OPV

Oraal poliovirusvaccin

orale poliovirusvaccins (OPV) zijn het belangrijkste vaccin dat wordt gebruikt in de strijd om polio uit te roeien. Er zijn verschillende typen oraal poliovirusvaccin, dat één, een combinatie van twee of alle drie de verschillende serotypen van verzwakt vaccin kan bevatten. Elk heeft zijn eigen voor-en nadelen ten opzichte van de anderen.

het(de) verzwakte poliovirus (sen) in OPV kan (kunnen) zich effectief vermenigvuldigen in de darm, maar is ongeveer 10.000 keer minder in staat om het centrale zenuwstelsel binnen te dringen dan het wilde virus. Dit stelt individuen in staat om een immune reactie tegen het virus op te zetten. Vrijwel alle landen die polio hebben uitgeroeid, gebruikten OPV om de overdracht van het virus van persoon tot persoon te onderbreken.

voordelen

• OPV ‘ s zijn allemaal goedkoop (us $0,12-$0,18 voor landen die in 2016 via UNICEF aankopen).
• OPV ‘ s zijn veilig en effectief en bieden langdurige bescherming tegen het / de serotype(s) waarop zij gericht zijn. OPV stimuleert een goede mucosale immuniteit, daarom is het zo effectief bij het onderbreken van de overdracht van het virus.
• OPVs worden oraal toegediend en vereisen geen medische zorg of steriele naaldspuiten. Als zodanig zijn OPV ‘ s eenvoudig toe te dienen in massale vaccinatiecampagnes.
• gedurende enkele weken na vaccinatie repliceert het vaccinvirus zich in de darm, wordt het uitgescheiden en kan het worden verspreid naar anderen in nauw contact. Dit betekent dat in gebieden met slechte hygiëne en sanitaire voorzieningen immunisatie met OPV kan resulteren in ‘passieve’ immunisatie van mensen die niet zijn gevaccineerd.

nadelen

• OPV is uiterst veilig en effectief. In uiterst zeldzame gevallen (met een frequentie van ongeveer 2 tot 4 voorvallen per 1 miljoen geboorten ) kan het levende verzwakte vaccinvirus in OPV echter verlamming veroorzaken. In sommige gevallen, wordt aangenomen dat dit kan worden veroorzaakt door een immunodeficiëntie. Het extreem lage risico van vaccin-geassocieerde paralytische poliomyelitis (VAPP) wordt door de meeste volksgezondheidsprogramma ‘ s goed geaccepteerd.
• zeer zelden kan het vaccinvirus bij onvoldoende dekking in een gemeenschap circuleren, muteren en in de loop van 12 tot 18 maanden neurovirulentie verkrijgen. Dit staat bekend als een circulerend van vaccin afgeleid poliovirus.

monovalent oraal poliovirusvaccin (mOPV)

voorafgaand aan de ontwikkeling van tOPV werden monovalente OPV ’s (mopv’ s) ontwikkeld in het begin van de jaren vijftig, maar vielen grotendeels buiten gebruik na de goedkeuring van tOPV. Het was niet beschikbaar op het moment van de oprichting van GPEI in 1988. Monovalente orale poliovaccins bieden immuniteit voor slechts één van de drie serotypen van OPV. Zij zijn succesvoller in het verlenen van immuniteit aan het gerichte serotype dan tOPV, maar bieden geen bescherming aan de andere twee typen.

monovalente OPVs voor type 1 (mOPV1) en type 3 (mOPV3) poliovirus werden opnieuw gelicentieerd in 2005, dankzij succesvolle actie van de GPEI. Ze wekken de beste immuunrespons op tegen het serotype waarop ze zich richten van alle vaccins.

monovalente OPV type 2 (mOPV2) is opgeslagen in het geval van een uitbraak van cVDPV2.

Nieuw oraal poliovaccin type 2 (nOPV2)

om het evoluerende risico van type 2 circulerend van vaccin afgeleid poliovirus (cVDPV2) beter aan te pakken, werken gpei-partners aan het inzetten van een aanvullend innovatief instrument – nieuw oraal poliovaccin type 2 (nOPV2). Lees meer.

bivalent oraal poliovirusvaccin (bOPV)

na April 2016 werd het trivalent oraal poliovirusvaccin vervangen door het bivalent oraal poliovirusvaccin (bOPV) in routinematige immunisatie over de hele wereld. Bivalente OPV bevat alleen verzwakt virus van serotypen 1 en 3, in hetzelfde aantal als in het trivalente vaccin.

bivalente OPV veroorzaakt een betere immuunrespons tegen poliovirus typen 1 en 3 dan trivalente OPV, maar geeft geen immuniteit tegen serotype 2. Evenals in routine immunisatie, zal bOPV worden gebruikt voor uitbraak respons tegen poliovirus types 1 en 3 uitbraken.

trivalent oraal poliovirusvaccin (tOPV)

tot April 2016 was het trivalent oraal poliovirusvaccin (tOPV) het belangrijkste vaccin dat werd gebruikt voor routinematige immunisatie tegen het poliovirus. TOPV is ontwikkeld in de jaren 1950 door Albert Sabin en bestaat uit een mengsel van levende, verzwakte poliovirussen van alle drie de serotypen. TOPV wordt ook wel het ‘Sabin-vaccin’ genoemd en is goedkoop en effectief en biedt langdurige bescherming aan alle drie de serotypen van het poliovirus.

het trivalente vaccin werd in April 2016 uit de markt genomen en vervangen door het bivalente orale poliovirusvaccin (bopv), dat alleen het verzwakte virus van de typen 1 en 3 bevat. Dit is omdat het voortgezette gebruik van tOPV dreigde door te gaan met het zaaien van nieuwe type 2 circulerende poliovirussen (cVDPV2) afkomstig van vaccins, ondanks het feit dat het wilde type 2 virus in 1999 werd uitgeroeid.