Menu
deze vierdelige serie kijkt naar een ernstige geestesziekte die ernstig verwaarloosd en zwaar gestigmatiseerd wordt.
in het vorige artikel (Deel 1) vertelde ik het verhaal van mijn vriend ‘ s recente zelfmoordpogingen na een geschiedenis van zelfbeschadiging en vluchtige stemmingswisselingen, en onze overtuiging dat hij borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) heeft.
in dit artikel (Deel 2) en de volgende artikelen (delen 3 en 4), wil ik uw bewustzijn en kennis van BPD verbeteren. Dit is belangrijk omdat, zeer verontrustend, mensen met BPD zwaar worden gestigmatiseerd, niet alleen door het publiek, maar ook door beoefenaars van geestelijke gezondheid1, en BPD onderzoek wordt ernstig verwaarloosd door overheden in vergelijking met andere psychische aandoeningen. Zo is in de Verenigde Staten2:
het “ooit” prevalentiecijfer van BPD bij de bevolking tweemaal zo hoog als bij schizofrenie en bipolaire stoornis samen, en toch besteedt het National Institute of Mental Health (NIMH) minder dan 2% van de gelden die aan de studies naar deze ziekten zijn toegewezen aan onderzoek naar BPD.
Dit artikel (Deel 2) bespreekt de diagnose, oorzaken en behandeling van BPD. Het volgende artikel (Deel 3) gaat in op hoe BPD ernstig wordt verwaarloosd en gestigmatiseerd in de Gemeenschap, onder meer door beoefenaars van de geestelijke gezondheidszorg, en wat er kan worden gedaan om dit aan te pakken, onder meer door kennismanagers. Het laatste artikel (Deel 4) geeft informatie over hoe je een partner, familielid of vriend effectief kunt ondersteunen met BPD.gewapend met uw nieuwe bewustzijn en kennis, moedig ik u aan om op uw beurt te helpen om het bewustzijn en de kennis van anderen te verbeteren. Het leven van mensen hangt ervan af.
BPD heeft een verschrikkelijk hoog zelfmoordpercentage. Ongeveer 10% van de mensen met BPD zal zelfmoord plegen op een bepaald punt3, en mensen met BPD plegen vaker zelfmoord4 dan de algemene bevolking. Echter, BPD is een van de minst bekende psychische aandoeningen, niet alleen in de algemene gemeenschap, maar ook onder therapeuten.
als ik terugdenk, is het zeer onwaarschijnlijk dat mijn vriend de eerste persoon is die ik tegenkom met BPD. Zo was er bijvoorbeeld de collega die de plotselinge stemmingswisselingen en woede uitbarstingen had die tot de criteria voor een BPD diagnose behoren. Ik heb niet genoeg contact gehad met deze collega om te weten of ze voldeden aan andere BPD criteria, maar ik ben diep bezorgd om te denken dat ik mensen heb gekend die een zeer hoog risico op zelfmoord hadden en niets deden vanwege mijn gebrek aan bewustzijn en kennis.
Borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) diagnose, oorzaken en behandeling
Wat is BPD en hoe wordt het gediagnosticeerd?
het Amerikaanse National Institute of Mental Health (NIMH) geeft de volgende inleiding tot BPD:
Borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) is een ernstige psychische stoornis gekenmerkt door een patroon van aanhoudende instabiliteit in stemmingen, gedrag, zelfbeeld en functioneren. Deze ervaringen resulteren vaak in impulsieve acties en onstabiele relaties. Een persoon met BPD kan intense episodes van woede, depressie en angst ervaren die slechts een paar uur tot dagen kunnen duren.
De American Psychiatric Association (APA) Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) heeft diagnostische criteria voor BPD. DSM-IV, gepubliceerd in 2000, noemt negen criteria, vijf (of meer) waarvan een persoon moet voldoen om te worden gediagnosticeerd met BPD. DSM-5, gepubliceerd in 2013, bevat herziene en meer gedetailleerde criteria. De World Health Organization (WHO) International Classification of Diseases (ICD-10) identificeert ook de kenmerken van een op dezelfde manier beschreven aandoening.
Als u deze criteria doorleest, denk dan na over het gedrag van uw familie, vrienden en collega ‘ s op het werk.
DSM-IV Criteria (2000)
A. Een alomtegenwoordig patroon van instabiliteit van interpersoonlijke relaties, zelfbeeld en invloed, en uitgesproken impulsiviteit beginnend bij vroege volwassenheid en aanwezig in een verscheidenheid van contexten, zoals aangegeven door vijf (of meer) van de volgende:
1. Verwoede pogingen om echte of ingebeelde verlatenheid te voorkomen. Noot: omvat geen suïcidaal of zelfverminkend gedrag dat onder criterium 5 valt.
2. Een patroon van onstabiele en intense interpersoonlijke relaties gekenmerkt door afwisselend uitersten van idealisering en devaluatie.
3. Identiteitsstoornis: duidelijk en aanhoudend onstabiel zelfbeeld of gevoel van zelf.
4. Impulsiviteit in ten minste twee gebieden die potentieel zelfschadigend zijn (bijv., uitgaven, seks, drugsmisbruik, roekeloos rijden, eetaanvallen). Noot: omvat geen suïcidaal of zelfverminkend gedrag dat onder criterium 5 valt.
5. Recidiverend suïcidaal gedrag, gebaren, of bedreigingen, of zelfverminkend gedrag.
6. Affectieve instabiliteit als gevolg van een duidelijke reactiviteit van de stemming (bijv., intense episodische dysforie, prikkelbaarheid, of angst duurt meestal een paar uur en slechts zelden meer dan een paar dagen).
7. Chronische gevoelens van leegte.
8. Ongepaste, intense woede of moeite met het beheersen van woede (bijv. frequente vertoon van humeur, constante woede, terugkerende fysieke gevechten).
9. Voorbijgaande, stressgerelateerde paranoïde gedachten of ernstige dissociatieve symptomen.
DSM-5 Criteria (2013)
de essentiële kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis zijn stoornissen in het functioneren van de persoonlijkheid (zelf en interpersoonlijk) en de aanwezigheid van pathologische persoonlijkheidskenmerken. Om borderline persoonlijkheidsstoornis te diagnosticeren, moet aan de volgende criteria worden voldaan:
A. Significante stoornissen in het functioneren van de persoonlijkheid manifesteren zich door:
1. Stoornissen in het zelf functioneren (A of b):
a. identiteit: duidelijk verarmd, slecht ontwikkeld of onstabiel zelfbeeld, vaak geassocieerd met overmatige zelfkritiek; chronische gevoelens van leegte; dissociatieve toestanden onder stress.B. zelfsturing: instabiliteit in doelen, aspiraties, waarden of carrièreplannen.
en
2. Bijzondere waardeverminderingen in interpersoonlijk functioneren (a of b):
a. Empathie: gecompromitteerd vermogen om de gevoelens en behoeften van anderen te herkennen die geassocieerd zijn met interpersoonlijke overgevoeligheid (dat wil zeggen, geneigd om zich vernederd of beledigd te voelen); percepties van anderen selectief bevooroordeeld ten opzichte van negatieve
attributen of kwetsbaarheden.B. intimiteit: Intense, onstabiele en conflicterende nauwe relaties, gekenmerkt door wantrouwen, behoeftigheid en angstige preoccupatie met echte of ingebeelde verlatenheid; nauwe relaties worden vaak gezien in extremen van idealisering en devaluatie en worden afgewisseld tussen overbetrokkenheid en terugtrekking.
B. Pathologische persoonlijkheidskenmerken in de volgende domeinen:
1. Negatieve affectiviteit, gekarakteriseerd door:
a. emotionele aansprakelijkheid: onstabiele emotionele ervaringen en frequente stemmingswisselingen; emoties die gemakkelijk worden opgewekt, intens en / of buiten verhouding staan tot gebeurtenissen en omstandigheden.angst: Intense gevoelens van nervositeit, spanning of paniek, vaak in reactie op interpersoonlijke stress; zorgen over de negatieve effecten van onaangename ervaringen uit het verleden en toekomstige negatieve mogelijkheden; angst, angst of dreiging van onzekerheid; angst om uit elkaar te vallen of de controle te verliezen.C. scheiding onzekerheid: angst voor afwijzing door – en/of scheiding van-significante anderen, geassocieerd met angst voor overmatige afhankelijkheid en volledig verlies van autonomie.d. depressiviteit: frequente gevoelens van neerslachtigheid, miserabel en/of hopeloos zijn; moeilijkheden bij het herstellen van dergelijke stemmingen; pessimisme over de toekomst; doordringende schaamte; gevoel van inferieure eigenwaarde; gedachten over zelfmoord en suïcidaal gedrag.
2. Ontremming, gekenmerkt door:
a. impulsiviteit: handelen op het moment in reactie op onmiddellijke stimuli; handelen op een tijdelijke basis zonder een plan of overweging van de resultaten; moeilijkheden bij het opstellen of volgen van plannen; een gevoel van urgentie en zelfbeschadigend gedrag onder emotionele stress.B.Het nemen van risico ‘ s: betrokkenheid bij gevaarlijke, riskante en potentieel zelfvernietigende activiteiten, onnodig en zonder rekening te houden met de gevolgen; gebrek aan zorg voor iemands beperkingen en ontkenning van de realiteit van persoonlijk gevaar.
3. Antagonisme, gekenmerkt door:
a. vijandigheid: aanhoudende of frequente boze gevoelens; woede of prikkelbaarheid als reactie op kleine smarten en beledigingen.
C. De stoornissen in het functioneren van de persoonlijkheid en de expressie van de persoonlijkheidskenmerken zijn relatief stabiel in de tijd en consistent in alle situaties.
D. De stoornissen in het functioneren van de persoonlijkheid en de expressie van de persoonlijkheidskenmerken worden niet beter begrepen als normatief voor het ontwikkelingsstadium of de sociaal-culturele omgeving van het individu.
E. De beperkingen in het functioneren van de persoonlijkheid en de persoonlijkheidskenmerken expressie van het individu zijn niet alleen te wijten aan de directe fysiologische effecten van een stof (bijvoorbeeld een drug van misbruik, medicatie) of een algemene medische aandoening (bijvoorbeeld, ernstige hoofdtrauma.
ICD-10 Criteria (2016)
F60.3 emotioneel instabiele persoonlijkheidsstoornis
persoonlijkheidsstoornis gekenmerkt door een duidelijke neiging om impulsief te handelen en zonder rekening te houden met de gevolgen; de stemming is onvoorspelbaar en grillig. Er is een aansprakelijkheid voor uitbarstingen van emotie en een onvermogen om de gedragsexplosies te beheersen. Er is een neiging tot twistgedrag en tot conflicten met anderen, vooral wanneer impulsieve handelingen worden gedwarsboomd of gecensureerd. Er kunnen twee soorten worden onderscheiden: het impulsieve type, voornamelijk gekenmerkt door emotionele instabiliteit en gebrek aan impulsbeheersing, en het borderline type, bovendien gekenmerkt door verstoringen in zelfbeeld, doelen en interne voorkeuren, door chronische gevoelens van leegte, door intense en onstabiele interpersoonlijke relaties, en door een neiging tot zelfdestructief gedrag, met inbegrip van zelfmoord gebaren en pogingen.
persoonlijkheid (stoornis):
agressief
borderline
explosief
herkent u een van deze criteria in uw familie, vrienden of collega ‘ s op het werk?hoewel mijn vriend niet in staat is geweest een formele diagnose te krijgen, hebben we de diagnostische criteria voor alle mentale en persoonlijkheidsstoornissen uitvoerig bekeken, en persoonlijk twijfel ik er niet aan dat hij BPD heeft. Hij voldoet aan acht van de negen DSM-IV-criteria en aan de criteria in DSM-5 en ICD-10. Een artikel in de New England Journal of Medicine bevestigt onze benadering 5, waarin staat dat ” de diagnose van BPD het gemakkelijkst wordt vastgesteld door patiënten te vragen of zij geloven dat de criteria voor de aandoening hen karakteriseren.”
een formele diagnose zou nog steeds wenselijk zijn, vooral omdat BPD naast of verward kan worden met andere aandoeningen, maar we hebben momenteel niet die optie. Hier in China identificeert de Chinese classificatie van psychische stoornissen (Ccmd) momenteel geen BPD. Uit een studie6 is gebleken dat een andere persoonlijkheidsstoornis die in CCMD-3 wordt geïdentificeerd, impulsieve persoonlijkheidsstoornis (IPD), analoge diagnostische categorieën kan hebben als BPD in de DSM, maar idealiter moet de CCMD worden bijgewerkt om specifiek BPD te identificeren.
wat veroorzaakt BPD?
zoals bij andere psychische aandoeningen blijkt uit de gegevens dat er geen specifieke oorzaak van BPD is, maar dat het het resultaat is van een combinatie van genetische, ontwikkelings -, neurobiologische en sociale factoren7.
Er is een biosociaal model voorgesteld om de ontwikkeling van BPD8 te verklaren, waar vroege kwetsbaarheden worden versterkt door omgevingsrisicofactoren. De kwetsbaarheden worden aanvankelijk uitgedrukt als impulsiviteit, dan verhoogde emotionele gevoeligheid, en later meer extreme emotionele, gedrags -, en cognitieve dysregulatie.
een emotioneel invaliderende omgeving tijdens de kindertijd wordt verondersteld een factor te zijn die leidt tot de ontwikkeling van BPD bij mensen met een biologische aanleg voor de aandoening, en de omgeving hoeft niet noodzakelijk de vorm van misbruik of verwaarlozing aan te nemen. Het is echter moeilijk om definitieve bewijzen te vinden die dit standpunt ondersteunen, omdat het meeste onderzoek naar de oorzaken van BDB alleen achteraf kan worden gedaan.
kan BPD worden behandeld?
ooit werd gedacht dat mensen met BPD weinig kans op herstel hadden. Door de vooruitgang in de behandeling zijn de vooruitzichten nu echter veel positiever9.
BPD is de enige belangrijke geestesziekte waarbij evidence-based studies wijzen op therapie in plaats van medicatie als primaire behandeling. Nochtans, kunnen de medicijnen naast therapie worden gebruikt, bijvoorbeeld om een bijbehorende voorwaarde zoals strenge depressie te beheren. Er zijn twee hoofdscholen voor Psychotherapie ontstaan—cognitief-gedragsmatig en Psychodynamisch-met een aantal verschillende benaderingen onder elke10.
Cognitief-gedragsmatige benaderingen
- Cognitieve gedragstherapie (CBT)
- de Dialectische gedragstherapie (DBT)
- Systems training voor emotionele voorspelbaarheid en probleem oplossen (STEPPS)11
- de Schema-focused therapy (SFT)
Psychodynamische benaderingen
- Mentalization-based therapy (MBT)
- Overdracht-focused therapy (TFP)
Van deze benaderingen, de dialectische gedragstherapie (DBT) heeft de meeste studies tonen de effectiviteit, met een systematische review van de Cochrane De conclusie dat er voldoende bewijs is voor de werkzaamheid van DBT bij de behandeling van BPD.
DBT werd gecreëerd door Marsha M. Linehan, een inspirerende Amerikaanse psycholoog die zich toelegde om iets te doen aan de grootste oorzaak van zelfmoord. Linehan heeft het Linehan Institute en bijbehorende Behavioral Tech opgericht, die DBT training, Certificering en andere middelen voor therapeuten, en therapeut directory ‘ s en andere middelen voor patiënten en hun families.
voor mensen die geen toegang hebben tot DBT-getrainde therapeuten, zijn er ook DBT-geïnspireerde online programma ‘ s, bijvoorbeeld DBT Path.
hoe effectief is psychotherapie voor BPD?
een artikel in Psychiatric News, De news service van de American Psychiatric Association (APA), rapporteert de bevindingen van een recente systematische beoordeling en meta-analyse van psychotherapieën voor BPD:
psychodynamische psychotherapie en DBT toonde werkzaamheid voor de behandeling van zelfbeschadiging, suïcidaal gedrag en algemene psychopathologie, alsook het verminderen van het gebruik van de gezondheidszorg bij patiënten met BPD. De effecten van de behandeling waren echter slechts bescheiden superieur aan de gebruikelijke zorg, wat erop wijst dat het type psychotherapie dat wordt gebruikt voor de behandeling van BPD op zich niet zo belangrijk is als bepaalde onderliggende gemeenschappelijke mechanismen van therapie die bevorderlijk zijn voor verbetering.
De auteurs van het systematic review and meta-analysis report suggereren dat deze belangrijke mechanismen samenhang, consistentie en continuïteit omvatten, ” omdat ze een cognitieve structuur bieden voor een patiëntengroep die geen metacognitieve organisatie heeft.”
de analyse suggereert dat de resultaten van sommige studies kunnen worden opgeblazen door “risico op bias (meer aandacht voor patiënten in experimentele armen) en publicatiebias (de waarschijnlijkheid dat de studies zouden worden gepubliceerd wanneer de resultaten gunstig waren voor de experimentele arm).”
echter, een expert op het gebied van BPD, die ook een voormalig APA-voorzitter is, heeft het rapport beoordeeld en verklaard dat “afgezien van de tekortkomingen en methodologische problemen in bestaand onderzoek, het nieuws over het algemeen goed is voor de psychotherapeutische behandeling van BPD.”
BPD: een ernstig verwaarloosde en gestigmatiseerde geestesziekte
ondanks bemoedigende vooruitgang in de behandeling, wordt de vooruitgang gehinderd door de bruto onderfinanciering van BPD-onderzoek12. Ook mensen met BPD worden in de Gemeenschap sterk gestigmatiseerd, onder meer door mensen uit de geestelijke gezondheidszorg, wat een negatieve invloed heeft op de behandeling13. Het volgende artikel (Deel 3) zal kijken naar wat er kan worden gedaan om deze obstakels voor effectieve behandeling aan te pakken, met inbegrip van acties die kennismanagers kunnen overwegen.
Het Laatste artikel (Deel 4) geeft informatie over hoe je een partner, familielid of vriend effectief kunt ondersteunen met BPD.
volgend artikel: de ergste geestelijke gezondheid killer waar je waarschijnlijk niets van weet (deel 3). Hoe BPD een ernstig verwaarloosde en sterk gestigmatiseerde geestesziekte is, en wat er kan worden gedaan om dit aan te pakken, inclusief acties voor kennismanagers om te overwegen.
header afbeeldingsbron: Mic445 op Flickr, CC BY 2.0.
- Aviram, R. B., Brodsky, B. S., & Stanley, B. (2006). Borderline persoonlijkheidsstoornis, stigma, en behandeling implicaties. Harvard review of psychiatry, 14 (5), 249-256. ↩
- Kreisman, J. J., Straus, H. (2010). Ik haat je-verlaat me niet: het begrijpen van de borderline persoonlijkheid. Pinguïn. (Voorwoord.); Gunderson, J. G. (2009). Borderline persoonlijkheidsstoornis: ontogenie van een diagnose. American Journal of Psychiatry, 166 (5), 530-539. Paris
- Paris, J. (2006). Omgaan met suïcidaliteit bij patiënten met borderline persoonlijkheidsstoornis. (8), 34-34. pomp
- Pompili, M., Girardi, P., Ruberto, A., & Tatarelli, R. (2005). Zelfmoord bij borderline persoonlijkheidsstoornis: een meta-analyse. Nordic journal of psychiatry, 59 (5), 319-324. Gunderson , John G. (2011). Borderline Persoonlijkheidsstoornis. New England Journal of Medicine, 364, 2037-2042. ↩
- Lai, C. M., Leung, F., You, J., Cheung, F. (2012). Zijn DSM-IV-TR borderline persoonlijkheidsstoornis, ICD-10 emotioneel instabiele persoonlijkheidsstoornis, en ccmd-III impulsieve persoonlijkheidsstoornis analoge diagnostische categorieën over psychiatrische nomenclaturen?. Journal of personality disorders, 26 (4), 551-567. ↩
- Kreisman, J. J., Straus, H. (2010). Ik haat je-verlaat me niet: het begrijpen van de borderline persoonlijkheid. Pinguïn. (Hoofdstuk drie-wortels van het Borderline syndroom.) ↩
- Crowell, S. E., Beauchaine, T. P., Linehan, M. M. (2009). Een biosociaal ontwikkelingsmodel van borderline persoonlijkheid: het uitwerken en uitbreiden van Linehan ‘ s theorie. Psychological bulletin, 135 (3), 495. ↩
- Kreisman, J. J., Straus, H. (2010). Ik haat je-verlaat me niet: het begrijpen van de borderline persoonlijkheid. Pinguïn. (Voorwoord.) ↩
- Kreisman, J. J., Straus, H. (2010). Ik haat je-verlaat me niet: het begrijpen van de borderline persoonlijkheid. Pinguïn. (Hoofdstuk Acht – Specifieke Psychotherapeutische Benaderingen.) ↩
- Blum, N., St. John, D., Pfohl, B., Stuart, S., McCormick, B., Allen, J., … Black, D. W. (2008). Systeemtraining voor emotionele voorspelbaarheid en probleemoplossing (STEPPS) voor poliklinische patiënten met borderline persoonlijkheidsstoornis: een gerandomiseerde gecontroleerde studie en 1 jaar follow-up. American Journal of Psychiatry, 165 (4), 468-478. Gunderson, J. G. (2009). Borderline persoonlijkheidsstoornis: ontogenie van een diagnose. American Journal of Psychiatry, 166 (5), 530-539. AVI
- Aviram, R. B., Brodsky, B. S., & Stanley, B. (2006). Borderline persoonlijkheidsstoornis, stigma, en behandeling implicaties. Harvard review of psychiatry, 14 (5), 249-256. ↩