Giotto di Bondone
wczesne latyedit
Giotto urodził się prawdopodobnie w wiejskim domu na wzgórzu, być może w Colle di Romagnano lub Romignano. Był synem szanowanego człowieka o imieniu Bondone. Jego imię Giotto mogło być przydomkiem od Ambrogiotto (Mały Ambroży) lub Angelotto (mały Angelo).Rok jego śmierci to 1337, ale rok jego narodzin (1267) jest oparty na wierszu Antonio Pucciego, mieszczanina Florencji, który powiedział, że Giotto miał siedemdziesiąt lat, gdy zmarł. Niektórzy uważają, że Pucci po prostu użył siedemdziesięciu, ponieważ pasował do rymu jego wiersza, i że być może Giotto był w zupełnie innym wieku, kiedy zmarł.
w swoim życiu artystów Giorgio Vasari opowiada o tym, jak Giotto był pasterzem, wesołym i inteligentnym dzieckiem, kochanym przez wszystkich, którzy go znali. Pewnego dnia Wielki florencki malarz Cimabue przeszedł obok i zobaczył go rysującego obrazy swoich owiec na skale. Były tak realistyczne, że Cimabue zapytał Bondone ’ a, czy mógłby wziąć chłopca na ucznia. Wielu historyków sztuki uważa tę historię za legendę. Uważają, że rodzina Giotta była dość bogata i przenieśli się do Florencji, gdzie Giotto został wysłany do warsztatu Cimabue jako uczeń.
Vasari opowiada kilka historii, aby pokazać, jak sprytny był Giotto i jakie miał poczucie humoru. Vasari pisze, że gdy Cimabue był poza warsztatem, Giotto namalował muchę na twarzy obrazu, nad którym pracował jego mistrz. Kiedy Cimabue wrócił, próbował kilka razy zetrzeć muchę.
Vasari opowiada również historię, że papież chciał sprawdzić, czy Giotto byłby dobrym artystą do namalowania ważnych obrazów. Papież wysłał posłańca z prośbą do Giotta o odesłanie mu małego obrazka. Zamiast malować, co zajęłoby wiele dni, Giotto narysował czerwoną farbą okrąg, który był tak doskonały, że wydawało się, że został narysowany za pomocą pary kompasów. Giotto kazał Posłańcowi przekazać to Papieżowi.
wczesna opieka medyczna
mistrz Giotta, Cimabue, był jednym z dwóch najbardziej znanych malarzy Toskanii. Pracował we Florencji, podczas gdy drugi znany malarz, Duccio, pracował głównie w Sienie. Około 1280 roku Giotto i Cimabue udali się do Rzymu, gdzie było kilku malarzy fresków. Najbardziej znanym malarzem Rzymu był Pietro Cavallini. W Rzymie pracował również słynny rzeźbiarz i architekt z Florencji, Arnolfo di Cambio. Giotto widział obrazy i rzeźby różnych artystów. Obrazy Pietro Cavalliniego i rzeźba Arnolfo były znacznie bardziej realistyczne i trójwymiarowe niż obrazy nauczyciela Giotta Cimabue.
pochodzący z Rzymu nauczyciel Giotta Cimabue udał się do Asyżu, aby namalować kilka dużych fresków w „górnym Kościele” nowo wybudowanej Bazyliki św. Franciszka z Asyżu. W XIX wieku i przez większą część XX wieku uważano, że Giotto namalował również słynną serię fresków w „górnym Kościele”. Obrazy te przedstawiają „Żywot św. Franciszka”. Od 1912 roku niektórzy historycy sztuki, którzy dokładniej badali te freski, uznali, że są one dziełem kilku różnych artystów (prawdopodobnie czterech), prawdopodobnie z Rzymu, i że prawdopodobnie żaden z obrazów nie był autorstwa Giotta. Obecnie większość historyków sztuki zgadza się z tym, ale niektóre książki i niektóre strony internetowe nadal twierdzą, że te obrazy są autorstwa Giotta. Wszystkie dokumenty należące do klasztoru zostały zniszczone przez żołnierzy Napoleona, więc nie ma żadnych zapisów, o którym artyście zapłacono za tę pracę.
Vasari napisał, że najwcześniejsze prace Giotta były dla Dominikanów w kościele Santa Maria Novella we Florencji. Obrazy te obejmują fresk Zwiastowania i ogromny zawieszony krucyfiks o wysokości około 5 metrów namalowany w około 1290 r. w 1312 r. bogaty florencki dżentelmen zwany Ricuccio Pucci pozostawił pieniądze w testamencie, aby lampa mogła być nadal płonąca przed krucyfiksem „przez wybitnego malarza Giotta”.
w 1287 roku, mając około 20 lat, Giotto poślubił Ricevutę di Lapo del Pela, znaną jako „Ciuta”. Para miała wiele dzieci, być może ośmioro. Jeden z synów, Francesco, został malarzem. Sława Giotta jako malarza rozprzestrzeniła się. Został powołany do pracy w Rzymie, Padwie i Rimini, gdzie jego krucyfiks można zobaczyć w kościele św. Franciszka.Giotto stał się na tyle bogaty, że kupił ziemię w bogatym mieście Florencja. Prawdopodobnie oznacza to, że był mistrzem dużego warsztatu.
Kaplica Scrovegniaedytuj
najbardziej znanymi dziełami Giotta są freski w Kaplicy Scrovegni w Padwie. Zostały one namalowane pomiędzy 1303 a 1310 rokiem. Kaplica Scrovegni jest często nazywana kaplicą Areny, ponieważ znajduje się na miejscu rzymskiej areny.
Giotto został „zamówiony” przez bogatego Paduanina Enrico degli Scrovegni. Enrico zbudował kaplicę i kazał ją namalować jako miejsce modlitwy za duszę zmarłego ojca. To było obok bardzo starego pałacu, który Enrico przywracał do życia. Pałac już nie istnieje, ale kaplica nadal stoi. Na zewnątrz budynku jest bardzo gładka, różowoczerwona cegła.
wnętrze kaplicy jest również bardzo proste. Jest długi, z prezbiterium na jednym końcu, gdzie kapłan może odprawiać Mszę, łukowatym dachem i oknami z jednej strony. Ściany zostały pomalowane trzema warstwami (warstwami) obrazów. „Tematem” (główną ideą) na zdjęciach jest Boże zbawienie ludzi przez Jezusa Chrystusa.
w sposób typowy dla kościołów z tej daty, na ścianie nad drzwiami głównymi znajduje się duży obraz Sądu Ostatecznego. Na drugim końcu budynku, po obu stronach łuku prezbiterium znajdują się obrazy Zwiastowania. Jedna strona pokazuje Dziewicę Maryję, a druga pokazuje anioła Gabriela, który przynosi jej przesłanie, że będzie miała syna, Jezusa.
wokół ścian, począwszy od górnej warstwy, znajdują się sceny opowiadające o życiu Matki Boskiej. Pod nimi, w dwóch warstwach, znajdują się opowieści o życiu Jezusa. W sumie jest 37 scen.
o obrazachedytuj
mistrz Giotta Cimabue namalował w stylu średniowiecznym. Ale obrazy Giotta wyglądają zupełnie inaczej. Pisarz Giorgio Vasari twierdzi, że Giotto przyniósł całkowitą zmianę w malarstwie, z bardziej naturalnym stylem. Giotto widział obrazy Pietro Cavalliniego i starożytną rzymską rzeźbę podczas swojej wizyty w Rzymie. Widział też rzeźbę Arnolfo di Cambio, który pracował we Florencji. Styl tych rzeźbionych figur był solidny i naturalny, a nie „wydłużony” (wydłużony) jak większość średniowiecznych rzeźbionych i malowanych figur.
figury, które namalował Giotto są solidne i trójwymiarowe. Mają anatomię, twarze i działania, które wyglądają bardzo naturalnie, ponieważ zostały zaczerpnięte z patrzenia na prawdziwych ludzi. Ubrania postaci nie są ułożone tak, aby tworzyły piękny wzór, jak ubrania na obrazach Cimabue. Pasują do figur i wiszą w naturalny sposób jak prawdziwe ubrania. Ten bardziej naturalny sposób pokazywania ludzi zapoczątkował Pietro Cavallini, ale Giotto posunął się znacznie dalej.
na malowidłach wokół ścian kaplicy Scrovegni każda scena wygląda jak płytka scena z aktorami. Zawsze są jakieś budynki lub krajobrazy, takie jak skaliste wzgórze, aby widz mógł zobaczyć, gdzie dzieje się akcja. Postacie w każdej scenie są starannie ułożone tak, aby widz mógł sobie wyobrazić, że są właśnie tam, biorąc udział w akcji.
figury nie są pokazywane tylko z naturalnymi ciałami, ubraniami i akcją. Giotto jest genialnym narratorem, ponieważ pokazuje emocje bohaterów w każdym obrazie, zarówno w ich twarzach, jak i w ich” gestach ” (ruchu ciała).
- jedno zdjęcie pokazuje Starego Joachima wracającego na wzgórza, smutnego, bo nie może mieć dzieci. Dwoje młodych pasterzy spogląda na siebie bokiem.
- kolejny obraz przedstawia straszną scenę mordu dzieci z Betlejem. Jest żołnierz, który ma pochyloną głowę i spojrzenie wstydu, gdy odciąga dziecko od krzyczącej matki.
- na obrazie Marii i Józefa w drodze do Egiptu ludzie, którzy idą za nimi, plotkują o nich, gdy idą.
- najsłynniejszy z obrazów, „lament nad ciałem Chrystusa”, ukazuje głęboki smutek matki i przyjaciół Jezusa, gdy przygotowują jego ciało do pochówku. Na Ziemi ludzie płaczą i jęczą, podczas gdy w niebie aniołowie ryczą, wrzeszczą i łzawią im włosy.
słynny angielski krytyk z XIX wieku, John Ruskin, powiedział, że podczas gdy Giotto malował Madonnę, św. Józefa i Dzieciątko Chrystusa, namalował je również tak, aby wyglądały jak zwykłe „Mamma, Papa and Baby.”
Giotto miał uczniów, którzy skopiowali jego styl. Wpływ na niego miało wielu innych artystów. Malarze Ci to Guariento, Giusto de ’ Menabuoi, Jacopo Avanzi i Altichiero. W ciągu następnych stu lat powstało wiele kościołów i kaplic malowanych scenami podobnymi do tych, które namalował Gitto. Malowidła kaplicy Scrovegni były tak sławne, że wielu innych artystów, takich jak Michał Anioł, który żył 200 lat później, tworzyło ich rysunki lub kopie.
prace Dojrzałeedytuj
w latach 1306-1311 Giotto przebywał w Asyżu, malując freski w dolnym kościele. Obrazy opowiadają o życiu Chrystusa, nauce Franciszkanów i życiu świętych.
w 1311 Giotto powrócił do Florencji. W 1313 roku udał się do Rzymu, aby zaprojektować mozaikę dla fasady (frontu) starej Bazyliki św. Piotra. Został on zniszczony podczas wyburzania budynku.
w latach 1314-1327 Giotto mieszkał we Florencji. W tym czasie wykonał słynny ołtarz dla Kościoła Ognissanti (Kościół Wszystkich Świętych). Ten duży obraz tempery nosi nazwę Madonny Ognissanti. Obecnie znajduje się w Uffizi, gdzie jest wystawiany obok Madonny Santa Trinita Cimabue i Madonny Rucellai Duccio. Giotto namalował również bardzo duży krucyfiks do powieszenia w Kościele Ognissanti.
rzeźbiarz Lorenzo Ghiberti napisał, że w 1318 roku Giotto zaczął malować cztery kaplice w kościele Santa Croce. Kaplice zostały opłacone przez cztery różne bogate rodziny i otrzymały swoje nazwiska. Giotto namalował Żywot św. Franciszka w Kaplicy Bardi. Namalował Żywot św. Jana Chrzciciela i Żywot św. Jana Ewangelisty w Kaplicy Peruzziego. Namalował historie Matki Boskiej w Kaplicy Tosinghi Spinelli oraz historie Apostołów w Kaplicy Giugni. Kaplica Giugni została zniszczona. Kaplica Peruzziego była bardzo znana w czasach renesansu. Ponad 150 lat później Michał Anioł studiował obrazy Giotta.
Późnejedytuj
w latach dwudziestych XX wieku Giotto namalował dwa duże ołtarze. Pierwszym był tryptyk Stefaneschi, który znajduje się obecnie w Muzeum Watykańskim. (Tryptyk to obraz na trzech panelach. Niektóre tryptyki są bardzo małe i można je złożyć i nosić, ale ten tryptyk jest dużym ołtarzem.) Drugi ołtarz nosi nazwę poliptyku Baroncelli. (Poliptyk ma wiele części, dużych i małych. Są one zwykle wykonane jako wielkie ołtarze dla ważnych kościołów i mają duże, rzeźbione złote ramy.)
Giotto podróżował i malował w Rzymie, Neapolu i Bolonii. Zawsze zabierał ze sobą grupę uczniów. Obecnie wiele fresków, które malował w tych miastach, zostało zniszczonych przez wilgoć, trzęsienia ziemi,wojny i ludzi, którzy zburzyli Kościół, aby zbudować nowy. Ponieważ Giotto był bardzo sławny, ludzie zawsze lubili wierzyć, że namalował fresk w ich kościele. Wiele fresków jest prawdopodobnie autorstwa uczniów Giotta.
w 1334 roku Giotto był we Florencji, gdzie budowano wspaniałą nową florencką katedrę. Giotto został głównym architektem i otrzymał zadanie zaprojektowania ogromnej wieży do przechowywania dzwonów katedralnych. Nazywana jest dzwonnicą Giotta i została zaprojektowana i rozpoczęta przez niego 18 lipca 1334, ale nie została ukończona do jego projektu.
Gdy się zestarzał, Giotto zaprzyjaźnił się z dwoma pisarzami, Giovannim Boccaccio i Sacchettim, którzy uważali go za tak zabawną i sławną osobę, że pisali o nim w swoich opowieściach. Najsłynniejszy pisarz tamtych czasów, Dante, również pisał o nim w swojej książce „Boska Komedia”. Dante powiedział, że Giotto był największym malarzem na świecie, nawet większym niż jego słynny mistrz, Cimabue.
kości Giotta
Giotto zmarł w styczniu 1337 roku. Vasari napisał, że Giotto został pochowany w Santa Maria del Fiore, katedrze we Florencji, po lewej stronie wejścia i w miejscu oznaczonym białym marmurem plaque.In w latach 70. XX wieku pod chodnikiem odkryto kości w miejscu opisanym przez Vasariego. W 2000 roku kości zostały zbadane przez ekspertów.
kości to Kości bardzo niskiego mężczyzny, nieco ponad metr wzrostu. Na fresku w kościele Santa Croce znajduje się postać człowieka, który jest karłem (osobą bardzo krótką). Ludzie w tym kościele zawsze mówili, że karłem był sam Giotto. Kości Znalezione w katedrze potwierdzają tę historię. Ponadto kości zawierały wiele niezwykłych substancji chemicznych, takich jak arszenik i ołów, które znaleziono w farbach artysty. Po zbadaniu kości zostały one pochowane z wielkim honorem, ponieważ wiele osób wierzyło, że są szczątkami wielkiego artysty. Nie wszyscy w to wierzą.