Presbyterian
Presbyterian, forma rządu kościelnego opracowana przez szwajcarskich i nadreńskich Reformatorów podczas XVI-wiecznej reformacji protestanckiej i używana z odmianami przez kościoły reformowane i Prezbiteriańskie na całym świecie. Jan Kalwin wierzył, że system rządów kościelnych używany przez niego i jego współpracowników w Genewie, Strassburgu, Zurychu i innych miejscach opierał się na Biblii i doświadczeniu kościoła, ale nie twierdził, że jest to jedyna akceptowalna forma. Niektórzy z jego następców wysunęli takie twierdzenie.
zgodnie z teorią Kalwina o rządzie kościelnym, Kościół jest wspólnotą lub ciałem, w którym Chrystus jest tylko głową, a wszyscy członkowie są równi pod nim. Posługa jest udzielana całemu Kościołowi i jest rozdzielana między wielu urzędników. Wszyscy, którzy sprawują Urząd, dokonują tego poprzez wybór ludzi, których są przedstawicielami. Kościół ma być zarządzany i kierowany przez zgromadzenia urzędników, pastorów i starszych wybranych, aby zapewnić sprawiedliwą reprezentację dla Kościoła jako całości.
od czasu Reformacji różne kościoły reformowane i Prezbiteriańskie dokonały wielu adaptacji podstawowej struktury, ale nie odeszły od niej w zasadniczych aspektach. W kościołach Prezbiteriańskich pochodzenia brytyjsko-amerykańskiego istnieją zazwyczaj cztery kategorie rządów kościelnych.
na poziomie Kongregacji są sesje, diakoni i powiernicy. Sesja składa się ze starszych i pastora, który jest również moderatorem lub przewodniczącym. Sesja zajmuje się wszystkimi sprawami religijnymi lub ściśle kościelnymi. Sprawuje nadzór nad powołaniem i wyborem pastorów, przyjmuje i zwalnia członków, określa porządek nabożeństw i ćwiczy dyscyplinę kościelną. Diakoni, nad którymi pastor jest również moderatorem, troszczą się o ubogich i wszelkie inne sprawy doczesne im przypisane. Powiernicy, pod własnym przewodniczącym, mają obowiązek majątkowy oraz zobowiązania podatkowe i prawne Kongregacji. Starsi i diakoni są wyświęcani na swoje urzędy przez pastora. Święcenia są dożywotnie, ale sprawowanie urzędu jest często na okres kilku lat. Powiernicy służą na określonych warunkach i nie są wyświęceni.
prezbiterium jest tworzone przez wszystkich pastorów, w pastorałach lub nie, z danego obszaru, wraz z jednym lub kilkoma starszymi wyznaczonymi przez każde ze zgromadzeń tego obszaru. Prezbiterium jest odpowiedzialne za wyświęcanie, instalowanie, usuwanie lub przenoszenie duchownych. Zwykle lud może wybrać własnego pastora, ale prezbiterium musi wyrazić swoją aprobatę i zainstalować go na urzędzie. Po zainstalowaniu pastor nie może być odwołany przez ludzi lub opuścić ludzi bez zgody prezbiterium. Prezbiterium posiada również władzę religijną, finansową i prawną nad wszystkimi zgromadzeniami. Służy jako Sąd Apelacyjny dla spraw pochodzących z sesji kongregacyjnych. Moderator jest wybierany co roku, a prezbiterium spotyka się tak często, jak chce.
synod składa się z kilku prezbiterów. Może to być Synod delegowany, do którego wysyłanych jest tylko kilku przedstawicieli z każdego prezbiterium, lub może to być synod, do którego należą wszyscy członkowie prezbiterów. W obu przypadkach jego jurysdykcja w czasach współczesnych jest niewielka. Jest Sądem Apelacyjnym w sprawach sądowych i pełni pewną rolę koordynacyjną w sprawach programowych Kościoła wśród prezbiterów. Synod zbiera się zwykle co roku, a jego moderator jest wybierany co roku.
Zgromadzenie Ogólne jest corocznym spotkaniem komisarzy, ministrów i starszych, wybieranych przez wszystkich prezbiterów (nie przez synody) zgodnie z ich całkowitym członkostwem w kościele. Organ ten wybiera własnych oficerów, moderatora tylko na rok, urzędnika na dłuższy okres. Zajmuje się wszystkimi ogólnymi sprawami wiary, porządku, własności, misji, edukacji i tym podobnych. Działalność misyjna, dobroczynna, edukacyjna i wydawnicza denominacji podlega zarządom wybieranym przez Zgromadzenie Ogólne. Zgromadzenie działa również jako ostateczny Sąd Apelacyjny we wszystkich sprawach, które przychodzą do niego z sesji kongregacyjnych, prezbiterów i synodów.