A schizoïde man

kort verslag

a schizoïde man

Willem H. J. Martens MD, PhD

voorzitter van W. Kahn van theoretische Psychiatrie en neurowetenschappen, en adviseur Psychiatrie van de Europese Commissie. (Leonardo Da Vinci). Nederland

correspondentie

ABSTRACT

achtergrond en doelstellingen: er is meer inzicht nodig in de etiologie van schizoïde persoonlijkheidsstoornis om meer adequate diagnostische instrumenten en therapeutische programma ‘ s te kunnen construeren. methoden: presentatie en analyse van een casusrapport.
resultaten: Een gebrek aan emotionele gehechtheid aan anderen en geen beloningen in sociale interacties werd gekoppeld aan een gebrek aan motivatie om te leren hoe te herkennen en te reageren op de gevoelens van anderen. conclusies: blijvende depressie tijdens de adolescentie kan schizoïde pathologie veroorzaken.

sleutelwoorden: schizoïde persoonlijkheidsstoornis; Case report; sociale onverschilligheid.

Inleiding

als reactie op mijn artikel “schizoïde persoonlijkheidsstoornis – de meervoudige determinanten van ondraaglijke en onontkoombare eenzaamheid en geassocieerde karakterstoornis”1. Ik kreeg een uitgebreid zelfrapport per e-mail van een dakloze man met de titel “A Schizoid Man”. Het volgende casusrapport is gebaseerd op dit zelfrapport en dagelijkse e-mailcontacten met deze persoon die 3 weken duurde. Hij ging akkoord met deze publicatie.

Case Report

Meneer D. had een normale kindertijd met normale gehechtheden aan zijn ouders. Hij had vrienden tot de tiende klas. In zijn laatste jaar op de middelbare school in de late jaren 60, Mister B. was blij en keek uit naar University College. Hij was een uitstekende student. Echter, hij was klein, verlegen, nerdy en soms geplaagd door andere studenten. In dit laatste jaar ontwikkelde hij een soort depressie die het hele jaar duurde. De oorzaak van deze depressie is onduidelijk. Hij bracht het grootste deel van zijn vrije tijd door in mijn kamer en hij huilde soms. Na zijn afstuderen, zijn depressie was verdwenen en hij verliet huis om wiskunde en elektrotechniek te studeren (hij eindigde beide studies met succes) met in principe hetzelfde temperament dat hij vandaag heeft. Sindsdien heeft hij niet meer gehuild. Hij had een snel humeur dat zich ontwikkelde in zijn twintiger jaren. Hij vloekte luid en soms tegen zichzelf als hij een domme fout maakte. Zijn humeur verbeterde toen hij ouder werd omdat hij meer inzicht kreeg in de menselijke natuur. Bijvoorbeeld, small talk was bijzonder moeilijk voor hem te begrijpen in termen van waarom mensen het deden. Toen hij begin veertig was, werd hij zich er eindelijk van bewust dat mensen echt van koetjes en kalfjes konden genieten. Hij realiseerde zich dat koetjes en kalfjes alleen bevredigend zijn als we denken dat de ander aandacht besteedt aan en reageert op wat we zeggen en hij ontdekte dat aandacht een fundamentele menselijke behoefte is. Vandaag de dag heeft hij nog steeds geen behoefte aan aandacht, maar hij doet in ieder geval een poging om de groeten of gebaren van anderen te beantwoorden, hoewel hij nog steeds probeert te voorkomen dat kleine praatjes van meer dan een paar minuten. Wanneer hij bezig is met een gesprek, mensen zijn niet waarschijnlijk te zien van hem veel humor, enthousiasme, passie, genegenheid, of sympathie. Hij is niet in staat om een echt gevoel van vreugde over te brengen in het weerzien van een persoon en in het willen praten over wat nieuw is.

hij kan niet zoveel van het leven genieten als andere mensen. Zelfs zijn meest intense gevoelens van “extase” zijn niet erg intens en ze duren niet erg lang. Hij heeft deze niveaus van ingetogen emoties voor bijna 40 jaar nu (sinds hij 18 was). Er is een leegte, een gebrek aan interesse en een gebrek aan zorg. Hij zei dat het alsof je dood bent van binnen. Hij toont een gebrek aan enthousiasme dat zich niet alleen manifesteert in een gebrek aan uitbundigheid, maar ook in een gebrek aan actie. Zijn onvermogen om ergens gepassioneerd over te zijn heeft zijn opvattingen over wat belangrijk is in het leven beïnvloed. Hij had nooit een zin-van-het-leven streven en hij was nooit erg gepassioneerd over een bepaalde activiteit of geloof.

het niet kunnen genieten van het leven was gekoppeld aan de beperking van zijn basisbehoeften door de jaren heen. Hij had slechts ongeveer de helft van zijn volwassen leven gewerkt en slechts vijftig procent van de tijd. Dit was gemakkelijk omdat hij nog nooit zoveel plezier had gehad in het uitgeven van geld. Dus toen hij werkte, verzamelde hij tonnen geld die nu op bankrekeningen staan. Alles wat hij nu bezit is opgeslagen in zijn 5 bij 5 voet opslagruimte, zijn auto, of zijn werkplek cabine. Hij heeft een zeven-inch zwart-wit TV en geen audio-CD ‘ s of DVD-films. Soms kijkt hij DVD ‘ s in de bibliotheek. Het dichtste bij een hobby is knutselen met elektronica die hij koopt op de vlooienmarkt. Hij had nooit de wens om deel te nemen aan een sport of outdoor recreatieve activiteiten of om te reizen en de wereld te zien. Hij had nooit de wens om onroerend goed te bezitten. Nadat zijn hospita 7 jaar geleden overleed, besloot hij tijdelijk in zijn auto te gaan wonen totdat hij een nieuwe huurwoning vond. Maar hij concludeerde dat het leven in zijn auto net zo comfortabel was als het leven in zijn vorige, dus woont hij sindsdien in zijn auto.

zijn seksuele behoeften leken vast te zitten in dat pre-adolescente Stadium. Hij heeft wat gevoelens voor leden van het andere geslacht, maar de gevoelens zijn niet sterk genoeg om al het werk te doen dat nodig is om de andere persoon het hof te maken, of om zichzelf fysiek aantrekkelijker te maken. Door de jaren heen gaf hij niet zoveel om het uiterlijk of de gezondheid. Hij bezocht nauwelijks een tandarts (hij verloor de meeste van zijn tees) of een arts door de jaren heen.zijn vader en broer zijn in de afgelopen jaren overleden, maar hij woonde hun begrafenissen niet bij (vliegangst had hier ook iets mee te maken). Maar hij voelde niet veel verdriet bij het verlies van een vader en broer, en hij voelde niet veel schuld voor het niet gaan naar de begrafenissen. Hij meldde, hij had nooit een over het algemeen vijandige houding ten opzichte van anderen. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst van iemand hield of haatte of dat hij zich ernstig schuldig of beschamend voelde over iets.

zonder emotionele banden met anderen gedurende de laatste 40 jaar en zonder beloningen in sociale interacties, ervoer hij geen motivatie om te leren hoe de gevoelens van anderen te herkennen en te reageren. Zijn aandoening kan veroorzaakt worden door blijvende depressie tijdens zijn adolescentie.

1. Martens WHJ. Schizoïde persoonlijkheidsstoornis – de meervoudige determinanten van ondraaglijke en onontkoombare eenzaamheid en bijbehorende Karakterverstoring. Eur J Psychiatrie 2010; 24 (1): 38-45.