco pod reżimem Roosevelta.

ustawodawstwo Nowego Ładu Roosevelta było złe: to była największa porażka, jakiej doświadczył jeden człowiek. Nie ma wątpliwości, że kontynuacja tej polityki gospodarczej zrobiłaby to prezydentowi w czasie pokoju, pomimo wszystkich jego dialektycznych umiejętności. W państwie europejskim z pewnością stanąłby w końcu przed Trybunałem Państwowym pod zarzutem umyślnego marnowania bogactwa narodowego; i ledwo uszedłby z rąk Sądu Cywilnego, pod zarzutem kryminalnych metod biznesowych.

fakt ten został zrealizowany i w pełni doceniony również przez wielu Amerykanów, w tym niektórych o wysokiej pozycji. Nad głową tego człowieka zbierała się groźna opozycja. Przypuszczał, że jedynym ratunkiem dla niego jest odwrócenie uwagi opinii publicznej od kraju do polityki zagranicznej. Interesujące jest studiowanie w związku z tym raportów Polskiego wysłannika w Waszyngtonie, Potockiego. Wielokrotnie podkreślał, że Roosevelt był w pełni świadomy niebezpieczeństwa zagrażającego załamaniu się jego systemu gospodarczego, w związku z czym pilnie potrzebował dywersji w polityce zagranicznej. Wzmocnili go w tym postanowieniu otaczający go Żydzi. Ich starotestamentowe pragnienie zemsty widziało w USA. instrument przygotowania drugiego „Purim” dla narodów europejskich, które stawały się coraz bardziej antysemetyczne. Pełna Diabelska podłość żydostwa zebrała się wokół tego człowieka, a on wyciągnął ręce.

w ten sposób rozpoczął się coraz większy wysiłek amerykańskiego prezydenta, aby stworzyć konflikty, zrobić wszystko, aby zapobiec pokojowemu rozwiązaniu konfliktów. Przez lata ten człowiek żywił jedno pragnienie-że konflikt powinien wybuchnąć gdzieś na świecie. Najwygodniejszym miejscem byłoby w Europie, gdzie amerykańska gospodarka mogłaby zaangażować się w sprawę jednego z wojowników w taki sposób, że polityczne połączenie interesów powstałoby obliczone powoli, aby zbliżyć Amerykę do takiego konfliktu. Doprowadziłoby to do odwrócenia interesu publicznego od polityki gospodarczej kraju w kierunku problemów zagranicznych.

jego stosunek do Rzeszy Niemieckiej w tym duchu był szczególnie ostry. W 1937 Roosevelt wygłosił szereg przemówień, w tym szczególnie złośliwą, wygłoszoną w Chicago 5 października 1937. Systematycznie zaczął podburzać amerykańską opinię publiczną przeciwko Niemcom. Zagroził ustanowieniem swego rodzaju kwarantanny wobec tzw. państw autorytarnych. Wygłaszając te Coraz bardziej złośliwe i podżegające przemówienia, prezydent Roosevelt wezwał amerykańskich ambasadorów do Waszyngtonu, aby się przed nim złożyli. Po tym wydarzeniu następowały kolejne deklaracje o charakterze obraźliwym i od tego czasu oba kraje były ze sobą połączone jedynie poprzez Chargés d ’ affaires.

począwszy od listopada 1938 roku, jego systematyczne wysiłki były ukierunkowane na sabotowanie wszelkich możliwości polityki ustępstw w Europie. Publicznie obłudnie udawał, że jest za pokojem, ale jednocześnie groził każdemu krajowi gotowemu do prowadzenia polityki pokojowego porozumienia poprzez zamrożenie aktywów, represje gospodarcze, żądania spłaty pożyczek itp. Zdumiewające informacje na ten temat można znaleźć w raportach ambasadorów Polski w Waszyngtonie, Londynie, Paryżu i Brukseli.

w styczniu 1939 r. ten człowiek zaczął wzmacniać swoją kampanię podżegania i groził, że podejmie wszelkie możliwe środki Kongresowe przeciwko państwom autorytarnym, z wyjątkiem wojny, podczas gdy zarzucał, że inne kraje próbują ingerować w sprawy amerykańskie i nalegają na utrzymanie doktryny Monroe ’ a, on sam zaczął od marca 1939 r. mieszać się w sprawy europejskie, które nie były w ogóle przedmiotem zainteresowania prezydenta USA., ponieważ nie rozumie tych problemów, a nawet gdyby je rozumiał i stojące za nimi tło historyczne, miałby tak samo małe prawo martwić się o obszar Europy Środkowej, jak Rzesza Niemiecka musi oceniać warunki w państwie amerykańskim i przyjmować wobec nich stosunek.

Ale Pan Roosevelt poszedł jeszcze dalej. W sprzeczności ze wszystkimi założeniami prawa międzynarodowego, oświadczył, że nie uzna pewnych rządów, które mu nie odpowiadają, nie zaakceptuje ponownych dostosowań, utrzyma Legacje państw rozwiązanych na długo przed ich ustanowieniem lub faktycznie ustanowi je jako legalne rządy. Posunął się nawet do zawarcia umów z takimi wysłannikami,a tym samym do zdobycia prawa do zajmowania obcych terytoriów.

5 kwietnia 1939 roku przyszedł słynny apel Roosevelta do mnie i Duce ’ a. Było to nieporadne połączenie ignorancji geograficznej i politycznej oraz arogancji środowisk milionerów wokół niego. Domagała się od nas zobowiązania do bezkrytycznego zawierania paktów o nieagresji z każdym krajem, w tym głównie z krajami, które nie były nawet wolne, ponieważ sojusznicy Roosevelta zaanektowali je lub zmienili w Protektoraty. Pamiętacie, moi zastępcy, że wtedy udzieliłem grzecznej i jasnej odpowiedzi temu wścibskiemu dżentelmenowi. Przynajmniej na kilka miesięcy, to zatrzymało przepływ elokwencji od tego uczciwego podżegacza. Ale jego miejsce zajęła jego Szanowna małżonka. Odmówiła życia ze swoimi synami w świecie takim jak ten, który wypracowaliśmy. I słusznie, bo to jest świat pracy, a nie oszustwa i handlu ludźmi.

Po krótkim odpoczynku mąż tej kobiety wrócił na miejsce zbrodni i 4 listopada 1939 r.zainicjował zmianę ustawy neutralności w celu zawieszenia zakazu eksportu broni, na rzecz jednostronnego dostarczania broni przeciwnikom niemieckim. Następnie rozpoczyna, nieco jak w Azji i Chinach, ale Okrężną drogę infiltracji ekonomicznej, aby ustanowić wspólnotę interesów, która prędzej czy później zacznie działać. W tym samym miesiącu rozpoznaje, jako tzw. rząd na Uchodźstwie, gang polskich emigrantów, którego jedynym politycznym fundamentem było kilka milionów złotych monet zabranych ze sobą z Warszawy. 9 kwietnia nakazuje zablokowanie norweskich i duńskich aktywów pod kłamliwym pretekstem umieszczenia ich poza zasięgiem Niemiec, chociaż doskonale wie, że Duński rząd w swojej administracji finansowej nie jest w żaden sposób ingerowany, nie mówiąc już o kontrolowaniu przez Niemcy. Do różnych uznanych przez niego rządów na wygnaniu dodaje się teraz Norwegię. 15 maja 1940 roku uznał rządy holenderskich i belgijskich emigrantów. Po tym następuje blokowanie aktywów holenderskich i belgijskich. Jego prawdziwa mentalność ujawnia się w telegramie z 15 czerwca do premiera Francji Reynauda. Doradza mu, że rząd amerykański podwoi pomoc Francji, pod warunkiem, że Francja będzie kontynuować wojnę z Niemcami. Aby jeszcze bardziej wyrazić swoje pragnienie kontynuowania wojny, wydaje Deklarację, że rząd amerykański nie uzna wyników podboju terytoriów-tj. przywrócenia Niemcom ziem, które zostały jej skradzione. Nie muszę was zapewnić, posłowie do Reichstagu, że jest to kwestia całkowitej obojętności dla każdego niemieckiego rządu, czy prezydent USA uznaje granice Europy, czy nie, i że ta obojętność będzie również kontynuowana w przyszłości. Przytaczam to tylko, aby zilustrować metodyczne podżeganie, które pochodzi od tego człowieka, który obłudnie mówi o pokoju, ale zawsze nakłania do wojny.

ale teraz jest ogarnięty obawą, że jeśli dojdzie do pokoju w Europie, jego marnowanie miliardów pieniędzy lub uzbrojenia będzie postrzegane (jako zwykłe oszustwo), ponieważ nikt nie zaatakuje Ameryki-a on sam musi sprowokować ten atak na swój kraj. 17 lipca 1940 roku amerykański prezydent nakazuje zablokowanie francuskich aktywów w celu, jak to ujął, umieszczenia ich poza zasięgiem Niemiec, ale tak naprawdę w celu przeniesienia francuskiego złota z Casablanki do Ameryki z pomocą amerykańskiego krążownika. W lipcu 1940 r. próbował zaciągnąć obywateli amerykańskich do Brytyjskich Sił Powietrznych i szkoląc brytyjskich Lotników w USA, aby utorować coraz lepszą drogę do wojny. W sierpniu 1940 r.wspólnie między USA a Kanadą opracowywany jest program wojskowy. Aby utworzenie kanadyjsko-Amerykańskiego Komitetu Obrony było wiarygodne – przynajmniej dla największych głupców-wymyśla od czasu do czasu kryzysy, za pomocą których udaje, że Ameryce grozi agresja.

to chce zaimponować Amerykanom, nagle wracając 3 kwietnia do Waszyngtonu z całą prędkością ze względu na rzekome niebezpieczeństwo sytuacji. We wrześniu 1940 roku zbliżył się jeszcze do wojny. Przekazał flocie brytyjskiej 50 niszczycieli amerykańskiej marynarki wojennej, w zamian za co przejął kilka brytyjskich baz w Ameryce Północnej i Południowej.

z tych wszystkich działań widać wyraźnie, że z całą swoją nienawiścią do Socjalistycznych Niemiec podejmuje on uchwałę o jak najbezpieczniejszym przejęciu Imperium Brytyjskiego w momencie jego upadku. Ponieważ Anglia nie jest już w stanie płacić gotówką za wszystkie amerykańskie dostawy, narzuca Amerykanom prawo leasingu. W ten sposób otrzymuje uprawnienia do udzielania lub dzierżawy wsparcia krajom, których obrona może wydawać się mu kluczowa dla interesów Ameryki. Następnie w 1941 roku, ponieważ Niemcy nie mogą reagować na żaden z jego gestów, robi kolejny krok. Już 9 grudnia 1939 roku Amerykanie (?krążowniki) w strefie bezpieczeństwa przekazały Brytyjczykom niemiecki okręt „Columbus”. W tych okolicznościach musiała zostać zatopiona (Uwaga: tj. zatopiona). Tego samego dnia siły amerykańskie współpracowały, aby zapobiec próbie ucieczki niemieckiego parowca Arauca. 27 stycznia 1940 roku Stany Zjednoczone krążownik (nazwany, ale niewyraźny) wbrew prawu międzynarodowemu doradzał wrogim siłom morskim ruchy niemieckich parowców: Arauca, La Platy i Mangoni. 27 czerwca 1940 roku zarządził, z całkowitym naruszeniem prawa międzynarodowego, ograniczenie swobody przemieszczania się zagranicznych statków w portach amerykańskich. W listopadzie 1940 roku zamówił niemieckie okręty (?Reugeu), Niederwald i Rhein, które miały być zasłonięte przez amerykańskie okręty, dopóki parowce te nie zostały zmuszone do zatopienia się, aby nie wpaść w ręce wroga. 30 kwietnia 1941 roku, po otwarciu Morza Czerwonego na U.S. okręty, aby mogły przewozić zaopatrzenie dla Armii Brytyjskiej na Bliskim Wschodzie. Tymczasem w marcu wszystkie niemieckie okręty zostały zarekwirowane przez władze amerykańskie. W trakcie tego procesu obywatele niemieccy byli traktowani w sposób najbardziej nieludzki, a wbrew wszelkim pojęciom prawa międzynarodowego przydzielano im określone miejsca zamieszkania, nakładano na nich ograniczenia podróżnicze itd. Dwaj niemieccy oficerowie, którzy uciekli z kanadyjskiej niewoli, zostali-wbrew wszelkim nakazom prawa międzynarodowego-skuwani w kajdanki i przekazani władzom kanadyjskim. 24 marca ten sam prezydent, który sprzeciwia się wszelkiej agresji, uznał Simowicza i jego towarzyszy, którzy (?uzyskali swoje stanowiska) poprzez agresję i usunięcie legalnego rządu kraju. Roosevelt kilka miesięcy wcześniej wysłał pułkownika Donavana, całkowicie niegodnego stworzenia, na Bałkany, do Sofii i Belgradu, aby zainicjował powstanie przeciwko Niemcom i Włochom.

w kwietniu obiecał pomoc Jugosławii i Grecji na mocy ustawy Lend-Lease. Pod koniec kwietnia ten uznał jugosłowiańskie i greckie rządy Emigracyjne i ponownie wbrew prawu międzynarodowemu zablokował majątek jugosłowiański i Grecki. Od połowy kwietnia Amerykańskie patrole patrolowe nad zachodnim Atlantykiem zostały przedłużone, a raporty przekazywane były Brytyjczykom. 26 kwietnia Roosevelt przekazał Brytyjczykom 20 kutrów motorowo-torpedowych i w tym samym czasie brytyjskie okręty wojenne były remontowane w portach amerykańskich. 5 maja doszło do nielegalnego uzbrajania i naprawy okrętów Norweskich dla Anglii. 4 czerwca na Grenlandię przybyły transporty wojsk amerykańskich w celu budowy lotnisk. 9 czerwca nadeszła pierwsza brytyjska wiadomość, że na rozkaz Roosevelta amerykański okręt wojenny zaatakował niemiecki U-Boot ładunkami głębinowymi w pobliżu Grenlandii. 4 czerwca Niemieckie aktywa w USA zostały nielegalnie zablokowane. 7 czerwca Roosevelt zażądał pod zakłamanymi pretekstami wycofania niemieckich konsulów i zamknięcia niemieckich konsulatów. Domagał się także zamknięcia Niemieckiej Agencji Prasowej, Trans ocean, Niemieckiej Biblioteki informacyjnej i Centralnego Biura Banku Rzeszy. 6 i 7 lipca Islandia, która znajduje się w strefie walk niemieckich, została zajęta przez siły amerykańskie lub z rozkazu Roosevelta. Zamierzał przede wszystkim zmusić Niemcy do prowadzenia wojny i sprawić, by niemiecka wojna U-Bootów była tak nieskuteczna, jak w latach 1915-16. Jednocześnie obiecał pomoc amerykańską Związkowi Radzieckiemu. 10 czerwca minister Marynarki, Knox, niespodziewanie ogłosił Amerykański rozkaz strzelania do okrętów osi. 4 września amerykański niszczyciel „Greer” operował z brytyjskimi samolotami przeciwko niemieckim U-bootom na Atlantyku. Pięć dni później niemiecki U-Boot zauważył amerykański niszczyciel pełniący rolę eskorty w brytyjskim konwoju. 11 września Roosevelt wygłosił wreszcie przemówienie, w którym potwierdził i powtórzył swój rozkaz ostrzału wszystkich okrętów osi. 29 września amerykańskie okręty eskortowe zaatakowały niemiecki U-Boot z ładunkami głębinowymi na wschód od Grenlandii. 7 października amerykański niszczyciel „Kearney” pełniący rolę okrętu eskortowego dla Wielkiej Brytanii ponownie zaatakował niemieckie U-Booty ładunkami głębinowymi. Ostatecznie 6 listopada USA siły nielegalnie zajęły Niemiecki parowiec „Odenwald” i wyprowadziły go do amerykańskiego portu, gdzie załoga została wzięta do niewoli.

pominę obraźliwe ataki tego tak zwanego prezydenta przeciwko mnie. To, że nazywa mnie gangsterem jest nieciekawe. W końcu to wyrażenie nie zostało ukute w Europie, ale w Ameryce, bez wątpienia, ponieważ takich gangsterów brakuje tutaj. Poza tym nie mogę być obrażony przez Roosevelta, bo uważam go za szalonego, tak jak Wilson. Nie muszę wspominać, co ten człowiek zrobił od lat w ten sam sposób przeciwko Japonii. Najpierw podburza wojnę, potem fałszuje przyczyny, potem ohydnie owija się w płaszcz chrześcijańskiej hipokryzji i powoli, ale pewnie prowadzi ludzkość do wojny, nie bez wezwania Boga, aby był świadkiem uczciwości jego ataku-w zatwierdzony sposób starego Masona. Myślę, że wszyscy uznaliście to za ulgę, że teraz, w końcu, jedno państwo jako pierwsze podjęło krok protestu przeciwko jego historycznie wyjątkowemu i wstydliwemu mniej złemu traktowaniu prawdy i prawa – którego protest ten człowiek pragnął i na który nie może narzekać. Fakt, że rząd japoński, który od roku negocjuje z tym człowiekiem, w końcu zmęczył się byciem wyśmiewanym przez niego w tak niegodny sposób, napełnia nas wszystkich, naród niemiecki i wszystkich innych przyzwoitych ludzi na świecie, głęboką satysfakcją.

widzieliśmy, co Żydzi zrobili w Rosji Sowieckiej. Zapoznaliśmy się z Żydowskim rajem na ziemi. Miliony niemieckich żołnierzy były w stanie zobaczyć ten kraj, w którym międzynarodowi Żydzi zniszczyli ludzi i mienie. Prezydent USA powinniśmy wreszcie zrozumieć-mówię to tylko z powodu jego ograniczonego intelektu-że wiemy, że celem tej walki jest niszczenie jednego stanu po drugim. Ale obecna Rzesza Niemiecka nie ma nic wspólnego ze starymi Niemcami. A my ze swojej strony zrobimy teraz to, co ten prowokator od lat stara się robić. Nie tylko dlatego, że jesteśmy sojusznikiem Japonii, ale również dlatego, że Niemcy i Włochy mają wystarczająco dużo wglądu i siły, aby zrozumieć, że w tych historycznych czasach istnienie lub nieistnienie narodów jest rozstrzygane być może na zawsze. Wyraźnie widzimy intencję reszty świata wobec nas. Ograniczyli demokratyczne Niemcy do głodu. Zniszczyliby nasze dzisiejsze sprawy społeczne. Kiedy Churchill i Roosevelt stwierdzają, że chcą zbudować nowy porządek społeczny, później jest to jak fryzjer z łysą głową polecający niefortunnego konserwatora włosów. Ci ludzie, którzy żyją w najbardziej zacofanych społecznie państwach, mają w swoich krajach wystarczająco nędzy i cierpienia, aby zająć się dystrybucją żywności.

jeśli chodzi o naród niemiecki, nie potrzebuje on dobroczynności ani od Pana Churchilla, ani od Pana Churchilla. Roosevelt, nie mówiąc już o Panu Edenie. Chce tylko swoich praw! Zabezpieczy sobie to prawo do życia, nawet jeśli tysiące kościelnych i Rooseveltów spiskują przeciwko niemu.

w całej historii narodu niemieckiego, trwającej prawie 2000 lat, nigdy nie był Tak Zjednoczony jak dziś i dzięki Narodowemu socjalizmowi pozostanie zjednoczony w przyszłości. Prawdopodobnie nigdy nie widział tak wyraźnie i rzadko był tak świadomy swego honoru. Dlatego zaaranżowałem, aby jego paszporty zostały dziś wręczone amerykańskiemu Chargé d ’ affaires, a także następującym osobom … .

w wyniku dalszego rozszerzenia polityki prezydenta Roosevelta, która ma na celu nieograniczoną dominację nad światem i dyktaturę, Stany Zjednoczone wraz z Anglią nie zawahały się użyć jakichkolwiek środków do zakwestionowania praw narodów niemieckich, włoskich i japońskich do podstawy ich naturalnego istnienia. Rządy Stanów Zjednoczonych i Anglii stawiały więc opór, nie tylko teraz, ale i przez cały czas, każde sprawiedliwe porozumienie miało doprowadzić do lepszego nowego porządku na świecie. Od początku wojny amerykański prezydent Roosevelt był winny serii najgorszych zbrodni przeciwko prawu międzynarodowemu; nielegalne zajęcie statków i innego mienia obywateli niemieckich i włoskich wiązało się z zagrożeniem i grabieżą tych, którzy zostali pozbawieni wolności przez internowanie. Coraz większe ataki Roosevelta w końcu posunęły się tak daleko, że nakazał amerykańskiej marynarce atakować wszędzie statki pod banderami niemieckimi i włoskimi, i zatopić je-to rażące naruszenie prawa międzynarodowego. Amerykańscy ministrowie chwalili się zniszczeniem niemieckich okrętów podwodnych w ten zbrodniczy sposób. Niemieckie i włoskie okręty zostały zaatakowane przez amerykańskie krążowniki, wzięte do niewoli, a ich załogi uwięzione. Bez próby oficjalnego zaprzeczenia ujawnił się w Ameryce plan prezydenta Roosevelta, według którego najpóźniej w 1943 r. Niemcy i Włochy miały zostać zaatakowane w Europie środkami wojskowymi. W ten sposób szczere wysiłki Niemiec i Włoch, aby zapobiec przedłużeniu wojny i utrzymać stosunki z USA. pomimo nieznośnych prowokacji, jakie od lat prowadzi prezydent Roosevelt, były sfrustrowane. Niemcy i Włochy zostały ostatecznie zmuszone, w związku z tym i w lojalności wobec trójpartyjnego aktu, do kontynuowania walki przeciwko USA i Anglii wspólnie i ramię w ramię z Japonią dla obrony, a tym samym dla utrzymania wolności i niezależności ich narodów i imperiów.

w związku z tym trzy mocarstwa zawarły następujące porozumienie, które zostało dziś podpisane w Berlinie:

„w ich niezachwianej determinacji, aby nie składać broni, dopóki wspólna wojna przeciwko USA i Anglii nie osiągnie pomyślnego zakończenia, rządy Niemiec, Włoch i Japonii uzgodniły następujące punkty:

artykuł I. Niemcy, Włochy i Japonia będą prowadzić wspólną wojnę wymuszoną na nich przez USA i Anglię ze wszystkimi środkami władzy do ich dyspozycji, do zwycięskiego zakończenia.

artykuł II. Niemcy, Włochy i Japonia zobowiązują się nie zawierać rozejmu lub pokoju z USA lub z Anglią bez pełnego wzajemnego zrozumienia.

artykuł III. Niemcy, Włochy i Japonia będą kontynuować najbliższą współpracę nawet po zwycięskim zakończeniu wojny, aby doprowadzić do nowego ładu w sensie Trójpartyjnego Paktu zawartego przez nie 27 września 1940 roku.

artykuł IV. umowa ta wchodzi w życie natychmiast po podpisaniu i pozostaje w mocy tak długo, jak Pakt TRÓJSTRONNY z 27 września 1940 roku. Przed upływem tego okresu Państwa Członkowskie przyznają uprawnienia sygnatariuszom dotyczące przyszłej formy współpracy przewidzianej w art. III niniejszej umowy.”

deputowani, posłowie do Reichstagu niemieckiego:

od kiedy moja ostatnia propozycja pokojowa z lipca 1940 roku została odrzucona, zdaliśmy sobie sprawę, że ta walka musi być prowadzona do ostatnich implikacji. To, że świat Anglosasko-żydowsko-kapitalistyczny znajduje się teraz w jednym i tym samym froncie z Bolszewizmem, nie dziwi nas, narodowych socjalistów: zawsze znajdowaliśmy ich w towarzystwie. Zakończyliśmy walkę z powodzeniem wewnątrz Niemiec i zniszczyliśmy naszych przeciwników po 16 latach walki o władzę. Kiedy 23 lata temu postanowiłem wkroczyć w życie polityczne i wyrwać ten naród z upadku, byłem bezimiennym, nieznanym żołnierzem. Wielu z was wie, jak trudne były pierwsze lata tej walki. Od czasu, gdy ruch i składał się z siedmiu mężczyzn, aż do przejęcia władzy w styczniu 1933 r., droga była tak cudowna, że tylko Opatrzność z błogosławieństwem mogła to umożliwić.

dziś stoję na czele najsilniejszej armii na świecie, najbardziej gigantycznych Sił Powietrznych i dumnej Marynarki Wojennej. Za mną i wokół mnie stoi impreza, z którą stałem się wielki i który stał się wielki przeze mnie. Wrogowie, których widzę przed sobą, są tymi samymi wrogami, co 20 lat temu, ale drogi, na której patrzę do przodu, nie można porównać z tą, na której patrzę wstecz. Naród niemiecki uznaje decydującą godzinę swojego istnienia miliony żołnierzy wykonują swój obowiązek, miliony niemieckich chłopów i robotników, kobiety i dziewczęta produkują chleb dla ojczyzny i broń dla frontu. Jesteśmy sprzymierzeni z silnymi narodami, które w tej samej potrzebie mają do czynienia z tymi samymi wrogami. Amerykański prezydent i jego Plutokratyczna klika wyśmiewali nas jako nie-Majów – to prawda, ale nie-Majów dopilnują, aby nie zostali okradzieni z tego, co mają.

wy, moi koledzy z partii, znacie moją niezmienną determinację do prowadzenia walki, gdy tylko zacznie się ona udana. Znasz moją determinację w takiej walce, by nie zniechęcać się niczym, by złamać każdy opór, który trzeba złamać. We wrześniu 1939 roku zapewniłem Was, że ani siła, ani Broń, ani czas nie pokonają Niemiec. Zapewniam moich wrogów, że ani siła broni, ani czas, ani wewnętrzne wątpliwości nie mogą sprawić, że będziemy się wahać w wypełnianiu naszych obowiązków. Kiedy pomyślimy o ofiarach naszych żołnierzy, każda ofiara dokonana przez front Ojczyźniany jest zupełnie nieistotna. Kiedy myślimy o tych, którzy w minionych stuleciach polegli dla rzeszy, to zdajemy sobie sprawę z wielkości naszego obowiązku. Ale każdy, kto próbuje uniknąć tego obowiązku, nie ma pretensji, by być postrzeganym wśród nas jako współmieszkaniec. Tak jak byliśmy niemiłosiernie ciężko w naszej walce o władzę, tak i my będziemy niemiłosiernie ciężko w walce o utrzymanie naszego narodu.

w czasach, gdy umierają tysiące naszych najlepszych ludzi, nikt nie może się spodziewać życia, który próbuje deprecjonować ofiary popełnione na froncie. Niematerialny pod jakim kamuflażem próbuje zakłócić ten Niemiecki Front, osłabić opór naszego narodu, osłabić autorytet reżimu, sabotować osiągnięcia macierzystego frontu, umrze za to! Ale z tą różnicą, że ta ofiara przynosi najwyższy honor żołnierzowi na froncie, podczas gdy drugi ginie zhańbiony i zhańbiony.

nasi wrogowie nie mogą się oszukiwać-w ciągu 2000 lat znanej nam niemieckiej historii, nasi ludzie nigdy nie byli bardziej zjednoczeni niż dzisiaj. Pan wszechświata traktował nas tak dobrze w ostatnich latach, że kłaniamy się w wdzięczności Opatrzności, która pozwoliła nam być członkami tak wielkiego narodu. Dziękujemy mu za to, że również my możemy zostać wpisani z honorem do wiecznie trwającej księgi historii Niemiec!