Facts and Statistics

U kunt ook op de onderstaande links klikken om statistieken over elke ziekte te bekijken:

• Highlights
• Leukemie
• Lymfoom
• Myeloom
• Myelodysplastische syndromen (MDS)
• Myeloproliferatieve Neoplasmata (MPN)
  • Polycythaemia Vera
  • Primaire Thrombocythemia
  • Myelofibrose
• Pediatrische bloedkanker – Kinderen van de Leeftijd 0 – 14
• Adolescent bloedkanker – Leeftijd 15 – 19

Highlights

Prevalentie

Naar schatting 138,100 mensen in Canada woont, of de remissie van de volgende vormen van bloedkanker:

• 43.335 met lymfoom
• 22.510 met leukemie
• 7.455 met myeloom
• tot 40.000 met myelodysplastische syndromen
• 14.300 met polycythemie vera
• 8.700 met essentiële trombocytemie
• 1.800 met myelofibrose

Nieuwe Gevallen (Incidentie)

In 2016, ongeveer 22,340 Canadezen van alle leeftijden waren gediagnosticeerd met een vorm van bloedkanker:

• 9.000 nieuwe gevallen van lymfoom
• 5,900 gevallen van leukemie
• hoogte van 2700 gevallen van myeloom
• 3,850 gevallen van myelodysplastisch syndroom
• 400 gevallen van polycythaemia vera (PV)
• 290 gevallen van essentiële (primaire) thrombocythemia (ET/PT)
• 200 gevallen van myelofibrose

overleving

• voor de meeste soorten bloedkanker is het aantal mensen dat vijf of meer jaar na de diagnose leeft, de afgelopen tien jaar aanzienlijk toegenomen. De overlevingskans van 5 jaar varieert van 42% voor myeloom tot 85% voor Hodgkinlymfoom.

mortaliteit

• leukemie, lymfoom en myeloom hebben naar schatting de dood veroorzaakt van bijna 7.200 Canadezen in 2016, vergeleken met 7.000 in 2014. Dit betekent dat ongeveer elke 73 minuten iemand in Canada sterft aan een van deze ziekten, of bijna 20 Canadezen per dag. bloedkanker is de derde belangrijkste oorzaak van kankersterfte bij Canadese mannen en de vierde bij vrouwen.
• deze drie vormen van bloedkanker zijn goed voor 9 procent van de 78.800 sterfgevallen door kanker in Canada in 2016.
• als gevolg van vooruitgang in diagnose en behandeling, daalde de leeftijd gestandaardiseerde mortaliteit voor leukemie, non-Hodgkin lymfoom en myeloom tussen 2003 en 2012.

leukemie

De term “leukemie” verwijst naar een kanker van de bloedcellen. Er zijn vier belangrijke soorten leukemie. Wegens verschillen in de kenmerken van de verschillende types van leukemie, zijn er ook verschillen in hoe zij worden behandeld.

om de vier belangrijkste vormen van leukemie te begrijpen, is het nuttig om de volgende termen te begrijpen.

• acuut vs. chronisch: wanneer de term “acuut” wordt gebruikt, verwijst deze naar een type kanker dat – zonder behandeling – vrij snel kan vooruitgaan, bijvoorbeeld binnen maanden. In tegenstelling, de term “chronisch” verwijst naar een vorm van kanker die meestal veel langzamer vooruitgang.
• lymfoblastische vs. myeloïde: deze termen verwijzen naar het type bloedcel dat hierbij betrokken is. “Lymfoblastic ” of” lymphocytic ” verwijst naar een kanker die lymfocyten, witte bloedcellen zoals de B-lymfocyten, T-lymfocyten of natural killer cellen. In tegenstelling, “myeloid” of “myelogene” verwijst naar een kanker die een type stamcel impliceert die het potentieel heeft om zich tot een rode bloedcel, niet-lymfocytic witte bloedcellen zoals granulocyten, of bloedplaatjes te ontwikkelen.

bij alle vormen van leukemie interfereert de proliferatie van abnormale, niet-functionele cellen in het beenmerg en het bloed met de productie van normale, volledig functionele rode bloedcellen, witte bloedcellen of bloedplaatjes. Dientengevolge, kunnen mensen met leukemie bloedarmoede ontwikkelen, hebben een verminderd vermogen om infecties te bestrijden, en kunnen bloedstollingsstoornissen ervaren.

rekening houdend met dit in gedachten, zijn de vier belangrijkste vormen van leukemie:

1. Acute lymfoblastische leukemie (ALL) – een snelgroeiende kanker van lymfocyten (witte bloedcellen) die resulteert in de accumulatie van onvolgroeide, slecht functionerende cellen in het beenmerg en het bloed.
2. chronische lymfatische leukemie (CLL) – een langzamer voortschrijdende kanker van de lymfocytencellen
3. Acute myeloïde leukemie (AML)-ook bekend als acute myelogene leukemie of acute niet – lymfatische leukemie, AML is een snel voortschrijdende kanker van myeloïde stamcellen.
4. chronische myeloïde leukemie (CML) – een langzamer voortschrijdende kanker van de myeloïde stamcellen.

behandeling

binnen elk type leukemie kunnen er verschillende subtypes zijn, afhankelijk van de betrokken kankercellen, hoe volwassen ze zijn en hoe verschillend ze zijn van normale cellen. De behandelingsopties variëren afhankelijk van het type leukemie en andere factoren, zoals leeftijd en algemene gezondheid. De belangrijkste behandelingsopties omvatten chemotherapie, stamceltransplantatie, of gerichte therapie gebruikend drugs ontworpen om slechts aan specifieke antilichamen of proteã nen op kankercellen vast te maken. In bijzondere omstandigheden kunnen andere behandelingen worden gebruikt, zoals chirurgie, bestralingstherapie, leukaferese (het verwijderen van witte bloedcellen uit het bloed) of behandeling met monoklonale antilichamen. De vooruitgang in het begrijpen van de genetica van leukemie en hoe zij de vooruitgang van de ziekte en de reactie op behandeling beà nvloeden opent nieuwe deuren in het individualiseren van behandeling.

prevalentie & incidentie

• ongeveer 22.510 Canadezen leven met leukemie of zijn in remissie van leukemie: 13.040 mannen en 9.470 vrouwen.
• in 2016 werden naar schatting 5.900 mensen gediagnosticeerd met leukemie.
• de meest voorkomende vormen van leukemie bij volwassenen zijn AML en CLL. De mediane leeftijd op het moment van diagnose is 67 voor AML en 71 voor CLL.
• Eén op de 53 mannen en één op de 72 vrouwen zal tijdens hun leven leukemie ontwikkelen

overleving

• de leeftijd gestandaardiseerde vijf jaars overleving voor leukemie is 58% voor mannen en 59% voor vrouwen. Ter vergelijking: het overlevingspercentage van vijf jaar is 95% voor schildklierkanker, 81% voor prostaatkanker, 79% voor melanoom en 80% voor borstkanker.

mortaliteit

• naar schatting 2.900 Canadezen stierven aan leukemie in 2016.Eén op de 96 mannen en één op de 132 vrouwen sterft tijdens hun leven aan leukemie.

lymfoom

“lymfoom” verwijst naar kanker van de lymfocyten, een type witte bloedcel dat in het lymfestelsel voorkomt. Het lymfestelsel maakt deel uit van de bloedsomloop en draineert een heldere vloeistof genaamd lymfe uit de weefsels in het bloed. Het lymfestelsel speelt een belangrijke rol in de immuunrespons van het lichaam die ons beschermt tegen ziekten en infecties. Bij lymfoom reproduceert een abnormale lymfocyt oncontroleerbaar en kan massa ‘ s vormen in de lymfeklieren, lever, milt en/of andere delen van het lichaam.

lymfoom kan zowel bij kinderen als bij volwassenen voorkomen. Er zijn twee hoofdtypen:

• Hodgkinlymfoom – bij dit type lymfoom is er een bepaald type grote, abnormale lymfocyt, een Reed-Sternbergcel genaamd, in de lymfeklieren
• Non-Hodgkinlymfoom (NHL) – het belangrijkste kenmerk dat een non-Hodgkinlymfoom onderscheidt is de afwezigheid van Reed-Sternberg-calls. Er zijn veel verschillende soorten non-Hodgkin lymfoom, zoals ze kunnen ontwikkelen van abnormale B-cellen( B-lymfocyten), T-cellen (T-lymfocyten) of natural killer cellen (een andere vorm van lymfocyten). Sommige vormen van non-Hodgkin lymfoom zijn langzaam groeiende (indolent) terwijl anderen agressief of snel groeiende. Waldenstrom macroglobulinemie is een vorm van non-Hodgkin lymfoom waarbij een groot eiwit genaamd macroglobuline. Soms, kan een non-Hodgkin lymfoom beginnen in het lymfatische weefsel in de huid; dit wordt verwezen naar een huid of cutane lymfoom.

behandeling

behandeling van hodgkinlymfoom is afhankelijk van het stadium van de ziekte en kan bestaan uit chemotherapie, bestralingstherapie, immunotherapie (behandeling met geneesmiddelen om het immuunsysteem te stimuleren kankercellen te herkennen en te vernietigen), of hooggedoseerde chemotherapie gevolgd door stamceltransplantatie. Voor non-Hodgkin lymfoom de behandelingsopties zijn vergelijkbaar (chemotherapie, immunotherapie, bestraling en stamceltransplantatie), maar kan ook gerichte therapieën (nieuwe geneesmiddelen die alleen gehecht aan kankercellen) of, in zeldzame gevallen, chirurgie om een massa te verwijderen.

prevalentie & incidentie

• ongeveer 43.335 Canadezen leven met, of zijn in remissie van een lymfoom: 36.175 met non-Hodgkin lymfoom en 7.160 met Hodgkin lymfoom.in Canada werden in 2016 naar schatting 9.000 nieuwe gevallen van lymfoom gediagnosticeerd: 8.000 gevallen van non-Hodgkin lymfoom en 1.000 gevallen van Hodgkin lymfoom.
• de mediane leeftijd bij de diagnose van hodgkinlymfoom is 39 jaar en 66 jaar voor non-Hodgkinlymfoom.
• NHL is de zesde meest gediagnosticeerde kanker in Canada.
• de kans op het ontwikkelen van non-Hodgkinlymfoom is één op 43 voor mannen en één op 50 voor vrouwen tijdens hun leven.
• de kans op het ontwikkelen van hodgkinlymfoom is één op de 432 voor een man en één op de 498 voor een vrouw.

overleving

• de vijfjarige leeftijd gestandaardiseerde overlevingskans voor Hodgkinlymfoom is 85%.
• de gestandaardiseerde overlevingskans van vijf jaar voor non-Hodgkinlymfoom bedraagt slechts 66%.

mortaliteit

• 2.830 mensen zijn naar schatting overleden aan lymfoom in 2016: 2.700 aan non-Hodgkin lymfoom en 130 aan Hodgkin lymfoom.

myeloom

myeloom (ook wel multipel myeloom genoemd) is een kanker van de plasmacellen. Plasmacellen worden aangetroffen in het beenmerg en produceren antilichamen (immunoglobulinen) die u tegen ziekte beschermen. Myeloom wordt gedefinieerd door het type immunoglobuline dat zich ongecontroleerd reproduceert (bijv., IgG, IgA, enz.) en hoe agressief de ziekte is (bijvoorbeeld “smeulend” of “indolent” myeloom in vergelijking met symptomatische of actieve ziekte).

kanker myeloom cellen kunnen:

• verstoren de normale bloedproductie, wat leidt tot anemie
• interfereren met de werking van het immuunsysteem, resulterend in frequente of agressieve infecties
• beschadigen normaal botweefsel (osteolytische of botlaesies) dat kan leiden tot pijn, fracturen of collaps van een wervel
• beschadigen de nieren (nierziekte)
• vorm tot massa ‘ s (plasmacytoom)

behandeling

in de afgelopen decennia is vooruitgang geboekt bij de diagnose, de stadiëring en de behandeling van myeloom. Goedgekeurde behandelingen voor myeloom omvatten een op maat gemaakte combinatie van:

• zorgvuldige observatie of waakzaam wachten op asymptomatisch (smeulend of indolent) myeloom,
• radiotherapie
• chemotherapie en hoge doses chemotherapie voor toekomstige stamceltransplantatie
• corticosteroïden, vaak in combinatie met chemotherapie
• immunomodulerende therapie met geneesmiddelen die interfereren met de onderliggende processen die de groei en reproductie van myelomacellen bevorderen
• Proteasoomremmers, geneesmiddelen die de groei en reproductie van plasmacellen remmen en de dood van abnormale plasmacellen bevorderen.

nieuwe ontwikkelingen in het begrijpen van de genetica van myeloom bieden ook mogelijkheden om de behandeling op maat te maken om de impact te optimaliseren en de bijwerkingen te minimaliseren.

prevalentie & incidentie

• ongeveer 7.455 Canadezen leven met of zijn in remissie van myeloom
• in 2016 werden naar schatting 2.700 Canadezen gediagnosticeerd met myeloom.
• elk jaar worden meer mannen dan vrouwen gediagnosticeerd met myeloom: 1.600 mannen vergeleken met 1.150 vrouwen.
• de mediane leeftijd bij diagnose is 69 jaar; myeloom komt zelden voor bij mensen jonger dan 45 jaar.
• de levenslange kans op het ontwikkelen van myeloom is één op 118 voor mannen en één op 143 voor vrouwen in Canada.

overleving

• De gestandaardiseerde overlevingskans van 5 jaar voor myeloom is iets meer dan 42%.

mortaliteit

• naar schatting 1.450 (800 mannen en 650 vrouwen) overleden aan myeloom in 2016.
• het door leeftijd gestandaardiseerde sterftecijfer van myeloom daalde 1,8% per jaar voor vrouwen, maar slechts 0,9% per jaar voor mannen tussen 2003 en 2012.

myelodysplastische syndromen

myelodysplastische syndromen (MDS) zijn een groep ziekten die vaak worden verwezen naar een beenmergfalen. In MDS, onrijpe bloedcellen (aangeduid als blasten) zijn abnormaal en opbouw in het beenmerg en het bloed. Door de proliferatie van abnormale, onrijpe cellen, zijn er minder gezonde, functionerende rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes. Soms, MDS is bedoeld als “smeulende leukemie” of “prelukemia” als ongeveer een derde Acute Myeloid leukemie kan ontwikkelen. Nochtans, kunnen deze termen misleidend zijn aangezien MDS een ernstig gezondheidsprobleem is zelfs als het geen vooruitgang aan actieve leukemie maakt.

MDS ontwikkelen zich meestal bij ouderen en komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.

behandeling

behandelingsopties voor myelodysplastische syndromen zijn onder meer chemotherapie, immunotherapie, stamcel-of beenmergtransplantatie en ondersteunende zorg (behandeling om symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren). De behandeling zal afhangen van het type en het stadium van myelodysplastisch syndroom. Nieuwe soorten behandelingen worden ontwikkeld en getest in klinische proeven.

prevalentie & incidentie

• Er zijn aanwijzingen dat MDS onder de diagnose kan worden gesteld, vooral bij oudere Canadezen. Er is geschat dat er tussen 10.000 en 40.000 Canadezen 65 en ouder die zijn gediagnosticeerd met, of leven met, MDS.
• bij volwassenen van 65 jaar en ouder is de incidentie geschat op 75 tot 162 per 100.000.
• op basis van deze percentages wordt geschat dat er tussen de 1, 800 en 5.900 nieuwe gevallen van MDS worden gediagnosticeerd in Canada per jaar.

overleving

• afhankelijk van de ernst van de ziekte varieert de mediane overleving voor MDS na diagnose van 0,4 tot 5,7 jaar.

myeloproliferatieve neoplasmata

myeloproliferatieve neoplasmata (MPN) zijn typen bloedkanker die beginnen met een abnormale mutatie (verandering) in een stamcel in het beenmerg. De verandering leidt tot een overproductie van om het even welke combinatie van witte cellen, rode cellen en bloedplaatjes.

deze groep bloedaandoeningen omvat polycythemie vera, essentiële (primaire) trombocytemie en myelofibrose.

Polycythemia Vera (PV)

bij PV is er een toename van het aantal rode bloedcellen, waardoor het bloed dikker wordt en het risico op bloedstolsels toeneemt. De behandelingsopties omvatten:

• flebotomie – bloed verwijderen om het aantal bloedcellen te verminderen
• geneesmiddelen om het risico op bloedstolsels te verminderen, zoals een lage dosis aspirine, hydroxyurea, Jakafi (ruxolitinib)
• Pergyleerd interferon

prevalentie & incidentie

• de prevalentie van PV in Noord-Amerika wordt geschat op een dieptepunt van 22 tot een hoogtepunt van 57 per 100.000 mensen. Dit suggereert dat het aantal Canadezen die PV hebben gehad of er mee leven, kan variëren van ongeveer 8.000 tot bijna 21.000.
• naar schatting worden 180 tot 600 Canadezen elk jaar gediagnosticeerd met PV.
• De gemiddelde leeftijd waarop PV wordt gediagnosticeerd is ongeveer 60 tot 65 jaar oud. Slechts 10% van de patiënten is jonger dan 40 jaar.

essentiële of primaire trombocytemie (ET/PT)

ET / PT wordt gekenmerkt door een verhoogd aantal bloedplaatjes, de cellen die een belangrijke rol spelen bij de bloedstolling of stolling. Als het niet wordt behandeld, kan het leiden tot ernstige bloedingen of de vorming van bloedstolsels (trombose).

sommige mensen met ET hebben mogelijk geen behandeling nodig, maar anderen kunnen een lage dosis aspirine, hydroxyurea, anagrelide of interferon nodig hebben. Nieuwe nieuwe behandelingen worden momenteel ontwikkeld en getest als gevolg van doorbraken op de genetica van de ziekte.

prevalentie & incidentie

• Er wordt geschat dat er elk jaar 36 tot 544 nieuwe gevallen van ET in Canada zijn, gebruikmakend van de beschikbare globale incidentiegegevens als leidraad.
• Er zijn ongeveer 8.700 Canadezen die leven met, of hebben gehad, et
• Canadezen ouder dan 50 hebben meer kans om ET te ontwikkelen, hoewel 20% van de patiënten jonger is dan 40 jaar.
• het jaarlijkse nieuwe incidentiepercentage voor ET is geschat op 0,1 tot 1,5 per 100.000. Een nog hogere schatting – tot 2,2 per 100.000 mensen – is ook gesuggereerd.
• de prevalentie van ET wordt geschat op 24 per 100.000 mensen.

myelofibrose (MF)

bij MF is er overmatig littekenweefsel in het beenmerg, wat het vermogen van het beenmerg om bloedcellen aan te maken aantast. Dit kan resulteren in een aantal bloed-geassocieerde aandoeningen en problemen. De behandeling is afhankelijk van het type bloedcellen dat door de ziekte wordt aangetast.

prevalentie & incidentie

• naar schatting worden elk jaar tussen 36 en 360 Canadezen gediagnosticeerd met MF.
• naar schatting 1.400 en 2.177 Canadezen hebben myelofibrose of hebben deze gehad.
• de mediane leeftijd op het moment van de diagnose is 69 jaar, maar ongeveer 15% van de mensen is jonger dan 50 jaar.
• in Noord-Amerika varieert de prevalentie van mensen met MF tussen 4 en 6 per 100.000 mensen.

pediatrische bloedkankers – kinderen van 0-14 jaar

prevalentie & incidentie

• leukemie en lymfoom zijn verantwoordelijk voor meer dan 40% van alle nieuwe kankers gediagnosticeerd bij kinderen van 0-14 jaar.
• leukemie is de meest voorkomende vorm van kanker bij kinderen van 0-14 jaar en de zesde meest voorkomende vorm bij jongvolwassenen van 15 tot 29 jaar.
• elk jaar worden in Canada meer dan 900 kinderen van 0-14 jaar met kanker gediagnosticeerd. ongeveer 300 patiënten worden gediagnosticeerd met leukemie, goed voor bijna een derde van alle kankerdiagnoses bij kinderen.
• ongeveer 100 zijn gediagnosticeerd met lymfoom, goed voor 11% van alle kinderkanker.

overleving

• het waargenomen vijfjarige overlevingspercentage voor kinderen met leukemie, myeloproliferatieve ziekte of myelodysplastische ziekten is 88%: 91% voor lymfoïde leukemie en 73% voor acute myeloïde leukemie.
• de waargenomen vijfjarige overleving bij kinderen met lymfoom is 92%: 98% voor Hodgkinlymfoom, 88% voor non-Hodgkinlymfoom en 92% voor Burkitt lymfoom.

mortaliteit

• Gelukkig daalde dankzij de vooruitgang in de behandeling tussen 1992 en 2010 de gestandaardiseerde mortaliteit voor kinderen met leukemie met gemiddeld 3,5% per jaar.
• tussen 1992 en 2010 daalde de leeftijd-gestandaardiseerde mortaliteit voor kinderen met lymfoom met gemiddeld 4,5% per jaar.

adolescente bloedkankers – leeftijd 15-19

prevalentie

• elk jaar worden in Canada gemiddeld 400 adolescenten van 15-19 jaar met kanker gediagnosticeerd en 74 sterven aan de ziekte.
• Er worden meer jongens gediagnosticeerd dan meisjes.
• lymfomen zijn de meest voorkomende vorm van adolescente kanker, goed voor 29% van alle gevallen.
• leukemie is verantwoordelijk voor 12% van de gevallen van adolescente kanker.
• adolescenten hebben niet geprofiteerd van dezelfde winst in overleving waargenomen bij jongere kinderen en het is niet duidelijk waarom deze kloof bestaat.