insolventie
insolventie, financiële toestand waarin de totale passiva van een individu of onderneming de totale activa overschrijden, zodat de vorderingen van schuldeisers niet kunnen worden betaald. Er zijn in wezen twee benaderingen voor het bepalen van insolventie: insolventie in de zin van billijkheid en onder de balansbenadering. Insolventie in de zin van billijkheid betekent het onvermogen van de debiteur om zijn schulden te betalen als ze verschuldigd worden in het kader van de normale bedrijfsuitoefening. Insolventie volgens de balansbenadering betekent dat de totale passiva van de debiteur groter zijn dan zijn totale activa.
insolventie wordt onderscheiden van faillissement in die zin dat faillissement duidt op een bijzondere juridische status die bij gerechtelijk besluit moet worden vastgesteld en verklaard. Om een individu of een bedrijf failliet te laten gaan, zijn bepaalde aanvullende vereisten nodig, zoals bijvoorbeeld het plegen van een faillietverklaring. Insolventie is dus weliswaar een essentiële factor, maar is niet het enige ingrediënt dat nodig is om een faillissement te bepalen.