Etta James
carrière bij Peachesedit
Op verzoek van haar moeder keerde Etta terug naar Los Angeles om “Roll With Me Henry” (omgedoopt in cookie als “The wallflower”) op te nemen met de band Otis en zanger Richard Berry voor Modern Records. Otis noemde het vocale trio The Peaches (later een bijnaam voor Etta). Het nummer “Roll with Me Henry” bereikte de top van de hitlijsten in 1955. the Peaches gingen al snel uit elkaar, en Etta bleef zingen voor Modern Records gedurende de jaren 1950 (vaak onder supervisie van saxofoon Maxwell Davis). “Good Rockin’ Daddy “was een andere hit in het einde van 1955, hoewel andere nummers zoals” W-O-M-A-N “en” Tough Lover ” niet zo veel waren.
Solo carrière Edit
In 1960 begon hij te werken bij Chess Records in Chicago, waar hij zong voor de dochteronderneming Argo. Onmiddellijk bereikte zijn carrière een zeer hoog niveau van populariteit; niet alleen een paar duetten met haar vriend (de zanger van de Moonglows, Harvey Fuqua), maar afzonderlijk opgenomen songs als de gepassioneerde ballad “All I Could Do Was Cry”, het bereiken van de top van de hitlijsten in R&B. Leonard Chess verstaan Etta als klassiek zanger van ballads met een potentiële toegevoegd aan het populaire lied, en hij deed dat bij een samenspel van violen voor zijn opname van het nummer “At Last” en “Trust in me” in 1961. Etta heeft echter zijn hardste kant niet opgegeven: in 1962 nam hij “Something’ S Got A Hold on Me” op, met gospel tonen, in 1963 een levendig live album (Etta James Rocks the House) opgenomen in de New Era Club in Nashville, en in 1966 een blues duet, “In The Basement”, met zijn vriend Sugar Pie De Santo.in 1967 nam hij een van zijn klassieke songs op,” Tell Mama”, een optimistische soulballade die contrasteerde met andere meer dramatische songs uit dezelfde sessie, zoals”I’ D Rather Go Blind”. Ondanks de dood van Leonard Chess, bleef Etta bij het bedrijf tot 1975, uiteindelijk naderde rockmuziek.na een aantal moeilijke jaren keerde hij in 1988 terug met een album Voor Island getiteld Seven Year Itch, dat zijn beheersing van southern soul bevestigde. Zijn daaropvolgende albums waren gevarieerd en benaderden zowel de meer hedendaagse muziek (in 1990 met Sticking to My Guns) als de meer expliciete emotionaliteit (in 1992 met de juiste tijd), en passeerden een aantal benaderingen van jazz en kerstmuziek, zoals in 1998 met Etta James Christmas.
Awards GrammyEditar
Jaar | Categorie | Werk | Resultaat |
---|---|---|---|
1960 | de Beste prestaties van R – &B | Alles wat ik Kon Doen Was Huilen | Genomineerd |
1961 | Beste opname van R&B | Dwaas Die ik Ben | Genomineerd |
1967 | Best vocal performance solo-vrouwelijke R&B | Zeg Borst | Genomineerd |
1968 | Beste vocale prestatie-vrouwelijke R&B | Beveiliging | Genomineerd |
1973 | Etta James | Genomineerd | |
1974 | Sint Louis Blues | Genomineerd | |
1986 | Beste vocale prestatie-vrouwelijke jazz | Blues in de Nacht | Genomineerd |
1988 | Beste opname van de hedendaagse blues | Seven Year Itch ‘ | Genomineerd |
1990 | Stickin’ Mijn Geweren | Genomineerd | |
1992 | Beste album van de hedendaagse blues | De Juiste Tijd | Genomineerd |
1994 | Beste vocale prestatie van jazz | Mystery Lady – Songs van Billie Holliday | Winnaar |
1998 | Beste album van de hedendaagse blues | het Leven, De liefde en de Blues | Genomineerd |
1999 | Beste vocale prestatie van jazz | Hart van Vrouwen | Genomineerd |
2001 | Beste album van de hedendaagse blues | Matriarch van de Blues | Genomineerd |
2002 | Burnin’ het Huis | Nominada | |
2003 | Let ‘ s Roll | Ganadora | |
De Lifetime Achievement Award | Ganadora | ||
2004 | Mejor álbum de blues tradicional | Blues tot op het Bot | Ganadora |