I Could Love You with My Whole Heart But I Can ’t Trust You, and Trust Is Everything

Ik wil van je houden. Ik wil mijn armen om je nek wikkelen en je wangen kussen. Ik wil op je rug springen en je omhelzen tot je niet kunt stoppen met lachen. Ik wil laat opblijven met jou, en snacks delen, opgerold op de bank. Ik wil dat jij de stem bent aan de andere kant van de telefoon wanneer ik moe of eenzaam of gelukkig of bang ben of gewoon wil zeggen dat ik om je geef.

I want to fall into your embrace, fall into you, fall into your love every day.

maar ik kan je niet vertrouwen. En vertrouwen is alles.

Er was een moment dat alles perfect was. Toen we niet hoefden na te denken. Toen we lachten om dezelfde domme grappen en kon bijna vertellen wat de ander dacht zonder te proberen. Toen ik mijn ogen sloot en van je droomde. Toen je armen perfect om mijn schouders pasten en me naar je toe trokken, en ik me veilig voelde.

en nu voel ik me verloren.

zo breekbaar is vertrouwen. Het ene moment ken je iemand, en het volgende moment transformeren ze voor je ogen, en worden ze een vreemd en vreemd en angstaanjagend iemand. Iemand worden waarvan je niet wist dat ze de macht hadden om te zijn.

en er is geen weg terug.

Er is een onzichtbare lijn verbroken, er is een barrière geplaatst. Het is alsof je bijna de fundering onder je voeten hoort kraken. En er zijn geen woorden die twee harten weer bij elkaar kunnen brengen.

Ik wil van je houden, maar ik kan je niet vertrouwen. En vertrouwen is alles.

vertrouwen is de lijm die ons bij elkaar houdt. Het is de onuitgesproken band van liefde. Het zijn de woorden die we zeggen, en niet doen, die ons eraan herinneren dat liefde echt is. Dat dit echt is. Dat we uiteindelijk aan elkaar toegewijd zijn. En we gaan niet weg.

soms begint het klein, een kleine leugen, een verborgen boodschap, een stuk van het verleden dat niet geopenbaard is. Maar het ding met vertrouwen is dat het als een touwtje is. Het begint strak geknoopt, maar als het gebroken is, ontrafelt het, spinnen, spinnen, uitdunnen, scheiden tot de draad te dun is om ooit weer op dezelfde manier gewikkeld te worden.

zo is het met u, met ons.

Ik wil in ons geloven. Ik wil in onze liefde geloven. Ik wil weten dat je er aan het eind van de dag voor mij bent, net als ik voor jou, en niets zal dat veranderen.

maar ik weet het gewoon niet, niet meer.

Ik wil van je houden, maar misschien is liefde niet genoeg.

misschien zijn we aan het eind van de dag gewoon twee gebroken mensen, die proberen vast te houden aan iets dat onherstelbaar is gebarsten. Misschien zijn mijn handen gekneusd en gebroken, om deze stukken weer in elkaar te zetten.

misschien leer ik dat je niet kunt liefhebben zonder vertrouwen, ook al wist ik dat al die tijd.

misschien hou ik van je, maar laat ik je gaan.