Eros and Psyche (3)
“liefde zet resonanties op in de diepste afgronden van ons wezen. Het is een bliksemflits van het eeuwige in de stroom van de tijd.”
Aldo Carutenuto, Eros and Pathos: Shades of Love and Suffering
vlinders zijn zeer populaire grafmotieven. De ziel is als een vlinder (“Psyche” in het Grieks): kortstondig en aangetrokken tot licht. Liefde en dood, Eros en Tanathos, zijn nauw met elkaar verbonden: in de liefde wordt een individueel zelf uitgewist door het samensmelten met de geliefde. Liefde brengt dodelijk letsel, lijden en lijdensweg met zich mee, wat me doet denken aan een enigszins verontrustend citaat uit een van Franz Kafka ‘ s brieven aan Milena: “Jij bent het mes dat ik in mezelf draai, dit is liefde. Dit, mijn lief, is liefde.”From the heights of bliss to the depths of despair: that is Psyche’ s way in the myth. Door de dood, die een organisch en symbolisch deel van het leven is, wordt zij in het eeuwige leven geboren door beproevingen, zuiveringen, dood, opstanding en hemelvaart te ondergaan. “De dood is de vertaling van het leven in de ziel”, schreef James Hillman prachtig in Animal Presences. Psyche is zowel sterfelijk als onsterfelijk.
Het Laatste deel van het verhaal, waarin Psyche belangrijke taken moet vervullen, toont het maken van haar zelf. In de vorige twee delen van de serie sneed ze met een mes en een lamp door de sensuele vergetelheid van het leven in de buik van het uroborisch monster en begon ze aan een reis naar afgescheidenheid en bewustzijn. Haar doel is het samensmelten met haar geliefde Eros, maar om een alchemistische vereniging met hem te kunnen vormen moet ze eerst een individuele psychologische entiteit worden.de boze en gewonde Eros verlaat Psyche en het leven verliest zijn betekenis voor haar. Zonder liefde heeft de ziel geen reden om te leven en ze overweegt zelfmoord. Het verhaal gaat verder in Psyche ‘ s Knife:
“Psyche geloofde dat alles verloren was gegaan. Ze verliet het paleis en wierp zich in de rivier, maar de rivier, bang om Eros te beledigen, droeg haar op en droeg haar naar de andere oever. Daar ontmoette Psyche de god Pan … toen hij het verlaten meisje zag, wist hij meteen dat ze leed aan de pijn van de liefde. “Probeer niet zelfmoord te plegen, adviseert hij, maar ga in plaats daarvan naar de god van de liefde en smeek hem.
Edward Burne-Jones, Pan and Psyche
Psyche vertrok, maar zij zwierf doelloos rond. Na een tijdje bevindt ze zich in het Koninkrijk waar een van haar zusters regeert, en dus zoekt ze een audiëntie bij haar. ‘Ik deed wat je had geadviseerd,’ zei Psyche tegen haar, ‘ en ontdekte dat mijn man niemand minder was dan de god van de liefde. Hij liet me in de steek met bittere woorden en zei dat hij wist dat hij met de verkeerde zus was getrouwd. Nu wil hij van jou zijn bruid maken.’
Psyche ‘ s zus was dolblij met dit nieuws. Ze rende naar haar man, een excuus aan het bedenken voor haar plotselinge vertrek, en maakte toen snel haar weg naar de rotsachtige kaap, waar de westenwind haar twee keer veilig naar Psyche ‘ s voormalige huis had gedragen. De zuster sprong in de lucht, verlangend naar de armen van Eros, en viel tot haar dood op de rotsen en keien beneden.Psyche zwierf door en kwam naar het koninkrijk van haar andere zus, waarna Psyche hetzelfde verhaal vertelde. Deze zus … heeft hetzelfde gewelddadige lot ondergaan.”
in asteroïde godinnen zegt Demetra George dat Psyche-archetype verbonden is met psychische gevoeligheid, vooral naar de geest en gevoelens van een ander, maar ook met het kunnen voelen en communiceren met de natuur. De ontmoeting van Pan bij de rivier is zeer belangrijk. Pan is de faun, de god van het wild, de gehoornde godheid bekend om zijn seksuele krachten. De natuur neemt Psyche onder haar vleugels: iedere ziel op het pad van individualisering wordt gekoesterd door de natuur. Die scène is het maken van Psyche in de zin dat het haar verbinding met de natuur toont omdat de scheiding van de ziel van de natuur een illusie van de geest is. Door zichzelf in de rivier te gooien stemt Psyche in met het loslaten van de obsessieve en patriarchale behoefte om de natuurlijke stroom van leven en tijd te beheersen. Ze laat zich leiden door archetypische krachten – de natuur, de stroom van het leven, en de goden en godinnen (onze aangeboren archetypen). Ze is nu gegrond in de natuur en klaar om spiritueel te evolueren.wat ze de zusters aandeed klinkt misschien wreed, maar vanuit een symbolisch standpunt is het noodzakelijk: de relaties die onze zielen niet voeden moeten worden geëlimineerd, hoe hard dat ook klinkt. Zoals Jezus zei, ” Ik kom niet om vrede te brengen, maar om een zwaard te brengen. Want ik ben gekomen, om een man tegen zijn vader te zetten, en een dochter tegen haar moeder, en een schoondochter tegen haar schoonmoeder; en des mans vijanden zullen zijns huizes zijn.”(Matteüs 10: 34-39). Of zoals Emily Dickinson het zo mooi zei: “de ziel selecteert haar eigen samenleving. Sluit dan de deur.”Na deze zuivering is Psyche nu klaar om de toornige Aphrodite te ontmoeten. Ze bezoekt Demeter en Hera eerst om wat tijd te winnen, maar krijgt geen hulp van een van de godinnen. Goden eisen: Je kunt de een niet voor de ander vervangen, ze eisen allemaal je aanbidding.
“Aphrodite viel Psyche aan, scheurde haar kleren, haar haar en sloeg haar opnieuw en opnieuw. “Waar is je schoonheid Nu, waardeloos meisje? Heb je nog kracht, waarde of doorzettingsvermogen over? We zullen je moed testen en zien!”
voelen we ons soms niet geslagen door de godin van de liefde? Psyche wordt gemarteld door Aphrodite ‘ s twee Maagden, melancholie en verdriet; na enige tijd gaat de godin Psyche Vier onmogelijke taken toewijzen:
“In het midden van de vloer was een enorme hoop gemengde zaden, gerst, gierst en andere granen, die Aphrodite het meisje opdroeg om te sorteren tegen zonsondergang. … Psyche ging zitten, verbijsterd en verlaten, niet op te merken haar eerste helpers. Een mier, gevolgd door duizenden meer, kroop naar de zaden. … ze sorteerden de hele hoop in vele afzonderlijke heuvels.”
de eerste les van de ziel heeft betrekking op nederigheid en industrie, geduld en vastberadenheid. Mieren herinneren Psyche eraan dat ze haar gevoel van speciaal zijn moet opgeven; ook Aphrodite ‘ s minachting had hetzelfde doel gediend. Afscheiding is een belangrijke fase van het alchemisch proces; het vereist onderscheidingsvermogen en goed inzicht om het kaf van het koren te scheiden.de volgende taak bestond uit het verzamelen van het vlies van woeste gouden rammen, waarvan de kracht en wreedheid het sterkst waren op het middaguur. Psyche werd bijgestaan door een groene riet:
“Psyche, benader de RAM’ s niet direct. … Later, wanneer de zon begint onder te gaan, ga naar de weide waar de rammen hebben geschraasd en verzamel de stukjes vacht gevangen op de laaghangende takken.”
Psyche is weer succesvol dankzij het bereiken van een Taoïstische mentaliteit, één zijn met de natuur, niet openlijk confronteren van de woeste zonnedieren, maar door zachtjes verzamelen hun schatten onder het zachte licht van de maan. Neumann ziet deze arbeid als een vruchtbaar contact tussen het mannelijke en het vrouwelijke, tussen zonne-en maanbewustzijn.
” symbolisch straalt de zon haar licht uit en projecteert haar creatieve energie naar buiten. De reflecterende kwaliteit van de maan keert het licht terug naar de bron, waardoor het soli-maancircuit wordt voltooid.”
Demetra George, Asteroid Goddesses
de derde taak is nog afschrikwekkender:
” Aphrodite gaf Psyche een delicate kristallen fles. “Pak dit en haal water voor me uit de rivier De Styx.”Psyche was ontzet. Ze wist dat het water giftig was, zelfs voor de goden. Met angst liep ze naar de plek waar het woeste water over een steile klif tuimelde in een diepe kloof beneden… op dat moment had Zeus ‘ adelaar medelijden met Psyche, dook naar beneden en greep de fles in zijn klauwen. Sierlijk skimend naast het dodelijke water, vulde de adelaar het en gaf de fles terug aan het meisje.”
de rivier Styx (“de rivier van haat”) was de grens tussen de aarde en de onderwereld. Alle goden zwoeren er hun eden bij. Op haar pad integreert Psyche nu de archetypische mannelijke energieën gesymboliseerd door de adelaar: een Zonnevogel van bewustzijn. Adelaars zijn de tegengestelde energie van de energie die door de rivier De Styx wordt gedragen: deze arbeid brengt dus de Vereniging van tegenstellingen met zich mee. In verband met eagle symbolism, Cirlot deelt een interessante gedachte in zijn Woordenboek van symbolen: “…het sterrenbeeld van de adelaar is geplaatst net boven de man die de waterkruik draagt, die de beweging van de vogel zo nauw volgt dat hij er door onzichtbare banden naar lijkt te worden getrokken. Hieruit is afgeleid dat Waterman moet worden geïdentificeerd met Ganymedes, en ook met het feit dat zelfs de goden zelf het water van de Uranische levenskrachten nodig hebben.”De hogere aquariaanse wateren van zuiver begrip worden naast elkaar geplaatst met de duistere, giftige wateren van haat die in de Styx stromen. Beide stromen weerspiegelen de mysteries van leven en dood, zoals de hele mythe van Eros en Psyche doet.Aphrodite gaf niet toe en gaf Psyche haar laatste, de meest formidabele taak. Het is de vierde taak, een getal dat Jung vooral koesterde: een aantal voltooiing. De mandala, het meest perfecte symbool van het zelf (de eenheid van bewustzijn en bewusteloosheid) is verdeeld in vier delen. Het is een beeld van een stabiele, eeuwige orde. Jung postuleerde ook dat de mannelijke Heilige Drie-eenheid de vrouwelijke vierde figuur nodig heeft om diepte en heelheid te bereiken, om het bovenstaande met het onderstaande te verenigen. Vier is het aantal materie( moeder), de aarde, de materiële manifestatie.”Psyche’ s vierde en laatste taak was niet te vergelijken: ze moest naar de onderwereld gaan en een schoonheidszalf van Koningin Persephone verzamelen. Psyche was zich er terdege van bewust dat geen sterveling ooit van zo ‘ n reis terugkeerde… in wanhoop, bespioneerde Psyche een hoge toren en opnieuw van plan om zelfmoord te plegen. Maar de toren had medelijden met haar en gaf haar dit advies: ga de onderwereld in, voorbereid met twee munten voor de veerman en twee honingkoekjes voor Cerberus, de driekoppige hond die de poorten bewaakt. “Gedurende de hele reis, “waarschuwde de toren,” zal er lokaas zijn om je van je doel af te houden. Je moet ze allemaal weerstaan. Open vooral niet de zalf van Persephone, want het zal dodelijk zijn voor u.”
A. Zick. Psyche and Charon
The tower is de eerste” niet-organische ” adviseur van Psyche. Het kan staan voor menselijke cultuur en wijsheid, symbolisch voor ascentie. Het is een symbool van heelheid omdat het zowel mannelijk (fallisch) als vrouwelijk (een onneembaar Fort) is. Het duidt op zelf opgelegde beperkingen: het geeft Psyche zeer gedetailleerde instructies die tot op de letter moeten worden opgevolgd. De onderwereld kan alleen gestuurd worden met een standvastige en gefocuste houding. Het kunstaas dat haar verleidde was een man wiens bundel hout uit de rug van zijn ezel was gevallen, die om haar hulp vroeg; later hief een lijk op het oppervlak van de rivier De Styx een koude hand op, smekend om hulp. Psyche toonde terughoudendheid en vastberadenheid en liet zich niet afleiden. Ze wist dat haar middelen beperkt waren en ze verspilde ze niet. Ze weigerde te dineren met Persephone en ging terug met de zalf in haar hand.
in oude Griekse mysteries konden alleen degenen die ritueel afdaalden in de Hades volledige ingewijden worden genoemd. Een verzameling mythen die ons zijn doorgegeven is zeer rijk: mijn favoriet is Inanna ‘ s afdaling naar de onderwereld geregeerd door haar zus, Ereshkigal. De afdaling was ook prominent in Orphic mysteries: Het oorspronkelijke verhaal van de afdaling is dat Orpheus naar Hades kwam om zijn vrouw Eurydice op te eisen. We weten heel weinig over deze fascinerende oude mysteries, maar wat er gebeurde was waarschijnlijk dat de hierofant de ingewijden in trance leidde en door een spirituele ervaring uit het lichaam. Het uiteindelijke doel was om alle aardse gehechtheden te verliezen en de angst voor de dood te overwinnen. Het Rijk van de Hades verbergt enorme rijkdom: de nieuwe mogelijkheden om ons leven te veranderen, om wedergeboorte en vernieuwing te ervaren, om onszelf te verjongen door het vinden van de grootste schat. We dalen af om de verloren splinters van ons zelf op te halen.
Paul Alfred Curzon, Psyche in de onderwereld
Psyche komt uit de onderwereld en het verhaal gaat verder:
“toen pauzeerde Psyche. Ze overwoog de pot met zalf en hief een hand op om haar eigen verzorgde gezicht te strelen. “Waarom zou ik dit gewoon aan Aphrodite geven?”vroeg ze zich af.”Waarom zou ik er zelf niet wat Van gebruiken, om mijn schoonheid terug te krijgen, zodat mijn geliefde Eros onweerstaanbaar tot mij aangetrokken zal worden?”Daarmee opende Psyche de pot en viel meteen in een Stygische slaap. Op dat moment voelde Eros iets roeren. “
Edward Burne-Jones, Psyche die de Box opent
Antonio Canova, Amor and Psyche
Edward Burne-Jones, eros leveren psyche
hij vloog naar Mount Olympus en verklaarde zijn liefde. Psyche werd geaccepteerd onder de Olympiërs als de nieuwe godin. Kort nadat hun kind werd geboren, een meisje wiens naam plezier (vreugde) was.in alle interpretatie van de mythe dat ik ben tegengekomen wordt Psyche geminacht voor haar “narcistische” wens om mooi te zijn voor Eros. Maar ik denk dat we kunnen kijken naar wat ze wel een symbolisch standpunt vormde: de ziel wil zichzelf zuiveren en mooi zijn om samen te smelten met de geliefde (begrepen als God, zoals in Soefisme of christelijke mystiek). Ze is een druppel die naar de oceaan verlangt.
we kunnen de mythe ook bekijken vanuit een alchemisch perspectief. De alchemisten, in hun zoektocht naar goud (begrepen als de hoogste eenheid van lichaam, bewustzijn en geest en de actualisering van het zelf) beschouwden de wereld als geregeerd door een groot aantal gepaarde krachten (tegenstellingen). Zij zagen de ziel als een orgaan van de geest en het lichaam als een instrument van de ziel. Hun doel was zelfkennis en zij trachtten de tegengestelde krachten eerst in zichzelf te harmoniseren en in balans te brengen en vervolgens die innerlijke orde op de buitenwereld te projecteren. Het kind van Eros en Psyche is de vrucht van zo ‘ n vereniging, het symboliseert het liefdevolle centrum van ons wezen. Voor mij is Psyche heldhaftig, maar niet in een traditionele, patriarchale zin. Ze herdefinieert de heldhaftige. Eric Neumann schreef in Eros and Psyche: “ze kan de desintegrerende kracht van de archetypen weerstaan en ze op gelijke voet confronteren. Dit alles gebeurt echter niet in een Prometheïsch-mannelijke tegenstelling tot het goddelijke, maar in een goddelijke, erotische greep van liefde.”
Paul Baudry, Cupid en Psyche