Pięć aktywnych wulkanów na mojej Azji i Pacyfiku Pierścień Ognia lista obserwacyjna w tej chwili

w Indonezji ponad 197 milionów ludzi żyje w promieniu 100 km od wulkanu, w tym ponad 8.6 milionów w promieniu 10 km.

w kraju odnotowano jedne z najbardziej śmiercionośnych erupcji wulkanicznych w historii, a obecnie trwają erupcje na wulkanach Agung, Sinabung i Dukono. Ale inne wulkany w regionie są również aktywne, w tym Kadovar w Papui – Nowej Gwinei, Mayon na Filipinach i Kusatsu-Shiranesan w Japonii.

chociaż wydaje się, że wszystko dzieje się na raz, to normalne, że Region Azji i Pacyfiku ma częste trzęsienia ziemi i aktywność wulkaniczną.

ale nadal musimy mieć oko na rzeczy, a lokalne władze wulkaniczne monitorują aktywność, aby odpowiednio zarządzać ryzykiem i ewakuacjami.

te wulkany są częścią pacyficznego „pierścienia ognia”, pasa trzęsień ziemi i wulkanów w kształcie podkowy, który biegnie przez około 40,000 km, mniej więcej wokół krawędzi Oceanu Spokojnego. Pierścień rozciąga się od Ameryki Południowej, przez Amerykę Północną i przez Cieśninę Beringa, a w dół przez Japonię, Filipiny, Papuę-Nową Gwineę, Vanuatu i Nową Zelandię. Generuje około 90% trzęsień ziemi na świecie i zawiera 75% aktywnych wulkanów.

oto wulkany na mojej liście obserwacyjnej Azji i Pacyfiku w tym tygodniu.

Agung, Bali, Indonezja

Góra Agung na Bali była bardzo dokładnie badana przez ostatnie kilka miesięcy, głównie ze względu na popularność Bali jako miejsca turystycznego.

Po serii trzęsień ziemi wulkanicznych (ponad 1,000 dziennie w szczycie) erupcje rozpoczęły się w listopadzie 21, 2017.

od tego czasu obserwujemy częste erupcje wybuchowe emitujące gaz, parę wodną i popiół wulkaniczny sięgające tysięcy metrów nad wulkan.

Drony używane przez Indonezyjskie Centrum Wulkanologii i ograniczania zagrożeń geologicznych (CVGHM) pokazują szacunkowo 20 milionów metrów sześciennych nowej lawy w kraterze, wypełniając około jedną trzecią.

wieczorem 19 stycznia wybuch pożaru (znany jako erupcja „strombolian”) wyrzucił świecące skały do 1 km od krateru. Poziom alertu pozostaje na najwyższym poziomie, z utworzoną strefą wykluczenia.

do tej pory było bardzo niewiele problemów dla turystów odwiedzających Bali, poza tymczasowym zamknięciem lotniska Denpasar pod koniec listopada 2017 roku. Jednak tysiące mieszkańców Agunga nadal jest wysiedlanych ze swoich domów, a wielu nadal stacjonuje w centrach ewakuacyjnych. Pozostaje niepewne, kiedy osoby mieszkające najbliżej będą mogły wrócić do domu.

wiele ewakuowanych kobiet w ciąży urodziło dzieci od czasu opuszczenia swoich domów w takich miejscach, jak Centrum Zdrowia Społecznego Bumi Sehat i Klinika porodowa w Ubud, która opiera się na darowiznach, aby nadal działać. Jako matka jednorocznego i trzyletniego dziecka nie wyobrażam sobie posiadania noworodka i nie bycia w zaciszu własnego domu.

Sinabung, Sumatra, Indonezja

wulkan Sinabung obudził się w 2010 roku po 400-letnim śnie i jest obecnie jednym z najbardziej aktywnych wulkanów w Indonezji. Od września 2013 jest w ciągłej erupcji i nadal występują częste trzęsienia ziemi wulkaniczne.

erupcje wytworzyły pióropusze popiołu sięgające nawet 11 km do atmosfery, a także upadek popiołu i przepływy lawy. Wystąpiły również wulkaniczne muły („lahary”) i szybko poruszające się, gorące strumienie gazu, popiołu i fragmentów skał („przepływy piroklastyczne”), które zabiły 25 osób.

w początkowej działalności w 2010 r.ewakuowano około 30 000 osób. W sierpniu ubiegłego roku Indonezyjski krajowy organ zarządzania katastrofami (Bnpb) poinformował, że nie było 7,214 osób przesiedlonych, a dalsze 2,863 mieszka w obozach dla uchodźców. Dla mieszkańców, życie pozornie toczy się w środku erupcji.

poziom alertu pozostaje obecnie na poziomie 4 (w skali 1-4), ze strefami wykluczenia 3-7km wokół wulkanu.

Majon, Luzon, Filipiny

Majon, około 330 km na południowy wschód od Manili, jest idealnym wulkanem o stromym stożku, typowym dla stratowulkanów. Jest to jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na Filipinach, z potwierdzonymi erupcjami 24 w ciągu ostatnich 100 lat. Najbardziej gwałtowna erupcja majonu w 1814 r. zabiła ponad 1200 osób i zniszczyła kilka miast.

ostatnia erupcja rozpoczęła się w styczniu 13, 2018 i trwa nadal, z kilkoma epizodami dramatycznej fontanny lawy, jeden trwający minuty 74.

erupcje w styczniu 23-29 generowały wysokie pióropusze popiołu o wysokości 3-5 km i wiele przepływów piroklastycznych, które pokonały ponad 5 km W Dół kanałów odwadniających. Alarm jest na poziomie 4 (w skali od 1 do 5) i 8 km strefy zagrożenia jest na miejscu.

strumienie lawy dotarły obecnie do 4.5 km W Dół dolin rzecznych od krateru szczytu.

Filipiński Instytut Wulkanologii i Sejsmologii (PHIVOLCS) oszacował w styczniu 27, że całkowita objętość materiału zdeponowanego z upadku popiołu i przepływów piroklastycznych wyniosła 10.5 milionów metrów sześciennych. Remobilizacja tego luźnego materiału wulkanicznego przez opady deszczu w celu utworzenia wulkanicznych mułów jest głównym problemem.

zgodnie z artykułami prasowymi ewakuowano ponad 75 000 osób, wraz z tymczasowym zamknięciem lotniska Legazpi w odległości około 15 km.

Kadovar, Papua-Nowa Gwinea

do stycznia 2018 roku, kiedy zaczął wybuchać, nie słyszałem o Kadovarze. Jest to szczyt stratowulkanu o szerokości 2 km i wysokości 365 m u wybrzeży Papui – Nowej Gwinei.

wulkan nie miał potwierdzonych historycznych erupcji przed 2018. Jest jednak możliwe, że William Dampier, XVII-wieczny pirat, a później morski poszukiwacz przygód, był świadkiem erupcji w Kadovar podczas podróży w poszukiwaniu Terra Australis.

działalność rozpoczęła się w styczniu 5, 2018, z rosnącymi piórami popiołu i pary z wulkanu. Mieszkańcy wyspy, niektórzy dosłownie żyjący na krawędzi krateru, zaczęli w tym czasie ewakuować się. Ludzie zostali początkowo zabrani łodzią na sąsiednią wyspę Blup Blup, ale następnie na kontynent wraz z innymi pobliskimi wyspami, ze względu na bliskość erupcji i logistykę dostarczania ludziom zaopatrzenia.

Obserwatorium wulkanu Rabaul poinformowało, że aktywność znacznie wzrosła w styczniu 12, z dużą erupcją wybuchową i wulkanicznymi skałami wyrzuconymi na południe. Duże ilości dwutlenku siarki zostały wykryte od stycznia 8 i nadal są uwalniane wraz z popiołem i pióropuszem pary. Zaobserwowano, że lawa” kopuła ” świeci w nocy.

wpływ erupcji nie ogranicza się tylko do tych na Kadovar i pobliskich wyspach, a zdjęcia satelitarne śledzą pióropusz popiołu z Kadovar podróżujący przez dziesiątki kilometrów.

zidentyfikowane zagrożenia wulkaniczne w Kadovar obejmują dalszą potencjalną aktywność wybuchową, osunięcia ziemi i wynikające z tego możliwe Tsunami.

Kusatsu-Shirane, Honshu Japonia

w styczniu 23, 2018, erupcja nastąpiła na wulkanie Kusatsu-Shirane bez wcześniejszego ostrzeżenia, łapiąc japońską agencję meteorologiczną i ekspertów wulkanicznych, nie wspominając o narciarzach na wulkanie, z zaskoczenia.

według działu Wulkanologii agencji, nie było aktywności wulkanicznej w widocznym miejscu erupcji (Krater Kagamiike), przez około 3000 lat.

erupcja wyrzuciła czarny pióropusz popiołu i większy materiał wulkaniczny, który uszkodził gondolę i dach schroniska górskiego.

wyrzucone skały wulkaniczne, które wylądowały do 1 km od otworu wentylacyjnego, zraniły kilka osób. Zginął członek naziemnej samoobrony, który jechał na nartach podczas ćwiczeń.

japońska agencja meteorologiczna od tego czasu przeanalizowała złoża erupcji i stwierdziła, że nie było nowej magmy erupcji w styczniu 23.

Japonia ma ponad 100 aktywnych wulkanów, z wieloma monitorowanymi 24 / 7 przez japońską agencję meteorologiczną.

życie w pobliżu wulkanów

Indonezja, Filipiny i Japonia mają największą liczbę ludzi żyjących w odległości 100 km od swoich wulkanów. Populacje małych wysp wulkanicznych, takich jak Tonga I Samoa, prawie wszystkie żyją w promieniu 100 km.

Indonezja ma największą całkowitą populację w promieniu 10 km (ponad 8,6 miliona), 30 km (ponad 68 milionów) i 100 km (ponad 179 milionów), a także rekord niektórych z najbardziej śmiertelnych erupcji wulkanicznych w historii.

erupcja Tambory w latach 1812-15 była największą erupcją w ciągu ostatnich 10 000 lat i zabiła około 100 000 Indonezyjczyków (z powodu erupcji i związanego z nią głodu). Niesławna erupcja Krakatau (Krakatoa) zabiła około 35 000 ludzi, prawie wszystkie z powodu Tsunami generowanych przez wulkany. Wulkaniczne strumienie błota (lahary) powstałe w wyniku erupcji z 1586 i 1919 w Kelut (Kelud) na jawie pochłonęły życie odpowiednio 10 000 i 5 000 osób.

obserwowanie wulkanów na świecie to duża praca dla lokalnych agencji wulkanicznych. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy wulkany wybuchają po raz pierwszy w historii (kadovar jest dobrym przykładem) lub nie było sygnałów ostrzegawczych przed erupcją, jak w Kusatsu-Shirane.