Icaridine

preventie en bestrijding

tot op heden is de meest effectieve bescherming voor de algemene bevolking het vermijden van muggenbeten door het gebruik van insectenwerende middelen (zoals DEET, picaridin) en het dragen van shirts met lange mouwen en lange broeken terwijl u buiten bent, en het nemen van maatregelen om muggen zowel binnen als buiten te bestrijden (gebruik van schermen in deuren en ramen, gebruik van airconditioning en eliminatie van broedplaatsen). De gedocumenteerde langdurige aanwezigheid van het virus in sperma vereist onthouding of beschermde seksuele praktijken na vermoedelijke infectie als een effectieve methode om het risico van seksuele overdracht te verminderen. De huidige richtlijnen suggereren voor een 2 maanden onthouding of beschermde geslachtsgemeenschap voor vrouwelijke partners met een vermoedelijke infectie en voor 3 maanden als de partner met een vermoedelijke infectie mannelijk is. Bovendien zou het voorkomen van CZS het vermijden van infectie tijdens de zwangerschap vereisen, het uitstellen van de zwangerschap of het vermijden van reizen naar gebieden met actieve zikv-overdracht tijdens de zwangerschap.

bovendien is het beheersen van zikv-uitbraken een grote uitdaging en de hoeksteen van elke succesvolle strategie is uitsluitend gebaseerd op het onderbreken van de transmissiecyclus, wat een multi-prong aanpak vereist, waaronder vectorcontrole, antivirale therapie en vaccins. Hoewel vaccins en geneesmiddelen waarschijnlijk een paar jaar niet beschikbaar zullen zijn, zullen de beste vooruitzichten voor het beheersen van ZIKV afhangen van het verminderen van contacten tussen de vectoren en vatbare mensen. Het is vermeldenswaard dat recente pogingen om het denguevirus, dat een gelijkaardige of identieke stedelijke transmissiecyclus deelt, door te vertrouwen op het controleren van zijn geleedpotige vectoren grotendeels hebben gefaald. Niettemin kan de beheersing van muggenpopulaties mogelijk worden bereikt door middel van een of meer van de volgende benaderingen: (1) bescherming van open watervoorzieningssystemen in omgevingen waar geen betrouwbare gemeentelijke voorziening beschikbaar is, en eliminatie van residentiële broedplaatsen, met inbegrip van banden en ander residentieel afval dat zich met regenwater vult en als larvehabitats dient. Deze aanpak berust over het algemeen op betrokkenheid van de Gemeenschap en persoonlijke verantwoordelijkheid, soms aangevuld met sancties voor het toestaan van larvale ontwikkeling; (2) toepassing van larviciden en adulticide fumigatie in huishoudens om respectievelijk larvale en volwassen muggen te elimineren; (3) vrijlating van genetisch gemodificeerde mannelijke muggen die een dominant dodelijk gen uitdrukken, wat resulteert in de dood van alle nakomelingen door paring met wilde vrouwtjes. Deze aanpak elimineert elk risico op persistentie van het transgen in de natuur en heeft op beperkte schaal een groot succes laten zien; (4) vrijlating van Ae. aegypti-muggen die de endosymbiont-bacterie Wolbachia bevatten, waardoor hun verspreiding via natuurlijke populaties van muggen mogelijk wordt en de virale overdracht wordt onderdrukt door de virusreplicatie van de mug te verstoren. Deze aanpak heeft geleid tot een aanzienlijke vermindering van de incidentie van ziekten in alle geografische regio ‘ s die tot op heden worden toegepast. Er zijn echter verschillende bezwaren blijven voor de lange termijn effectiviteit van de laatste 2 benaderingen, waaronder de eis van een algemene release over grote geografische gebieden ter compensatie van de beperkte vliegbereik van de muggen, het potentieel voor de ontwikkeling van resistentie mechanismen door arboviruses en/of muggen, en de enorme logistieke, technische en financiële problemen van schaalvergroting; en (5) het gebruik van dodelijke vallen ontworpen om goedkoop, relatief onderhoudsvrij en zeer effectief in het verminderen van Ae. aegypti populaties. Wil een van de bovengenoemde methoden een langdurig effect hebben, dan is een duurzame financiële steun van de regeringen vereist, evenals buy-in en handhaving op communautair niveau.

momenteel is er geen klinisch goedgekeurde antivirale geneesmiddelentherapie beschikbaar voor de behandeling van zikv-infectie. Echter, recente studies hebben gebruik gemaakt van de rijkdom aan kennis verzameld in de afgelopen tien jaar naar dengue drug discovery, om een aantal repurposed goedgekeurde drugs eerder aangetoond dat anti-flaviviral activiteit (e.g., bortezomib, ivermectine en mycofenolzuur), die ook werkzaam was tegen ZIKV. Gezien het feit dat de preventie van CZS zal het belangrijkste doel van anti-ZIKV medicamenteuze therapie, een ideale drug kandidaat hebben om in staat om te remmen ZIKV in zowel foetale hersenen en systemische sites. De ontwikkeling van een klinisch effectief antiviraal geneesmiddel kan lang duren.

Hoewel er geen ZIKV licentie vaccins beschikbaar, verschillende benaderingen zijn momenteel nagestreefd, met inbegrip van maar niet beperkt tot levende, verzwakte, geïnactiveerd en chimeer virus vaccins, alsmede subunit vaccins vertegenwoordigen ZIKV eiwitten, DNA vaccins uiten van virale eiwitten en andere virale vectoren uiten van virale antigenen. Opgemerkt dient te worden dat vaccinkandidaten op basis van DNA-vectoren, geïnactiveerde virussen, gevectoreerde virussen en levende verzwakte virussen in klinische studies zijn opgenomen. Er zijn echter een aantal belangrijke belemmeringen, waaronder: (1) het rendement van investeringen, de ontwikkeling van vaccins kost honderden miljoenen dollars en zikv-infecties zijn aanzienlijk verminderd na de wereldwijde verspreiding ervan; (2) het evalueren van de effectiviteit van het vaccin in de context van de afnemende wereldwijde incidentie van ZIKV na de wereldwijde epidemie, heeft de implementatie van Fase 2 en 3 van klinische studies vertraagd; en (3) angsten voor immuunversterking die leiden tot ernstigere ziektemanifestaties, tussen de interacties met immuniteit die door andere natuurlijke flavivirusinfecties worden gegenereerd, evenals beschikbare vaccins voor dengue, gele koorts en Japanse encefalitis. Bovendien wekt de gevestigde associatie tussen zikv-infectie en GBS De bezorgdheid dat, als deze manifestatie het gevolg is van een auto-immune Trigger, elk zikv-vaccin een vergelijkbaar risico zou kunnen vormen. Deze angsten zullen waarschijnlijk blijven bestaan totdat de immunologische mechanismen tussen de zikv en de gastheer beter worden begrepen. Collectief, terwijl verschillende benaderingen tegelijkertijd worden ontwikkeld, kunnen effectieve tegenmaatregelen (vaccins en antivirale drugstherapie) jaren duren voor hun definitieve goedkeuring.