Haile Selassie

Regentes en Keizer

na de dood van Menilek in 1913, volgde zijn kleinzoon, Lij Yasu, de troon op. Yasu ‘ s kennelijke bekering tot de Islam vervreemdde de nationale, Christelijke kerk en gaf een impuls aan de oppositiebeweging onder leiding van Ras Tafari (zoals Haile Selassie nu werd aangewezen), die in 1916 samen met adellijke mannen en hoge kerkambtenaren Yasu afzette. Zawditu, de dochter van Menilek, werd keizerin, met Ras Tafari benoemd tot regent en troonopvolger.gedurende het hele regentschap diende de keizerin, conservatief van aard en meer bezig met religie dan politiek, om Ras Tafari ‘ s groeiende interesse in nationale modernisering tegen te gaan; het resultaat was een ongemakkelijke coalitie van conservatieve en hervormende krachten die bijna een decennium duurde. In 1926 nam Tafari de controle over het leger over, een actie die, in combinatie met zijn eerdere succes in buitenlandse zaken, waaronder de toelating van Ethiopië tot de Volkenbond in 1923, hem sterk genoeg maakte om de titel negus (koning) op zich te nemen. Toen Zawditu stierf in april 1930, eiste hij de titel negasa negast (koning der Koningen) en nam de volledige controle over de regering met de troon naam van Haile Selassie I (“macht van de Drie-eenheid”).in 1931 vaardigde de nieuwe keizer een geschreven grondwet uit om zijn interesse in modernisering en intentie om de macht van het centrale gezag te vergroten, die sinds de dood van Menilek was afgenomen, te symboliseren. Haile Selassie ’s inspanningen werden echter afgebroken toen Mussolini’ s Italië het land binnenviel in 1935. Het Italiaanse leger zette superieure wapens, vliegtuigen en gifgas in om het noodlottige verzet onder leiding van de keizer te verpletteren; de daaropvolgende fascistische bezetting markeerde het eerste verlies van nationale onafhankelijkheid in de geregistreerde Ethiopische geschiedenis. In 1936 ging Haile Selassie in ballingschap in Engeland, waar hij tevergeefs een beroep deed op de Volkenbond om hulp.begin 1941 bevrijdde het Britse expeditieleger, geholpen door het heldhaftige Ethiopische verzet, het land, waardoor Haile Selassie in Mei triomfantelijk zijn hoofdstad kon binnentreden. De gecentraliseerde Italiaanse koloniale administratie, gesteund door geweld en met een sterk verbeterd wegennet, betekende dat de keizer terugkeerde en ontdekte dat een groot deel van de provinciale autonomie was vernietigd, waardoor hij op bepaalde manieren sterker was dan voordat hij vertrok. Gedurende het volgende decennium herbouwde hij het bestuur, verbeterde het leger, nam wetgeving aan om de overheid, de kerk en het financiële systeem te reguleren, en breidde hij zijn controle over de provincies verder uit door opstanden in Gojjam en Tigre te verpletteren. Maar in het algemeen was de keizer geleidelijk voorzichtiger geworden, en in zijn terughoudendheid om conservatieve elementen tegen te werken door een ‘haastige’ modernisering, stond hij jammerlijk weinig nieuw bloed toe aan de regering.in de jaren vijftig werkte Haile Selassie voor de opname van de belangrijke Rode Zee Provincie Eritrea (voltooid in 1962), richtte het University College van Addis Abeba op en verwelkomde veel Ethiopische afgestudeerden uit het buitenland. Zijn zilveren jubileum van 1955 diende als de gelegenheid om een herziene grondwet te presenteren, gevolgd in 1957 door de eerste algemene verkiezingen. Haile Selassie ‘ s voortdurende inspanningen om een politiek evenwicht te bewaren tussen verschillende grote politici en de terugkerende frustratie van veel pas teruggekeerde afgestudeerden, die nog steeds weinig plaatsen in de regering vonden, leidde uiteindelijk tot dissidente elementen om een staatsgreep te plegen in december 1960. De coup faalde, maar gaf een korte en gewelddadige schok aan de tot nu toe onophoudelijke Ethiopische politiek en wees op toekomstige mogelijkheden.