The Anatomy of Emotional Warfare
de vorige twee blogs (hier en hier) vertelden het verhaal van hoe Ik leerde over Edward Kroger ‘ s opvatting van emotionele oorlogvoering en hoe het concept een krachtige nieuwe manier biedt om veel van psychopathologie te verklaren. Zoals werd opgemerkt in Deel II, is de belangrijkste speler in emotionele oorlogvoering het “valse zelf”, dat verwijst naar de negatief versterkende strategieën die we gebruiken om status en erbij horen te verzekeren en te voorkomen dat we worden ondergedompeld in gevoelens van emotionele wanhoop. Deze blog brengt het concept in een duidelijk schema in kaart en toont ook de opmerkelijke overeenkomst tussen Kroger ‘ s conceptie en mijn UTUA psychologie. Houd er rekening mee dat we deze systemen volledig onafhankelijk en in totaal verschillende contexten hebben ontwikkeld. Hij ontwikkelde zijn systeem op basis van zijn eigen (Opmerkelijk diepe) autodidact concept van menselijk conflict, en hij ging over tot het ontwikkelen van een consulting business op basis van het. Mijn systeem ontstond in de context van een diepe duik in de academische psychologie, psychotherapie en filosofie.
Hier is Kroger ‘ s kaart die de anatomie van emotionele oorlogsvoering omlijnt:
zoals opgemerkt in de vorige blog, begint het ontwikkelingsproces met de gebroken vertrouwensgebeurtenis (en groeit met daaropvolgende gebroken vertrouwensgebeurtenissen). Hoewel Kroger deze term onafhankelijk genereerde, leidde zijn onderzoek hem ertoe te erkennen dat Donald Winnicott de term als eerste genereerde. De twee betekenissen waren vergelijkbaar, hoewel Kroger ‘ s breder was. Voor Winnicott was het afhankelijk van slecht ouderschap, terwijl voor Kroger de ontwikkeling van het valse zelf in ieder van ons tot op zekere hoogte onvermijdelijk is, aangezien ieder van ons verwondingen en afwijzingen ervaart (hetzij door ouders of leeftijdsgenoten), die het toneel zetten voor de opkomst van de zoektocht van het valse zelf naar waargenomen veiligheid. (Merk op dat, afhankelijk van iemands neigingen naar een diep-psychoanalytische benadering, de geboorte gebeurtenis zelf kan worden geïnterpreteerd als de eerste gebroken vertrouwen gebeurtenis, zoals we worden uitgewist uit de veiligheid van de baarmoeder in de gevaarlijke wereld; zie, bijvoorbeeld, hier). Het gebroken vertrouwen resulteert in gevoelens van emotionele wanhoop, en een diep gevoel van eenzaamheid, verlatenheid en (diepe existentiële) onzekerheid. Dit kan worden gezien als een’het zwarte gat van angst en paniek en pijn en dood’. Het is alles wat we willen vermijden en waar onze psychologische verdediging ontworpen is om ons tegen te beschermen.
Het is in dit verband nuttig om de hiërarchie van de behoeften van Maslow in herinnering te brengen, met de fysiologische en veiligheidsbehoeften aan de basis, en de behoeften aan verbondenheid en gevoel van eigenwaarde in het midden. Door Maslow te herinneren, kunnen we onze behoeften nuttig verdelen in termen van onze bio-fysiologische behoeften en onze sociaal-emotionele behoeften om erbij te horen en status. Zoals duidelijk zal worden, is het valse zelf het deel van ons dat zich bezighoudt met het verdedigen van onze status en bijbehorende behoeften. Het valse zelf vertegenwoordigt de ontwikkelingsstrategieën die we leren in een poging om ons te beschermen tegen verlies van status en verbondenheid, die ofwel leiden tot of op zijn minst de mogelijkheid geven om ons gebroken vertrouwen en emotionele wanhoop te herhalen.
het vakje naast het valse zelf is de EBSS, wat in Kroger ’s terminologie staat voor’ Emotion-Based Survival Skills.’Kroger verdeelt de EBSS’ s in twee domeinen, die, zoals we zullen zien, nauw met elkaar verbonden zijn. Een daarvan is het domein van de” gepercipieerde veiligheid”, dat verwijst naar de specifieke rollen en tactieken die men in context gebruikt om status en veiligheid te handhaven op basis van de sociale relaties en verwachtingen en familieregels en culturele eisen enzovoort. Met andere woorden, het verwijst naar de sociale rollen en procedures die aanvaardbaar en versterkt of onaanvaardbaar zijn en dus gestraft wanneer ze in een sociale context worden getoond.
Kroger verwijst naar het andere EBSS-domein als “emotionele eigenschappen” en labelt ze opgeblazen A (mannelijk) en opgeblazen B (Vrouwelijk). Zoals we zullen zien, komt Kroger ‘ s analyse overeen met het UTUA-systeem, hoewel ik een iets andere taal gebruik. Voor mij maak ik onderscheid tussen ‘inhoud’ en ‘proces’.”De rollen en tactieken verwijzen meer naar de inhoud van onze karakteristieke manieren van aanpassen. In tegenstelling, de opgeblazen A en B verwijzen naar de zelf-andere relationele processen betrokken. Dit onderscheid tussen proces en inhoud zal in een ogenblik duidelijker worden.
voor nu is het punt hier dat we een kaart hebben van het valse zelf. Het valse zelf is het defensieve pantser gevormd door de principes van negatieve versterking ontworpen om het individu te beschermen tegen verlies van status en erbij horen. Het begint met gebroken vertrouwen en groeit met eventuele extra Core blessures. Waarom dit precies de wortel is van veel psychopathologie zal duidelijk worden, vooral wanneer we in de aard van het ware zelf komen. Maar een snelle herinnering aan enkele van de voorbeelden in de afgelopen twee blogs moet ons overtuigen dat we op de juiste weg zijn. Ten eerste, overweeg Edward het identificeren van mijn competitieve, “opgeblazen een rand.”Ik kon gemakkelijk introspectie en zien dat die rand was verbonden met een aantal wonden en wrok die ik compenseerde. Denk dan aan Andre Agassi en zijn worstelingen met tennis, gezien hoe zijn vader creëerde enorme druk op hem om tennis grootsheid te bereiken om zijn eigen behoeften aan status te voldoen. Hij worstelde duidelijk met een opgeblazen dynamiek. In tegenstelling, mijn patiënt Maggie Nelson (wiens geval hier wordt beschreven), met haar sociale angst, en het vermijden van afwijzing of kritiek, bezig met de tegenovergestelde strategie, maar voor hetzelfde doel. Ze probeerde veiligheid te bereiken door conflicten of oordelen van anderen te vermijden, en viel zichzelf preventief aan, om onderwerping en ontwijking af te dwingen.
door Kroger ‘ s anatomische kaart te koppelen aan de kaarten in de utua psychologie, kunnen we extra duidelijkheid bereiken. De meest voor de hand liggende link is tussen deze kaart en de Invloedsmatrix. De Matrix brengt de sociaal-emotionele motieven en zelf-andere procesdimensies in kaart. De middelste diagonale “zwarte lijn” op de Matrix verwijst naar de RV-SI lijn, wat staat voor ‘relationele waarde en Sociale invloed’. De vakken rechtsonder en linksboven verwijzen naar” archetypische sjablonen ” voor lage en hoge RV-SI. Dat wil zeggen, templates voor afgewezen, verlaten bekritiseerd of respectloos aan de ene kant, of gewaardeerd, geëerd, geliefd, gehouden in een positie van hoge achting aan de andere kant. Het gebroken vertrouwen dat leidt tot emotionele wanhoop verwijst naar de kern (vroege) verwondingen die deze gebeurtenissen in ons wezen verschroeien en ertoe leiden dat we ze in de toekomst willen vermijden. In de volgende blog komen we terug op de relatie tussen het ware Zelf en de doos met hoge relationele waarde.
De Invloedsmatrix overlapt ook direct met Kroger ‘ s notie van primaire emotionele eigenschappen. In de taal van de Matrix, met de opgeblazen een conceptie Kroger is het identificeren van de “bovenste links/zelf-Over-andere kwadrant.”Deze stijl van relateren wordt gekenmerkt door de motieven van dominantie en autonomie, en het negatief versterkende motief van vijandigheid, samen met het voelen van toestanden als trots, woede en haat/minachting. Zijn opgeblazen B komt overeen met het ” rechtsonder/ander-over-zelf kwadrant.”Dit gaat om motieven van affiliatie en afhankelijkheid, en de negatieve versterking van de neiging tot onderwerping, samen met het gevoel Staten als liefde, schuld en schaamte. Houd er rekening mee dat de Matrix niet specifiek “opgeblazen” dynamiek afgebeeld. Echter, de twee verhalen die dit hoofdstuk over de invloed Matrix note openen, het idee van opgeblazen A en opgeblazen B manieren van zijn is volledig in overeenstemming met het model.
als we naar de bodem van de anatomie van de EW-kaart gaan, kunnen we enkele verduidelijkingen maken. Eerst en vooral, is er de zwarte doos gelabeld “emotionele oorlogvoering.”Dit benadrukt het feit dat niet alles wat we doen om onze status of verbondenheid te behouden een voorbeeld is van emotionele oorlogvoering. Anders gezegd, het valse zelf is niet gelijk aan EW. EW komt echter uit de context van de strategieën, tactieken en processen die onder bepaalde stressvolle omstandigheden door het valse zelf worden ingezet. Deze omstandigheden worden duidelijk wanneer we nog een heel belangrijk stuk van deze puzzel toevoegen, die verwijst naar het feit dat EW kan plaatsvinden ofwel in ons (d.w.z., intrapsychisch, genaamd emotionele oorlogsvoering gevangenis niveau 1) of tussen mensen (d.w.z., interpersoonlijk, genaamd EW gevangenis niveau 2).
zoals Ik heb geleerd in dialoog met Edward, zijn er vele redenen waarom het valse zelf zo gelabeld is. Een reden is te vinden in het etiket van de oranje doos van “waargenomen veiligheid.”Het valse zelf werkt op negatieve versterking, wat betekent dat het gaat om het vermijden van dingen. Hoewel we natuurlijk soms pragmatisch bedreigingen moeten vermijden, is het organiseren van ons leven om statusverlies en erbij horen te voorkomen uiteindelijk vruchteloos omdat men er geen duurzame psychologische voeding van krijgt. Dat wil zeggen, het laat uiteindelijk een leeg en kwetsbaar. Denk aan de sociaal angstige persoon wiens valse zelf hem overtuigt om een partij te vermijden. Ja, op korte termijn, vermijdt hij de verwachte onhandigheid en vreesde hij verlies van status. Maar, nadat de verlichting van het veiligheidsgedrag is gerealiseerd, wat dan? Leegte, eenzaamheid en existentiële schuld en spijt van wat had kunnen zijn.
een andere reden dat het valse zelf wordt genoemd, heeft te maken met een zeer belangrijk kenmerk van onze psychologie waarop hierboven werd gezinspeeld, namelijk het feit dat we socio-emotionele levens hebben die zowel in openbare als privé-ruimtes bestaan. Dat wil zeggen, een deel van de menselijke conditie is dat we enorme verschillen kunnen creëren tussen wat we aan anderen laten zien en wat we binnenin voelen en denken. Bedenk dat de primaire functie van het valse zelf is om onszelf te beschermen tegen het verlies van status en erbij horen en niet de sociale invloed te verliezen. Wanneer we deze twee concepten met elkaar verbinden, komen we tot een van de belangrijkste inzichten op het gebied van psychopathologie, sociale psychologie en microsociologie. Dit is het inzicht opgemerkt door veel van de private naar publieke kloof. Zoals beschreven in het werk van Erving Goffman in de presentatie van het zelf in het dagelijks leven, kunnen we handelen en onze indrukken beheren. Of de woorden van Carl Jung, we ontwikkelen een persona, die werkt als ” een soort masker, ontworpen aan de ene kant om een duidelijke indruk te maken op anderen, en aan de andere kant om de ware aard van het individu te verbergen.”Op dezelfde manier kunnen we denken aan Carl Rogers baanbrekend werk over de aard van voorwaardelijke liefde en hoe dat splitsingen in mensen creëerde, zodat veel mensen vervreemd raken van hun echte of Ware Zelf, en in plaats daarvan proberen te leven naar een vals of sociaal of ideaal zelf, in pogingen om geliefd te worden.
het punt hier is dat de aard en vorm van het valse zelf nauw verweven is met het feit dat we aspecten van ons zelf kunnen verbergen en andere aspecten kunnen tonen in dienst van status en erbij horen. Helaas leidt dit echter tot spanningen en conflicten en vereist het ontwikkelen van verdedigingswerken. Als we ons richten op de kaart van het volwassen menselijk bewustzijn in UTUA, kunnen we zien hoe ingewikkeld dit proces is. Er zijn drie primaire domeinen van het menselijk bewustzijn: 1) het niet-verbale experiëntiële systeem; 2) het particuliere zelfbewuste vertelsysteem; en 3) het publieke zelf (d.w.z. het beeld dat we proberen over te brengen aan anderen).
het UTUA systeem maakt duidelijk hoe en waarom deze systemen in intense conflict met elkaar kunnen zijn. Denk bijvoorbeeld aan een tiener die homoseksuele driften begint te ervaren (ervaringszelf) maar leeft in een sociale context waarin homoseksualiteit sterk wordt veroordeeld. Als de puberteit resulteert in een ontluikende seks drive, de driften creëren een diepgaande private-publieke dilemma. Om status te behouden en erbij te horen, moet het individu deze gevoelens voor anderen verbergen en zo een “vals zelf presenteren.”Wat er met veel jongeren gebeurt is dat ze eerst met deze driften omgaan via zelfaanval van de privé-zelfverteller, wat betekent dat ze zichzelf vertellen dat wat ze voelen niet echt is wat ze voelen en proberen zichzelf te dwingen om anders te voelen, vaak met harde kritische gedachten. Dit geeft aanleiding tot een intens conflict tussen de experiëntiële, private en publieke domeinen van het zijn. Met andere woorden, het podium is klaar voor emotionele oorlogvoering.
mijn hoop is dat het beeld van emotionele oorlogsvoering begint te kristalliseren. Ik moedig mensen aan om hun eigen leven in kaart te brengen met deze lens. Inderdaad, zoals we zullen zien, is de ultieme sleutel tot het verminderen van emotionele oorlogvoering te vinden in onze collectieve bereidheid om het licht op onze harten te schijnen en te leren hoe we gevangen zijn gezet door ons eigen valse zelf, om onze ego ’s te verdedigen tegen bedreigingen die worden ervaren met de extra intensiteit van de echo’ s van onze vroegere verwondingen.
Op dit moment wil ik ook een gezonde scepsis van het model omarmen. Zoals ongetwijfeld duidelijk is, ben ik zeer enthousiast over dit potentieel van dit model. Als zodanig, laten we een moment nemen en eerlijk nadenken over wat we kijken naar. Eerst en vooral, zal er waarschijnlijk de “Dit is niets nieuws” reactie van sommigen. Inderdaad, voor een groot deel van een eeuw hebben psychologen, psychotherapeuten en anderen gesproken over valse zelf-en ego-verdediging en de noodzaak om erbij te horen en dergelijke. Dit leidt tot de mogelijkheid (en dus potentieel legitieme kritiek) dat wat goed is aan het model oud is en wat nieuw is verdacht.
ten tweede, laten we ook meteen de legitieme “empirische” kritiek herkennen. “Waar zijn de gegevens?”mijn collega’ s in de klinische wetenschap zullen dat op gepaste wijze vragen.
ten derde zijn er ernstige vragen over de waarde van deze formulering, in termen van hoe het emotionele conflict en strijd ondersteunt, en in termen van hoe het de weg zet voor de behandeling van psychische stoornissen. Deze vragen en nog veel meer zullen worden omarmd. Authentiek scepticisme (in tegenstelling tot valse zelfverdedigende afwijzing) is een goede zaak in de zoektocht naar de waarheid. Edward en ik erkennen volledig dat dit systeem in de kinderschoenen staat in termen van het wetenschappelijke proces. Het maakt veel claims die moeten worden onderzocht, en we beginnen aan een reis om precies dat te doen.
om te begrijpen waarom ik zo enthousiast ben in mijn wens om dit model te delen, is het nuttig om te weten dat mijn primaire professionele identiteiten als theoreticus en clinicus zijn. Dus zoek ik naar twee dingen. Diepe conceptuele samenhang en duidelijkheid, meestal verwezen naar het UTUA Framework. Ten tweede, ik zoek naar echte wereld toepassing en empirisch bewijs in de ouderwetse Sinds van het woord. Dat wil zeggen, wanneer het wordt toegepast in de echte wereld instellingen om echte mensen doet het ” werk.”In beide opzichten ben ik diep onder de indruk van het systeem, en dat is wat mijn enthousiasme genereert. Om volledig te begrijpen waarom ik zo opgewonden ben over dit potentieel, moeten we ons richten op de natuur van het ware Zelf en de filosofie van het sluiten van de ene kloof.
bij het maken van deze stap, moeten we rekening houden met de organisatie van onze kennis van geestesziekten en menselijke bloei. Het gebied van de psychologie-worstelen als het doet met conceptuele fragmentatie-min of meer volledig verdeelt geestesziekte/stoornis van “positieve” psychologie en menselijke bloei. Zoals Paul Wong effectief argumenteert met zijn krachtige oproep voor een “positieve psychologie 2.0”, splitste de vroege versie van positieve psychologie zich in principe af van “negatieve” psychologie alsof de twee niet gerelateerd waren.
Psychiatrie, met haar inzet voor het categorisch model van psychische aandoeningen, doet de exacte inverse van Positieve Psychologie 1.0. Het verdeelt de wanordelijken van de gezonde. Als mijn goede vriend, de gepensioneerde hoogleraar pathofysiologie, Dr. Waldermar Schmidt, MD, PhD, merkte mij op toen hij het gebied van de psychiatrie tegenover de rest van de geneeskunde stelde, dit is een zeer belangrijke beperking. Hij legde het als volgt uit: “het eerste wat ik leerde bij het bestuderen van leverziekten was hoe een gezonde lever functioneerde, die diende als een krachtig referentiepunt. Nu, terwijl ik de ziekten van de geest probeer te leren, geeft de psychiatrie mij slechts een vage opvatting van “normaal” (zoals in de afwezigheid van ziekte), maar nergens is er een duidelijk model van de gezonde, bloeiende menselijke geest in de DSM.”
inderdaad. Maar nu, met een nieuwe metafoor en een nieuwe kaart, kunnen we dat misschien allemaal veranderen. Aangezien veel psychopathologie meer op oorlog lijkt dan op een ziekte, zijn we op een plek om de antithese ervan in een nieuw licht te zien. En, zoals de naam al aangeeft, is het ware zelf in veel opzichten het diametraal tegenovergestelde van het valse zelf. Terwijl het valse zelf de toon zet voor conflict en, in veel gevallen, volledige emotionele oorlogvoering, zet het ware zelf de toon voor harmonie en emotionele vrede en vrijheid.
>>>
Deel I: Een Sleutel wordt Ontgrendeld Mijn Kathedraal
Deel II: Emotionele Oorlogsvoering
Deel IV: Het Ware Zelf en de Filosofie van Een Kloof