Top 10 T. S. Eliot gedichten
T. S. Eliot werd geboren in St. Louis, Missouri in September 1888. Zijn volledige geboortenaam was Thomas Stearns Eliot. Eliot ‘ s jeugd was niet vredig. Na zijn verblijf in zijn huis ontwikkelde hij een liefde voor literatuur. Hij werd getroffen door aangeboren dubbele liesbreuk, dit betekende dat hij niet in staat was om te socialiseren met zijn leeftijdsgenoten en gedwongen om een groot deel van de tijd alleen door te brengen. Eliot ging uiteindelijk naar Harvard College waar hij Indiase filosofie en Sanskriet studeerde.
in 1910 T. S. Eliot publiceerde het liefdeslied van J. Alfred Prufrock. Deze collectie bevat enkele van zijn bekendste, en nu meest geliefde, gedichten. Deze omvatten ‘ Portrait of a Lady ‘en’ Rhapsody on a Windy Night.’Zijn tweede bundel verscheen in 1920, waarin hij ‘Whispers of Immortality’ en ‘Gerontion’publiceerde. Zijn poëtische werken, Aswoensdag, Coriolan en Old Possum ’s Book of Practical Cats werden allemaal gepubliceerd in de jaren’ 30. in januari 1965 kreeg Eliot emfyseem en stierf in zijn huis in Kensington Londen.
Portrait of a Lady
dit gedicht was een van de vele gepubliceerd in Prufrock and Other Observations in 1917. De titel verwijst naar de gelijknamige roman van Henry James uit 1878. Net als een paar van Eliot ‘ s andere populaire gedichten, deze richt zich op de high society en de intrinsieke absurditeit van haar gewoonten. Aan de basis ligt het verhaal van een vriendschap tussen een man en een oudere vrouw. De twee besteden tijd samen en vrouw maakt zich zorgen over haar leeftijd, terwijl benijden de jonge man zijn. Het lijkt erop dat de jongeman nooit echt zijn eigen jeugd waardeert zoals hij zou moeten. Tegen het einde verhuist hij weg en overweegt hun vriendschap en hoe hij haar behandelde tijdens de periode dat ze elkaar kenden. een minder bekend gedicht op deze lijst, ‘Tante Helen’, is een trieste blik op de dood van een eenzame oude vrouw. De spreker beschrijft het huis van zijn tante, haar bezittingen, bedienden en dieren, maar drukt nooit een emotie uit over haar dood. Het is alsof wat er gebeurde hem weinig interesseerde, afgezien van de technische details van de aankomst van de begrafenisondernemer en de zorg die voor de honden werd genomen.
Journey of The Magi
‘Journey of The Magi’ beschrijft de verschrikkelijke omstandigheden waaronder de Magi reisden om het Christuskind te ontmoeten na zijn geboorte. De eerste delen van het gedicht beschrijven de reis naar de kribbe en de latere regels de impact die de ontmoeting had op de mannen na hun terugkeer naar huis.
het gedicht begint met een opsomming van alle problemen die hij en zijn mannen geconfronteerd op weg naar de kribbe waarin Christus werd geboren. Het weer was ijskoud en er was nauwelijks voedsel of onderdak. Elke keer als zij naar een stad kwamen werden zij afgewend. Zelfs de kamelen lijden. Als ze eindelijk bij de kribbe komen heeft het geen grote aanwezigheid, maar dat betekent niet dat de ervaring niet belangrijk was. Na thuiskomst verklaart de spreker dat hij verlangt naar een tweede dood, zodat hij zich bij God kan voegen. La Figlia Che Piange ‘La Figlia Che Piange’ beschrijft de poging van een spreker om het perfecte, maar tragische liefdesverhaal te maken. Er wordt gedacht dat Eliot werd geïnspireerd om dit stuk te schrijven na het niet vinden van een bepaalde stele, of oude houten plaat met ingewikkelde versiering. Afhankelijk van de stele kunnen er decoratieve patronen op het oppervlak of meer herkenbare beelden. Dit gedicht is vernoemd naar de stele die hij zocht. Het vertaalt zich van Italiaans naar’het huilende meisje’. Dit is een van Eliot ‘ s langste gedichten en werd geschreven na zijn bekering tot het Anglicanisme in 1927. Daarom is het veel meer devotioneel dan degenen die er voor kwamen. Het gedicht gaat over de strijd van één persoon met het geloof en hun verlangen om dichter bij God te komen. Zoals de titel al doet vermoeden, is het onderwerp van het gedicht De christelijke feestdag, Aswoensdag, de eerste dag van de Vasten. Het wordt meestal beschouwd als een periode waarin mensen hun zonden toegeven en toezeggingen doen om te veranderen. Tegen het einde is het hoofdthema duidelijk. Dat men zich moet afkeren van de fysieke wereld en naar God waar de ziekte van de mensheid niet kan bereiken.
The Waste Land
Dit stuk is een van Eliot ‘ s meest populaire, en wordt vaak zijn meesterwerk genoemd. Het werd gepubliceerd in 1922 en zoekt naar de nawerkingen van de Eerste Wereldoorlog. Het gedicht verschuift door meerdere sprekers, vijf in totaal en een breed scala aan instellingen. Ze omvatten de vuile en met garages beladen Thames River in Engeland en een woestijn. De vijf speaks bewegen echter thema ‘ s van onschuld, ontevredenheid oorlog en uiteindelijk de dood.
Preludes
De titel van dit stuk, ‘Preludes’ verwijst naar een soort muzikaal interval. In deze tekst, song-achtige kwaliteiten worden uitgespeeld door de waaier van rijmen en ritmes gebruikt. Het is een imagistisch verhaal dat de donkere en deprimerende aard van het stadsleven en de staat van de menselijke ziel.
deze laatste is een van de belangrijkste afbeeldingen in ‘Preludes’. Het symboliseert de delen van het leven die over het algemeen onopgemerkt blijven. Een ander algemeen beeld is de krant. De stukken die door de stad circuleren en van hand tot hand bewegen, symboliseren de langzame degradatie van de stad en haar Veerkracht.
zintuigen zijn ook een integraal onderdeel van dit lange gedicht. De spreker ziet, hoort en voelt voortdurend nieuwe dingen. Zijn emoties drijven hem langs zijn wandeling door de nacht-scape. Tegen het einde van het gedicht krijgt de lezer een beetje hoop dat de tijdloze, ellendige manier van leven misschien niet eeuwig zal duren. Whispers of Immortality dit gedicht is geschreven tussen 1915 en 1918. Het werd voor het eerst gepubliceerd in het septembernummer van Little Review en later opgenomen in Eliot ‘ s bundel, Poems, in 1919. In de tekst beschrijft Eliot het verband tussen leven, dood, liefde en seks en hoe uiteindelijk de dood het belangrijkste in iemands bestaan wordt.
dit gedicht is zeer duidelijk verdeeld in twee verschillende secties, elk met vier stanza ‘ s. De eerste filosofeert met betrekking tot de dood en houdt zich bezig met seks en liefde. De titel werd geïnspireerd door een ander populair en meer romantisch stuk, ‘Ode: Intimations of Immortality’ van William Wordsworth.
de holle mannen
“holle mannen” beschrijft een groep mannen die in een onvruchtbare wereld leven terwijl ze wachten op een verandering in hun omstandigheden. Het gedicht is rijk aan symboliek en beeldspraak. De mannen worden afgebeeld als levende droge, onvruchtbare en gebroken levens. Alles rond die tijd lijkt uit elkaar te vallen. Van de “gebroken kolom” tot het gebroken glas op de vloer en de “gebroken steen” waarop de mannen moeten bidden. Andere belangrijke beelden die een lezer moet aandacht besteden aan zijn die gerelateerd aan de hemel, of een plaats als het, en een vaag gedefinieerde schaduwachtige aanwezigheid.
Het gedicht begint met de spreker, die eigenlijk een groep is, die beschrijft hoe hun leven als “de holle mannen”. Dat zijn ze, of ze zijn als een groep vogelverschrikkers. De mannen bestaan ergens tussen leven en dood, in een wereld waar ze geen macht in hebben. Naarmate het gedicht vordert wordt duidelijk dat ze niet in staat zijn om de ware dood in te gaan. Er is geen geld voor hen om de rivier over te steken. In plaats daarvan moeten ze wachten tot er iets verandert. het liefdeslied van J. Alfred Prufrock dit gedicht, voltooid rond 1910, werd geschreven in de vorm van een dramatische monoloog. Het is gewijd aan een onderzoek van de geest van een moderne man. Deze persoon is een slachtoffer van zijn eigen tijd, emotioneel onvolwassen en grenzend aan neurotisch. Het is echter Prufrock, de spreker van het gedicht, dat de lezer inzicht krijgt in de geest van de mens. Hij worstelt met liefde voor een vrouw die hij niet kan benaderen en zijn gedachten vechten hem, proberen om hem rond te brengen tot rationele conclusies. Aan het einde van het gedicht is Prufrocks ware emotionele afstand tot de wereld duidelijk. Eliot gebruikt de oceaan om afstand en onvastheid te symboliseren, zo benadert Prufrock sociale situaties en de wereld in het algemeen.