prawda o polskich pochówkach” wampirów „

legendy o” upiorach”, czyli ludziach powracających z martwych, mają głębokie korzenie wśród ludzkich cywilizacji, sięgając aż do starożytnego Egiptu, Grecji, Babilonii i nie tylko. Jak donosi LiveScience, opowieści o wampirach krążyły w Europie Wschodniej co najmniej od XI wieku. Zgodnie ze starożytnym folklorem, osoba ryzykowała, że stanie się wampirem po śmierci, jeśli zostanie uwolniona lub zabita w jakiś brutalny sposób. Ludzie ryzykowali również wampiryzm, jeśli byli outsiderami z innego obszaru lub jeśli byli jednymi z pierwszych, którzy zmarli z powodu choroby zakaźnej.

w rzeczywistości, od dawna idea, że wampiry piją krew, może sięgać średniowiecznych plag i epidemii, kiedy chore zwłoki pozostawałyby narażone przez dłuższy czas. Gazy wewnątrz rozkładającego się ciała powodują wzdęcia i wymuszają krew przez płuca i przełyk oraz do jamy ustnej. Ci ludzie, którzy nie byli zaznajomieni z takimi procesami biologicznymi, mogli widzieć zwłoki w tym stanie i sądzić, że wyrosły na tłuszczu z ucztowania ludzką krwią.

w XVII i XVIII-wiecznej Polsce ludzie wykonywali apotropaiczne obrzędy pogrzebowe, mające na celu ochronę przed złem, dla tych ludzi, których podejrzewali, że mogą stać się wampirami po śmierci. Obejmowały one umieszczanie ostrych, zakrzywionych narzędzi rolniczych zwanych sierpami na ich ciałach lub składanie dużych skał pod podbródkami. Pomysł polegał na tym, że gdyby człowiek powstał z martwych, ostre ostrze sierpa ściąłoby mu głowę, podczas gdy skały przypiąłyby mu szczękę i uniemożliwiły żerowanie na żywych.

badacze w nowym badaniu, których wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie PLOS One, przyjrzeli się 60 z 333 pochówków znalezionych na Cmentarzu w Drawsku w północno-zachodniej Polsce. Sześć z nich to tzw. pochówki „wampirów”, które nie były skupione w tym samym obszarze cmentarza, co sugeruje, że nie były pochowane w tym samym czasie. Aby ustalić pochodzenie pochowanych w Drawsku osób, naukowcy przeanalizowali rozkład izotopów strontu w szkliwie zębów zwłok. (Ponieważ każde miejsce ma unikalny stosunek izotopów strontu, a ciała ludzi naturalnie przyjmują pierwiastki z ich środowiska, naukowcy mogą określić, skąd dana osoba pochodzi, analizując ich stosunek izotopów strontu.) Porównując proporcje zwłok Drawskich z miejscowymi zwierzętami, stwierdzili, że są one podobne, co oznacza, że jest wysoce nieprawdopodobne, by przypuszczalne wampiry były imigrantami spoza regionu.

ponieważ żadne z ciał nie wykazało żadnych oznak gwałtownej śmierci i stwierdzono, że są to mieszkańcy obszaru, na którym zostały pochowane, naukowcy doszli do wniosku, że ci mężczyźni i kobiety mogli być napiętnowani z innego powodu: mogli być jednymi z pierwszych ofiar powtarzających się epidemii cholery, które nawiedziły ten region w XVII i XVIII wieku. Rozprzestrzeniona przez skażoną wodę pitną cholera może zabić swoje ofiary w ciągu kilku dni, a nawet godzin, a tak szybka śmierć tłumaczyłaby, dlaczego na kościach nie pozostały żadne ślady.

w średniowieczu, kiedy ludziom brakowało naukowego wyjaśnienia, jak rozprzestrzenia się cholera i inne tego typu choroby zakaźne, prawdopodobnie przypisywali to wampirom lub innym nadprzyrodzonym przyczynom. Jak powiedziała współautorka badania Lesley Gregoricka, bioarcheolog z University of South Alabama, New York Times: „Cholera była przypisywana nadprzyrodzonym … wierzyli, że ludzie powrócą z martwych, pożywią się żywymi osobami i spowodują rozprzestrzenianie się choroby.”