WSPÓŁISTNIENIE choroby Addisona i niedokrwistości złośliwej: czy nowa klasyfikacja autoimmunologicznego zespołu POLIGLANDULARNEGO jest właściwa?

przedstawiono przypadek autoimmunologicznego zespołu poliglandularnego (APS). 45-letni mężczyzna został przyjęty z powodu zmęczenia, złego samopoczucia i braku apetytu. Miał w przeszłości pierwotną niedoczynność tarczycy i był na terapii substytucyjnej lewotyroksyny. Rok wcześniej zdiagnozowano u niego niedokrwistość normocytarną i niedobór witaminy B12, którą leczono terapią zastępczą witaminą B12. Badanie fizykalne wykazało niedociśnienie i wyraźne przebarwienia. Badania laboratoryjne wykazały hiponatremię, hiperkaliemię i ciężką niedokrwistość normocytową. Ocena endokrynologiczna ujawniła niski poranny kortyzol i zwiększony poziom hormonów adrenokortykotropowych. W związku z tym ustalono diagnozę choroby Addisona. Dodatkowe badania laboratoryjne wykazały dodatnie przeciwciała z komórek ciemieniowych. Jednak jego poziom witaminy B12 został zwiększony dzięki terapii suplementacyjnej witaminy B12, która została rozpoczęta wcześniej. Gastroskopia i histopatologia błony śluzowej żołądka potwierdziły zanikowe zapalenie żołądka. Na podstawie wcześniejszego niskiego poziomu witaminy B12 w surowicy, dodatnich przeciwciał z komórek ciemieniowych i zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, u pacjenta zdiagnozowano niedokrwistość złośliwą. Terapię uzupełniającą hydrokortyzonem podawano i zwiększano w zależności od stężenia kortyzolu wolnego od moczu. Zaburzenia równowagi elektrolitowej i liczba krwinek czerwonych zostały znormalizowane. Ten opis przypadku wykazuje raczej unikalne cechy niedokrwistości złośliwej u pacjenta z chorobą Addisona. Podkreśla również związek między AP typu II i AP typu III. Nie tylko mają te same czynniki etiologiczne, ale również pokrywają się w cechach patofizjologicznych i klinicznych. Ten opis przypadku sprzyja starszej klasyfikacji APS, która konsoliduje wszystkie endokrynologiczne i inne specyficzne dla narządów choroby autoimmunologiczne w jedną kategorię. Jest to ważne, ponieważ może pomóc uniknąć pułapek w diagnostyce i leczeniu pacjentów z APS.