Slapen door het leven: mijn ervaring als Hypersomniac

januari 9, 2017 in Personal Journey Stories

wanneer ik wakker word, pure onvervalste paniek met een kant van adrenaline stroomt door mijn lichaam als ik probeer te begrijpen van de wereld om me heen. Welke dag is het? IS het dag? Of nacht? Wat is er gebeurd terwijl ik sliep? Heb ik iemand teleurgesteld (again)? Heb ik iets gedaan in mijn slaap? Heb ik het zwaarst te verduren gehad van sociale media? Heeft iemand mijn sociale media gehackt en mij (weer) eruit gehaald? Heb ik tijdens feestdagen of verjaardagen geslapen?

Ik weet zeker dat je dit leest: woah, woah, woah! Catastrofaal niet! Het is goed! Je bent net gaan slapen. De wereld eindigt niet elke keer als je gaat slapen. Je hebt gelijk! Maar..je hebt het ook mis.

als je net als de typische persoon bent, doe je je nachtelijke routine (hebben we er niet allemaal een?), doe je pyjama aan en kruip tussen je lakens, zo dankbaar voor de zoete, zoete omhelzing van je bed. En dan, idealiter, je wakker 8 uur later met niets bewogen gebeurt er tussenin, gevoel heldere ogen en bossige staart en klaar om de dag aan te pakken….toch?! Helemaal!

In tegenstelling tot de meeste mensen, als ik ‘ s nachts naar bed ga, Weet ik niet wanneer ik wakker ga worden omdat ik idiopathische hypersomnie heb (hyper = van de Griekse betekenis over, somnia = van de Latijnse betekenis slaap). Ik moet minstens 12 uur slapen om te voorkomen dat ik ziek word( apart probleem: dysautonomia / potten), maar ik slaap meestal rond 14 uur per nacht, soms langer. Als baby en kind sliep ik vaak 16-18 uur. Mijn moeder zei dat het moeilijk was voor haar om iets te doen met mijn oudere broers en zussen omdat alles moest draaien om mijn slaap schema. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat was.

snel vooruit. Als 19-jarige was ik net begonnen met een jongen, mijn moeder zou naar de stad komen, en ik was zo opgewonden om haar de volgende dag op te halen van het vliegveld. Die avond ging ik naar een feestje met de man die ik had gezien, en de volgende ochtend was ik nog steeds zo moe (legitiem moe) dat ik een dutje deed bij zijn huis. Mijn moeders vliegtuig landde en ze kon me niet bereiken. Ze was doodsbang. Ze belde en ze belde en ze belde, zonder antwoord.ik heb haar twee dagen later eindelijk te pakken gekregen. Ik had de hele tijd geslapen. Ik was niet onder invloed van iets anders dan mijn eigen lichaam. Ik was gewoon zo uitgeput, en niet van iets wat ik deed. Ik voelde me zo ellendig toen ik mijn moeder zag. Ze was echt radeloos. Ze had contact opgenomen met de politie (uiteraard) die haar had verteld dat ik waarschijnlijk gewoon plezier had gehad. Het ergste van dit alles was dat dit niet de laatste keer zou zijn dat hypersomnia me zou doen schrikken of iemand teleurstellen. loved…it het zou niet eens de laatste keer zijn dat ik het mijn moeder aandeed. Ik sliep tijdens Thanksgiving toen we met z ‘ n tweetjes waren, en ze wachtte op mijn telefoontje.

hypersomnie stelt mensen teleur. Het mist het leven. Het is slapen door de lessen en examens en niet in staat zijn om je professoren te vertellen wat er aan de hand is, omdat ze het niet zullen begrijpen, en als je in het verleden geprobeerd hebt om open en eerlijk te zijn, is het mislukt. Hypersomnie is depressie, angst, stigma, en mensen die bang zijn om over deze dingen te praten omdat ze misschien bang zijn om geestelijk ziek te zijn en verder gemarginaliseerd te worden door de medische gemeenschap (en misschien is er ook wat internalized ableism daar). Het slaapt door de insuline van je kat … en aardbevingen…en brandalarmen. Het slaapt zo lang dat wanneer je probeert te eten, je ziek wordt omdat je lichaam zo lang zonder voedsel en water is gegaan. Hypersomnia mist de dingen die het meest belangrijk voor je zijn, de momenten die je niet terug kunt krijgen, met mensen die nu voor altijd weg zijn…en dat te verzoenen met jezelf en degenen die nog steeds hier zijn. Hypersomnie is hersenmist en slaaptraagheid. Het heeft moeite om te vertellen wat er gebeurde toen je sliep en wat er gebeurde toen je wakker was (het vervagen van droom en realiteit.) Hypersomnia is handicap voor sommigen van ons en beïnvloed relaties voor de meesten.

hypersomnie voelt aan als onder narcose gaan. Het is alsof je gedrogeerd wordt. Als het gevoel je te pakken krijgt, kun je er niet tegen vechten. Het is alsof je onder water wordt gesleept als je niet kunt zwemmen en je moe bent om te doen alsof je het wel kunt, je hebt zoveel tijd en energie besteed aan doen alsof je het wel kunt.

Ja, ik slaap mijn hele leven. Maar … tegelijkertijd breng ik mijn leven door met dromen, en veel van de tijd, breng ik mijn leven door met dromen van mooie dingen, fantastische dingen, hoopvolle dingen.

Jennie Murray is de auteur van JourneyOfIsaJennie.Wordpress.Com waar ze blogt over een breed scala aan onderwerpen. Alle uitzichten zijn van haar.

< SomnusNooze Home Page