fałszywie ujemne wyniki testu na obecność przeciwciał HIV

idealnie testy na obecność przeciwciał HIV muszą być niezwykle czułe i zdolne do rozpoznania wszystkich znanych podtypów HIV. W niniejszym raporcie opisano trzech pacjentów, u których surowice nie reagowały z syntetycznym testem przeciwciała HIV opartym na oligopeptydzie. Pacjentami byli Pakistańczyk zarażony niedawno, Australijczyk zarażony od kilku lat i Ugandyjska kobieta z AIDS. Obecność przeciwciał anty-HIV potwierdzono za pomocą standardowego algorytmu z różnymi formatami testów. Wszystkie trzy surowice nie reagowały w jednym teście IMMUNOSORBENTÓW antyglobulinowych (ELISA) (Bioelisa HIV-1+2, Biokit SA). W tych trzech przypadkach nie można było zidentyfikować jednego podstawowego powodu niepowodzenia testu. Pierwszy pacjent, prawdopodobnie niedawno zakażony podczas pierwszego badania, był silnie dodatni w tym samym teście rok później, potwierdzając względną niewrażliwość testów oligopeptydowych zgłoszonych wcześniej w celu wykrycia wczesnej odpowiedzi przeciwciał. Pozostali dwaj pacjenci są zarażeni od kilku lat. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby został zainfekowany wirusem niezwiązanym z kladem B, w próbce od pacjenta 2 brakowało wykrywalnego przeciwciała przeciwko glikoproteinie przezbłonowej (gp41), miejscu syntetycznych oligopeptydów. Pacjent 3, pochodzenia ugandyjskiego, został zarażony wirusem nie-kladowym B. Chociaż jej surowica reagowała silnie na Podtyp B gp41 w Western blot, nie reagowała w ELISA antyglobulinowym. Ponieważ wydaje się, że nie ma jednego wspólnego wyjaśnienia tych trzech niepowodzeń, istnieje niewielka szansa na prospektywne zidentyfikowanie sytuacji, w których testowanie przy użyciu testów wykorzystujących syntetyczne oligopeptydy w fazie stałej prawdopodobnie zakończy się niepowodzeniem.