ATIVAN (lorazepam) symptomen en behandeling van overdosering

in postmarketingervaring kwam overdosering met lorazepam voornamelijk voor in combinatie met alcohol en/of andere geneesmiddelen.

symptomen: bij benzodiazepines, waaronder lorazepam, zijn de symptomen van milde overdosering slaperigheid, mentale verwardheid en lethargie. Bij meer ernstige overdoses kunnen de symptomen ataxie, hypotonie, hypotensie, hypnose, stadia I tot III coma en, zeer zelden, overlijden zijn. De symptomen kunnen in ernst variëren en omvatten, naast het bovenstaande, dysartrie, paradoxale reacties, CZS-depressie, ademhalingsdepressie, en cardiovasculaire depressie.

behandeling: in geval van een orale overdosering, als braken niet spontaan is opgetreden en de patiënt volledig wakker is, kan braken worden geïnduceerd met siroop van ipecac 20-30 mL (wanneer er een risico is op aspiratie, wordt het induceren van braken niet aanbevolen). Maagspoeling moet zo snel mogelijk worden gestart en 50-100 g geactiveerde kool moet in de maag worden ingebracht en in de maag worden gelaten.

Lorazepam is slecht dialyseerbaar. Lorazepam glucuronide, de inactieve metaboliet, kan zeer dialyseerbaar zijn.

algemene ondersteunende therapie dient ingesteld te worden zoals geïndiceerd. De vitale functies en de vochtbalans moeten zorgvuldig worden gecontroleerd. Er moet een adequate luchtweg worden aangehouden en indien nodig moet de ademhaling worden ondersteund. Bij normaal functionerende nieren kan geforceerde diurese met intraveneuze vloeistoffen en elektrolyten de eliminatie van benzodiazepines uit het lichaam versnellen. Daarnaast kunnen osmotische diuretica zoals mannitol werkzaam zijn als adjuvante maatregelen. In meer kritieke situaties kunnen nierdialyse en wisselbloedtransfusies geïndiceerd zijn. Gepubliceerde rapporten geven aan dat intraveneuze infusie van 0,5 tot 4 mg fysostigmine met een snelheid van 1 mg/minuut symptomen en tekenen kan omkeren die wijzen op een centrale anticholinerge overdosering (verwardheid, geheugenstoornis, visusstoornissen, hallucinaties, delirium); risico ‘ s geassocieerd met het gebruik van fysostigmine (d.w.z. het induceren van aanvallen) dienen echter te worden afgewogen tegen het mogelijke klinische voordeel.

De benzodiazepineantagonist flumazenil kan bij patiënten in het ziekenhuis worden gebruikt als aanvulling op, niet als vervanging van, een goede behandeling van een overdosis benzodiazepine. De arts dient zich bewust te zijn van het risico op een epileptische aanval in verband met de behandeling met flumazenil, met name bij langdurige benzodiazepine-gebruikers en bij een cyclische overdosis antidepressiva.