Dinosaur Division is All in the Hips

czas nie był zbyt łaskawy dla klasycznej nauki o dinozaurach. Wraz z nowymi odkryciami i pojawieniem się różnych ram teoretycznych, dinozaury, jakie znamy dzisiaj, znacznie różnią się od stworzeń wyobrażonych przez paleontologów, którzy pracowali w XIX i XX wieku. Pomysł, że niektóre hadrozaury używały swoich grzebieni jako zbiorników z powietrzem i pogląd, że najbardziej spektakularne dinozaury stały się tak duże i kolczaste, że skazały się na wyginięcie, należą do pomysłów, które zostały odrzucone. Ale nie wszystkie wczesne badania spotkały taki los. Jeden podział anatomiczny zaproponowany przez brytyjskiego paleontologa Harry 'ego Goviera Seeley’ a w 1888 roku pozostaje jedną z najważniejszych koncepcji organizacyjnych dla zrozumienia dinozaurów.

wczesne znaleziska dinozaurów były szczątkowe. Bardzo. Fragmenty szczęki, kręgosłupa i kończyn były często wszystkim, co pozostało, a niektóre dinozaury, takie jak Megalozaur, zostały złożone z izolowanych części różnych zwierząt znalezionych w tych samych warstwach. Do 1880 paleontolodzy odkryli jednak bardziej kompletny materiał. Amerykański Bone Rush i belgijska kopalnia węgla pełna kompletnych szkieletów Iguanodon spowodowały znaczną zmianę obrazu. Dinozaury przeszły od dziwnych, pseudo-ssaków stworzonych przez Richarda Owena do mniej więcej ptasich zwierząt, które były bliższe w formie dinozaurom, jakie znamy dzisiaj.

napływ nowych odmian dinozaurów pod koniec XIX wieku wymagał systemu klasyfikacji w celu uporządkowania wszystkich dziwnych istot. Było więcej rodzajów dinozaurów, niż ktokolwiek się spodziewał. Seeley zrewidował trzy wcześniej zaproponowane rozwiązania w Prezentacji z 1888 roku przed Royal Society of London. Edward Drinker Cope wykorzystał aspekty biodra i nogi do podziału dinozaurów na grupy, które nazwał Orthopoda, Goniopoda i Symphopoda. Thomas Henry Huxley różnił się i użył szerszego zestawu cech, aby ustalić Megalosauridae, Scelidosauridae i Iguanodontidae, jednocześnie rozdzielając mały Compsognathus-najbardziej podobny do ptaków ze wszystkich znanych wówczas dinozaurów—w kategorii zwanej Ornithoscelida (z grubsza „ptasie nogi”). Othniel Charles Marsh nie zgadzał się z obydwoma-zasugerował, że dinozaury można podzielić na zauropody, Stegosauria, Ornithopoda i teropoda. (Niektóre z tych nazw są nadal w użyciu dla poszczególnych grup dinozaurów, nawet jeśli są stosowane inaczej niż naukowcy ci pierwotnie sugerowali.)

Seeley miał na myśli coś innego. Każdy z systemów opierał się na różnych punktach anatomicznych, a niektóre z nich nie były szczególnie pouczające. Na przykład Huxley wykorzystał obecność kościstej zbroi jako część swojej definicji dla Scelidosauridae, ale pancerz w mniejszym lub większym stopniu został znaleziony również w innych grupach dinozaurów. Seeley chciał znaleźć prosty i jednoznaczny sposób podziału grup dinozaurów. Odkrył to w anatomii bioder dinozaurów, które według niego powinny być ” głównym elementem klasyfikacji.”

biodro dinozaura dzieli się głównie na trzy części. Jest kość biodrowa (duży, górny kołnierz bioder), kość kulszowa (mniejszy kręgosłup, który biegnie poniżej i za) i Łon (kolejne smukłe przedłużenie dolnego biodra, które można znaleźć w różnych orientacjach od przodu do tyłu). Orientacja tej ostatniej kości zdawała się dzielić dinozaury na dwie łatwo rozpoznawalne grupy. Podczas gdy zauropody, takie jak Kamarazaur i teropody, takie jak allozaur, miały Łon skierowany do przodu, różne inne dinozaury, takie jak stegozaur i Iguanodon, miały Łon skierowany do tyłu, często w bliskim kontakcie z kulszowym. (Powyższy schemat, zmodyfikowany na podstawie pracy Seeley ’ a, pokazuje dwa różne typy.)

Seeley użył podobieństwa bioder dinozaurów do tych u innych zwierząt, aby wymienić dwie główne grupy. Biodra dinozaurów o zorientowanych do przodu kościach łonowych zbliżały się do bioder jaszczurek, dlatego Seeley nazwał je saurischami („Lizard-hipped”). Z kolei biodra dinozaurów o zwróconych ku tyłowi kościach łonowych wyglądały jak u ptaków, a zwierzęta te były odlewane jako ornithischians („Ptasi czubek”). W miejsce różnych rozkazów, które zaproponowali inni robotnicy, Seeley opowiedział się za tymi dwoma, opartymi na biodrach denominacjami.

paleontolodzy do dziś stosują podział Seeley ’ a. Wybierz prawie każdą książkę o dinozaurach, podręcznik lub w inny sposób, a prawdopodobnie znajdziesz wczesną sekcję na temat różnicy między dinozaurami saurischian i ornithischian. Użyteczność sugestii Seeley ’ a nie oznacza jednak, że wszystko w jego proponowanej klasyfikacji było poprawne. Seeley uważał, że biodra dinozaurów są tak różne, że saurischi i ornithischi nie należą do jednej, naturalnej grupy. Uważał, że podobieństwo między grupami dinozaurów jest wynikiem niezależnego pochodzenia od podobnych przodków, a nie bliskiego pokrewieństwa. Teraz wiemy, że jest to błędne. Oba dinozaury ornithischian i saurischian są połączone przez zestaw subtelnych cech anatomicznych i obie linie wywodziły się od wspólnego, wczesnego przodka dinozaura (choć dokładnie to, jak to zwierzę wyglądało, nie jest jeszcze znane).

jest też ironia w schemacie Seeleya. Mnóstwo dowodów potwierdziło, że ptaki są dinozaurami, jednak dinozaury” ptasie ” nie miały nic wspólnego z ptasim przodkiem. Dinozaury ornitologiczne – od hadrozaurów po ankylozaury i dinozaury rogate-były tak odlegle spokrewnione z ptakami, jak to tylko możliwe, będąc jeszcze dinozaurami. Ptaki są wysoko wyspecjalizowanymi dinozaurami sauryjskimi, a dinozaury sauryjskie, takie jak Deinonychus, Anchiornis i inne, pokazują, jak kość łonowa biodra była zorientowana do tyłu, aby stworzyć stan ptaków. Jeśli chcesz zacząć rozumieć różnice dinozaurów, musisz zacząć od bioder. Nie dajcie się zwieść imionom, które wybrał Seeley.



Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.